PSYCHOPATH'S LOVE SERIES 1: SPENCER CARSON (BOOK 2)

Kabanata 55

This chapter is dedicated to @LzlnglGmjb (Sorry but I can't mention you po)

"Kilala mo ba kong sino ang boss na tinutukoy nila?" ang tanong ko sakanya, ng hindi ko mapigilan ang sarili kong huwag siyang tanongin, kating kati na kasi ako e. Gusto ko ng malaman kung sino ang boss na tinutukoy nila. Hindi ko na kaya pang hintayin ang bukas para lang malaman ko kung sino ang boss na tinutukoy nila. Kung kaya't hindi ko napigilan ang sarili kong huwag tanongin si Thunder.

Napatingin ito sa gawi ko mula sa pagkakayuko nito. At doon ko nakita ang mga lumuluha niyang mga mata, siguro nasasaktan parin siya sa pagpanaw ng kanyang mag-iina. Siguro ang turing niya parin sa sarili niya ay ang isang useless. Kahit na'y ilang beses ko na siyang sinabihan na hindi siya useless. Siguro, nasasaktan parin siya hanggang ngayon.

E, sino ba naman ang hindi masasaktan, kung sa mismong sa harap mo, papatayin ang mag-iina mo?

Yes, they killed them infront of him. Kung kaya't ganon nalang ang kasakit na nararamdaman niya sa mga oras na ito. Nalaman ko ang mga bagay na iyon, mula sa bibig ng mga adik na nandidito. Pinagtawanan kasi ng mga ito si Thunder habang kinukutya na useless daw si Thunder e, dahil hindi man lang daw nito nagawang ipagtanggol ang mag-iina, habang pinapatay ito sa harapan niya.

At tanging ang pagyuko atsaka ang pag-iyak lang ang tanging nagagawa ni Thunder sa tuwing kinukutya siya. At hindi ko inaakalang mas may ikakadurog pa pala siya, kesa sa kanina. 'Cause look at him, right now, durog na durog, the pain is visible on his voice while crying. In his every sobs, you will gonna feel how broken and sad he is.

Tama nga talaga ang mga sinabi nila, na mas masakit kung umiyak ang isang lalaki. Mas masakit dahil parang tumatagos ito sa kaluluwa mo habang pinapakinggan mo ang mga hikbi nila.

Cause all we know that mans are strong, kung kaya't hindi natin iniintindi ang mga nararamdam nila, dahil kahit na'y nakakasakit na ang mga katagang binibitawan natin para sakanila, para sa atin ay hindi, dahil hindi naman sila maapektuhan ng mga iyon, lalo na't sa isip natin---sa pagkakaalam natin ay malalakas sila, na kaya nilang ipagsawalang bahala ang lahat ng iyon. But little did we know, tumatagos na sa mga kaluluwa at puso nila, ang bawat masasakit na salitang binibitawan natin.

Mans are strong, but they have weaknesses like ours. So we must learn to think twice before saying some hurtful words to them.

"What do you mean?" he asked. Ang pagkalito ay klarong klaro sa boses niya.

I sighed, "Do you know their boss? Kilala mo ba kung sino ang nagpakidnap sa akin?" Tanong ko ulit sakanya, kahit na'y alam ko na naman ang isasagot niya, obvious naman kasi na kilala niya e, Imposibleng hindi, dahil paano siya nito mauutusan kung hindi ito magpapakita at magpapakilala sakanya, and based on what he said and on his reaction, obvious na obvious na kilala niya talaga.

Ngumiti siya ng mapait bago tumingala, "Yeah."

Hindi na ako nagulat pa ng marinig ko ang mga sagot niyang iyon, dahil gaya nga ng inaasahan ko'y iyon rin ang naging sagot niya. Pero hindi ko parin maiwasan ang sarili kong huwag mapukaw ang atensiyon dahil sa mga katagang narinig ko mula sakanya.

"Who?" curiosity is visible on my voice, while asking those words. "Sino Thunder? Sino ang nag-utos sa inyong ipakidnap ako? Sino ang nasa likod ng lahat ng ito? Sino ang pumatay sa mga mag-iina mo?" sunod sunod kong tanong sakanya ng maramdaman kong mukhang wala naman siyang balak na sagutin ang mga nauna kong tanong.

Isang mapaklang tawa ang pinakawalan niya, bago lumingon sa gawi ko, "Do you really want to know, who?" ang nakangiti niyang tanong kasalungat sa mga sinasabi ng mata niya.