Σήκωσε το βλέμμα της και τον είδε να κατεβαίνει από το αμάξι.
Ύστερα επεξεργάστηκε το χώρο γύρω της και είδε ότι είχε σταματήσει σε κάποιο ιδιωτικό πάρκινγκ.
Κατέβηκε και εκείνη με τη σειρά της από το αμάξι και άρχισε να τον ακολουθεί.
Δεν μίλησαν καθόλου μέχρι την στιγμή που έφτασαν έξω από ένα πολυτελές μαγαζί.
<<Καλησπέρα κύριε Ρομανόφ >> άκουσε, με τα λογά ρωσικά που ήξερε, την υπάλληλο του μαγαζιού που καθόταν στην είσοδο να του λέει χαμογελαστή.
<<Γεια σου Μίκα >> της απάντησε και εκείνος με ένα αμυδρό χαμόγελο πράγμα που έκανε την Νικόλ να νευριάσει ελαφρώς.
<<έχω κάνει μια κράτηση για απόψε >> πρόσφερε εκείνος και εκείνη αμέσως έσπευσε να τον εξυπηρετήσει οδηγώντας τον στο τραπέζι του χωρίς να ρίξει μάτια στην Νικόλ.
Άρχισαν να βαδίζουν προς το εσωτερικό του μαγαζιού σε ένα κεντρικό τραπέζι για δυο.
Επεξεργάζοντας τον χώρο είδε πολλούς μπράβους των Ρομανόβ να βρίσκονται σε διαφορά σημεία.
Τα βλέμματα ήταν όλα πάνω τους.
<<Ευχαριστούμε πολύ Μίκα >> άφησε ο Άρης και πήρε θέση σε μια από τις δυο καρέκλες του τραπεζιού όπως και η Νικόλ.
Ύστερα άρχισε και πάλι να μελετά με περισσότερη προσοχή τον χώρο.
Τα χρώματα που κυριαρχούσαν ήτανε το χρυσό και το κόκκινο ενώ έπαιζε απαλή κλασική μουσική κάνοντας το κλίμα πιο φιλικό.
Ο Άρης άνοιξε το στόμα του να πει κάτι όμως τον πρόλαβε το τηλέφωνο το οποίο άρχισε να χτυπάει.
Εκείνος αμέσως το σήκωσε και άρχισε να μιλάει στα ρωσικά.
Η Νικόλ απολύτως αδιάφορη για την συζήτηση του ,άρχισε να κοιτάει τον κατάλογο του μαγαζιού.
Μόλις τα μάτια της έπεσαν στα γράμματα συνειδητοποίησε ότι ήταν γραμμένο στα ρώσικα και το άφησε και πάλι πάνω στο τραπέζι νωχελικά.
Άρχισε να κοιτάζει τον χώρο γύρω της βαριεστημένα.
Μετά από κάποια λεπτά έκλεισε το τηλέφωνο και γύρισε πάλι να την κοιτάξει.
<<αποφάσισες ;>> την ρώτησε λίγο πριν ανοίξει τον κατάλογο.
<<είναι στα ρωσικά >> του απάντησε εκείνη αδιάφορα χωρίς να τον κοιτάξει.
