Όλοι στο δωμάτιο βρίσκονταν σε σύγχυση.
Μα πως ήταν δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο ;
<< δεν πιστεύω , αλήθεια >> δήλωσε σοκαρισμένη η Ιζαμπέλα.
<< Κι όμως >> άφησε ο Άρης σοβαρός κοιτώντας τα δάχτυλα του που έπαιζαν με ένα στύλο.
Η Νικόλ τον κοίταξε σοβαρή μα δεν πήρε ανταπόκριση.
Εκείνος έμεινε απλώς αφοσιωμένος στο να παίζει με τον στύλο όμως φαινόταν στο βλέμμα του ότι οι σκέψεις του , τον έπνιγαν.
<< Το θέμα είναι τώρα τι κάνουμε >> είπε ο Ίαν προβληματισμένος μα κανείς δεν απάντησε.
Εξάλλου ήταν δουλειά του Άρη να δίνει διαταγές.
<< Άρη ;>> τον έβγαλε από τις σκέψεις του ο Ντάνιελ και εκείνος σήκωσε το κεφάλι του για να τον κοιτάξει.
Όλα τα βλέμματα βρίσκονταν πάνω του και περίμεναν με ανυπομονησία μια απάντηση.
<< δεν ξέρω , ειλικρινά δεν ξέρω >> άφησε σχεδόν απεγνωσμένος και φαινόταν από το πρόσωπο του ότι δεν είχε κοιμηθεί.
Φαινόταν κουρασμένος και το πρόσωπο του είχε μια μουντάδα που κανείς δεν μπορούσε να ψυχολογήσει.
<< φύγετε και αφήστε με να σκεφτώ, σας παρακαλώ >> τους διέταξε και ύστερα άφησε μια ανάσα καθώς όλοι έβγαιναν από το δωμάτιο.
Στο δωμάτιο πλέον ήταν οι δυο τους και η Νικόλ σηκώθηκε από την θέση της , πλησιάζοντας τον.
Πήγε πίσω από την καρέκλα του όπου καθόταν εκείνος και ακούμπησε τα χέρια της στους σφιγμένους ώμους του πιέζοντας ελάχιστα τους μύες του.
Ένιωσε το σώμα του να χαλαρώνει και ακούμπησε το σώμα του στην πλάτη της καρέκλα ρίχνοντας το κεφάλι του πίσω.
Είχε κλείσει τα μάτια του και απολάμβανε τις κινήσεις των χεριών της που του πρόσφεραν την χαλάρωση που χρειάζονταν ενώ άκουσε να βγαίνουν από τα χείλη του, μικρά επιφωνήματα.
Άφησε μια ανάσα ελεύθερη και η νεαρή ένιωσε το χέρι του να ακουμπάει το δικό της και ύστερα να φέρνει το σώμα της δεξιά του.
Την κοίταξε για λίγο ενώ εκείνη στήριξε το κορμί της πάνω στο γραφείο του και μετά από μερικά δευτερόλεπτα στάθηκε όρθιος μπροστά της.
<< σε εμπιστεύομαι Νικόλ , μην με προδώσεις >> άφησε εκείνος με ένα αυστηρό ύφος και τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν ενώ ακούστηκε πιο πολύ σαν απειλή παρά σαν προειδοποίηση.
