Καθώς στο μυαλό της έπαιζαν σενάρια φαντασίας και ο ύπνος της έπαιζε την πιο όμορφη σκηνή του παγιδεύοντας την στα στενά του, ένιωσε ένα χέρι να την ακουμπάει απαλά στον ώμο.
Άρχιζε να πεταρίζει τις μεγάλες βλεφαρίδες της και όταν τα δύο της βλέφαρα διαχωριστηκαν μπροστά της είδε τον Λεβ να κάθεται δίπλα της.
Ανακάθισε στην θέση της και βγάζοντας τα ακουστικά που ακόμα έπαιζαν μουσική, τον κοίταξε.
Τα μάτια της ενώθηκαν με τα καστανά δικά του.
Ηταν γοητευτικός και ίσως ο πιο φιλικός σε σύγκριση με τους υπόλοιπους.
<<ξύπνα σχεδόν φτάσαμε >> την ενημέρωσε ευγενικά και ύστερα έφυγε από κοντά της και επέστρεψε στην θέση του μετά από το νεύμα της.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε έξω.
Τα σύννεφα σιγά σιγά άρχισαν να λιγοστεύουν και το έδαφος να καλύπτει την όμορφη θέα του παραθύρου της όπου πριν λίγες ώρες είχε την ευκαιρία να θαυμάζει.
Όλοι οι άντρες άρχισαν να κατεβαίνουν από το αεροπλάνο μόλις αυτό προσγειώθηκε , αφήνοντας την Νικόλ μόνη της.
Από το παράθυρο ήταν εύκολο να διακρίνει τα δεκάδες οχήματα της ασφάλειας της οικογένειας Ρομανόβ όπου περίμεναν τον αρχηγό.
<<Νικόλ!>>άκουσε την φωνή του Εμιλιάν να την καλεί και ξεφύσηξε.
Σηκώθηκε νωχελικά από το κάθισμα της και άρχισε να βαδίζει προς την έξοδο του άδειο πλέον αεροπλάνου.
Εκατοντάδες βλέμματα μπράβων έπεσαν πάνω στην πανέμορφη μορφή της.
Θα ήταν σίγουρα πολύ γοητευτική και το γνώριζαν ήδη, εξάλλου όπως κάποιο σχολίασαν δεν περίμεναν κάτι λιγότερο για τον βασιλιά.
Κοίταξε γύρω της όσο στεκόταν ακόμα στην αρχή της τεράστιας σκάλας του ιδιωτικού αεροπλάνου.
Όλα τα βλέμματα πλέον βρίσκονταν καρφωμένα πάνω της και το μαύρο σατέν κοντό φόρεμα της και οι μαύρες ψηλές γόβες της ήταν σίγουρα ένα δείγμα της χλιδής και της γοητεία της.
Οι μπούκλες της έπεφταν απαλά στους λεπτούς ώμους της και τα γαλαζοπράσινα ματιά της επεξεργαζοταν τον χώρο.
Άρχισε αδιάφορα σχεδόν μα με μεγάλη αυτοπεποίθηση να κατεβαίνει τα σκαλιά όσο όλοι κοιτούσαν τα λεπτά και καλλίγραμμα πόδια της.
