Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.
(Νίκος Καζαντζάκη)
<< τελείωσα >> φώναξε εκείνος χαρούμενος τραβώντας το βλέμμα της Νικόλ από το χαρτί.
<< για να δω >> άφησε εκείνη χαμογελαστή και έγειρε το σώμα της περισσότερο προς το δικό του.
Τα μάτια της έπεσαν στα χρώματα που έντυναν το χαρτί και έμεινε να κοιτάζει για λίγο το έργο του με ένα χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο της.
Είχε ζωγραφίσει μερικά δέντρα και ένα σπιτάκι στην μέση ενώ ένας μεγάλος ήλιος βρισκόταν στην άκρη της κολλάς.
Άφησε ένα γελάκι στα περίεργα χρώματα που είχε χρησιμοποιήσει εκείνος και τον κοίταξε.
<< θα γίνεις πολύ καλός ζωγράφος >> τον ενθάρρυνε η Νικόλ και τον είδε να χαμογελάει περήφανος.
<< το δικό σου όμως είναι καλύτερο >> της είπε γλυκά εκείνος δείχνοντας με τα μικρά του δαχτυλάκια την ζωγραφιά της.
Του χαμογέλασε και κοίταξε και εκείνη με την σειρά της το χαρτί.
Είχε ζωγραφίσει ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα που ξανοιγόταν μπροστά από μια ακτή μόνο με άμμο.
Δεν υπήρχε τίποτα άλλο.
Ούτε άνθρωποι ,ούτε κτήρια.
Μονάχα μια ακτή και ένα ηλιοβασίλεμα που έμοιαζαν με παράδεισο.
Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.
<< μπορείς να την κρατήσεις αν θες >> του είπε η Νικόλ και έσυρε το χαρτί προς το μέρος του.
<< όμως δεν έχει ανθρώπους >> παρατήρησε εκείνος καθώς την επεξεργαζόταν και άκουσε την Νικόλ να γελάει ελαφρά.
<< πολλές φορές Οδυσσέα μου ,παράδεισος είναι ένα μέρος χωρίς ανθρώπους >> του απάντησε εκείνη και ο Οδυσσέας με το παιδικό μυαλό του φάνηκε να το σκέφτεται.
<< ποιο μέρος είναι αυτό ;>> απόρησε εκείνος κοιτώντας την.
<< η Ιθάκη >> άφησε εκείνη και τον είδε να συνοφρυωνεται.
