Πλευρά Άρη
Μια ώρα πριν...
Ανάβει ένα τσιγάρο σκεπτικός.
Είναι μόνος στο γραφείο.
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και μέσα μπαίνει η Βικτόρια χαμογελώντας του πονηρά.
Εκείνος αφήνει μια κουρασμένη ανάσα όσο αυτή τον πλησιάζει με αργό βήμα.
<< ήρθα να σε δω >> του ανακοίνωσε εκείνη ενώ έσπρωχνε την καρέκλα του πιο πίσω και πήρε θέση πάνω στα πόδια του.
Εκείνος ήπιε μια ακόμη τζούρα από το τσιγάρο του και κοίταξε γύρω του αδιάφορος.
<< δεν θα με αγκαλιάσεις ;>> τον ρώτησε εκείνη με μια ψεύτικη γλυκιά φωνή ενώ τα χέρια της χάιδευαν το στήθος του.
<< είμαι κουρασμένος Βικτόρια >> είπε εκείνος την πρώτη δικαιολογία που του ήρθε στο μυαλό και την ένιωσε να ξεκουμπώνει το πουκάμισο του.
<< θα σε ξεκουράσω εγώ >> ψιθύρισε στο αυτί του και ύστερα τα χείλια της άρχισαν να αφήνουν μικρά πεταχτά φιλάκια στον λαιμό του ενώ με τα δάχτυλα της ξεκουμπωσε το φόρεμα της.
Εκείνος δεν αντέδρασε.
Τα χέρια της ύστερα βρήκαν την ζώνη του παντελονιού του την οποία άνοιξε γρήγορα και μετά σειρά είχε το παντελόνι του.
<< Βικτόρια σταματά ! Δεν έχω όρεξη >> της είπε νευριασμένος ο Άρης πιάνοντας τα χέρια της κάνοντας την να σταματήσει αυτό που είχε σκοπό να κάνει.
<< τι έπαθες;>> τον ρώτησε εκείνη ξαφνιασμένη από την άρνηση του.
<< παντρεύομαι σε λίγους μήνες Βικτόρια. Μην το ξεχνάς αυτό. Ότι έγινε , έγινε. Τελείωσε. Εξάλλου είμαι με την Νικόλ>> την αποθάρρυνε ο Άρης αυστηρά και εκείνη άφησε ένα ειρωνικό γελάκι.
<< με δουλεύεις έτσι ;>> αναρωτήθηκε εκείνη δύσπιστη και ο Άρης δεν γύρισε καν να την κοιτάξει.
<< σήκω από πάνω μου Βικτόρια, ντύσου και σήκω φύγε>> την διέταξε σοβαρός και με το χέρι του έσπρωξε το σώμα της από πάνω του.
Ύστερα ο Άρης σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να ντύνεται όπως έκανε και η ξενερωμένη πλέον Βικτόρια όταν η πόρτα του γραφείου άνοιξε και σήκωσαν και οι δυο τα βλέμματα τους για να δουν ποιος είναι.
