Ο Άρης άνοιξε την πόρτα και της έκανε χώρο να περάσει.
Εκείνη του χαμογέλασε και βγήκε από το μαγαζί ενώ ο Άρης με τον Οδυσσέα που είχε αποκοιμηθεί στα χέρια του ακολούθησε τα βήματα της.
Την πλησίασε και άρχισαν να βαδίζουν σιωπηλά στους όμορφους δρόμους της Μόσχας που ήταν γεμάτοι από κόσμο.
Έπιασε απαλά το χέρι της και η Νικόλ γύρισε σχεδόν αμέσως να τον κοιτάξει.
Της χαμογέλασε γλυκά και ύστερα έφερε τα χείλη του κοντά στο χέρι της , φιλώντας το δίχως να σταματήσει να την κοιτάζει.
<< είσαι πολύ όμορφη >> ψιθύρισε ο Άρης κάνοντας την να χαμογελάσει.
Μόλις έφτασαν ο Άρης άνοιξε την πίσω πόρτα και έβαλε τον Οδυσσέα προσεχτικά στο καθισματάκι.
Ύστερα μπήκαν και οι δυο στο αμάξι έτοιμοι να γυρίσουν σπίτι.
Στον δρόμο της επιστροφής δεν μίλησαν πολύ.
Μονάχα ο Άρης φρόντιζε που και που να γυρίζει το βλέμμα του για να τσεκάρει αν αποκοιμήθηκε.
_______________________________
Κοίταξε ακόμα μια φορά τα χαρτιά μπροστά του λίγο πριν ακούσει την πόρτα του γραφείου του να ανοίγει.
Μέσα στο δωμάτιο μπήκε η Νικόλ που πλέον φορούσε την μαύρη νυχτικιά της που έφτανε μέχρι τα μπούτια της.
Έκλεισε την πόρτα πίσω της ενώ ο Άρης άφησε τα χαρτιά στο γραφείο όσο εκείνη τον πλησίαζε.
Την κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω έντονα καθώς ρουφούσε το τσιγάρο του.
<< κοιμήθηκε >> τον ενημέρωσε η Νικόλ και ο Άρης έγνεψε ενώ σήκωσε το ποτήρι του και ήπιε μια γουλιά από το ουίσκι του όταν εκείνη έφτασε δίπλα του.
Έγειρε το κορμί της πάνω στο γραφείο και τον κοίταξε.
<< χρειάζεστε κάτι άλλο δεσποινίς Κουζνέτσοφ ;>> την ρώτησε ο Άρης και η Νικόλ δάγκωσε το κάτω χείλος της καθώς έκανε ένα βήμα προς το μέρος του.
<< να πω την αλήθεια , ναι. Χρειάζομαι την βοήθεια σας σε κάτι κύριε Ρομανόφ >> άφησε εκείνη καθώς τοποθετούσε τα πόδια της αριστερά και δεξιά από το σώμα του βάζοντας τον εαυτό της να καθίσει πάνω του με τα χέρια της στους ώμους του.
