PSYCHOPATH'S LOVE SERIES 1: SPENCER CARSON (BOOK 2)

Kabanata 14

Kabanata 14

Hinihingal akong napabalikwas mula sa mahimbing kong pagkatulog nang ako'y magising mula sa isang bangungot. Sa isang bangungot na hindi ko inaakalang magpapatakot sa akin nang ganito.

I closed my eyes as I hold my hair tight. Frustration eats me. Ginulo ko ito nang ginulo na para bang sa pamamagitan nang ginagawa kong iyon ay naiipalabas ko ang sama nang loob ko. Kabilang nadoon ang frustration na nararamdaman ko.

Damn! Ano ba ang ibig sabihin nong panaginip kong iyon?!

Nakapa ko ang pisnge ko nang may maramdaman akong malamig na bagay dito. Nang makapa ko ito'y doon ko napagtanto na umiiyak na pala ako.

Mahabaging langit, why I am crying?!

Mabilis kong pinilis ang luha sa pisnge ko.

Inhale, Exhale. Pagpapakalma ko sa sarili ko.

I take a deep breathe again just to erase the fucking thoughts in my mind.

"Are you okay?" Naitigil ko ang ginagawa ko ng marinig ko ang mga katagang iyon mula sakanya.

Mabilis akong napayakap sakanya. Isinukbit ko ang mga kamay ko sa batok niya bago ako yumapos sakanya. Isinuksok ko ang ulo ko sa leeg niya at doon ko hinayaan ang sarili kong umiyak.

My heart ache because of those dreams. It was like, it was torturing me.

"What happened?" nag-aalala niyang tanong sa akin sabay haplos sa buhok. Tanging ang paghikbi lamang ang isinagot ko sa tanong niya.

"What happened?" ulit niya, at sa ikalawang pagkakataon ri'y tanging paghikbi lamang ang isinagot ko sakanya.

He heaved a sigh bago siya umupo, Hinawakan niya ang pisnge ko bago niya sinapilitang pagtagpuin ang mga mata naming dalawa, "Tell me baby, what happened?"

He cupped my cheeks, bago niya pinunasan ang mga luha ko doon, "Tell me, baby." sa pagkakataong ito naging malamyos na ang timbre nang kanyang boses.

Isang hikbi ang pinakawalan ko, "Nightmare." ang simple kong sagot ko sakanya bago ko muling isinuksok ang ulo ko sa leeg niya.

Amoy na amoy ko ang pabango niya dahil sa ginawa ko. Sa bawat pagsingo ko ay ang bawat pagpasok naman nang mabango niyang amoy sa ilong ko.

Kahit na may sipon ako dulot nang ginawa kong pag iyak ay na aamoy ko parin ang pabango niya.

"I dreamed about you and me," paninimula ko. "At first it was a nice dream. A beautiful dream to be exact. But I never thought that it will turned into a nightmare."

Muli akong suminghot, muli na namang nanginig ang mga labi ko dahil sa naiisip ko. Takot ako, takot akong muling isipin ang mga panaginip kong iyon.

"Continue." he sighed, "Continue baby, don't worry nandito lang ako." Pampapalakas niya nang loob sa akin nang maramdaman niya siguro ang pag-aanlinlangan ko dahil sa takot na nararamdaman ko.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago ko ipinagpatuloy ang nais kong sabihin sakanya, "Noong una'y masaya pa iyon...pero nong kalauna'y naging isang bangungot na iyon. I dreamed about you killing me!"

"K-itang kita mismo nang dalawa kong mga mata ko paano mo 'ko b-arilin."

And with that napahagulhol ako. Damn! Ang sakit sakit, alam ko namang panaginip lang iyon pero bakit ganito? Bakit ang hirap tanggapin ang katotohanang iyon, lalo na't alam kong maari niyang gawin ang bagay na iyon sa akin. Sa totoong buhay!