Μόλις άνοιξε τα βλέφαρα της , τέντωσε το σώμα της γυρνώντας το ελαφρώς προς την μεριά του και προς μεγάλη έκπληξη της , ήταν εκεί.
Ήταν σπάνιο να είναι δίπλα της τα πρωινά , σχεδόν πάντα ήταν στην δουλειά ή είχε γυρίσει από το μαγαζί δυο ώρες πιο πριν όποτε ξεκουραζόταν μέχρι να ξυπνήσει και να φύγει και πάλι.
Άνοιξε και εκείνος τα κουρασμένα μάτια του και την κοίταξε όταν το σώμα της έπεσε κατά λάθος πάνω του.
<< καλημέρα κύριε Ρομανόφ >> άφησε εκείνη γλυκά και ο Άρης άφησε ένα γελάκι λίγο πριν τυλίξει το χέρι του γύρω από την μέση της και την φέρει κοντά του.
<< καλημέρα δεσποινίς Κουζνέτσοφ >> της απάντησε και εκείνος στο ίδιο ύφος και η Νικόλ χαμογέλασε.
Έφερε το πρόσωπο της κοντά στο δικό του και άφησε ένα απαλό φιλί στα χείλη του.
Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα όπως και τα δικά της και οι μύες στην γυμνή του πλάτη ήταν χαλαροί.
Έβαλε και πάλι το πρόσωπο της στο μαξιλάρι της και γύρισε το βλέμμα της στον Άρη που την κοιτούσε ήδη βαθιά μέσα στα μάτια.
Επεξεργαζόταν κάθε λεπτομέρεια στο πρόσωπο της σαν ναρκωμένος , που κάποια στιγμή απόρησε με το αν πραγματικά την κοιτάζει ή αν τον πήρε ο ύπνος.
<< είσαι πολύ όμορφη >> είπε ο Άρης και έβαλε πίσω από το αυτί της μια τούφα μαλλιών που έπεφτε ανέμελα πάνω στο πρόσωπο της.
Η Νικόλ του χαμογέλασε και φίλησε το χέρι του που χάιδευε απαλά το μάγουλο της.
<< σήμερα το βράδυ θα έρθω να σε πάρω να πάμε για φαγητό. Μόνο εσύ και εγώ >> την ενημέρωσε μετά από μερικά λεπτά απόλυτης σιωπής , τραβώντας την προσοχή της.
<< μάλλον ξεχνάς πως σήμερα θα κοιμηθεί εδώ ο Οδυσσέας >> Του θύμισε εκείνη και ο Άρης δεν σταμάτησε λεπτό να χαϊδεύει το απαλό μάγουλο της που από το ύπνο είχε πάρει μια ροζ απόχρωση.
<< Τότε μόνο εσύ, εγώ και ο Οδυσσέας >> της απάντησε ήρεμα ο Άρης και εκείνη χαμογέλασε για μια ακόμη φορά πριν βολέψει καλύτερα το κεφάλι της στο βαθούλωμα του λαιμού του.
__________________________________
Μόλις μπήκε στην θέση του συνοδηγού το κινητό της άρχισε να δονείται και εκείνη αφού πάτησε το πράσινο πλαίσιο , το έφερε αμέσως στο αυτί της.
