2:07 π.μ.
Ανοίγει την πόρτα της αργά και την βλέπει να κοιμάται.
Την πλησιάζει και κάθεται και πάλι στην πολυθρόνα δίπλα στο κρεβάτι της χωρίς να την ξυπνήσει.
Κάθισε εκείνη και την κοιτούσε για ώρα.
Επεξεργαζόταν τα χαρακτηριστικά του προσώπου της καθώς εκείνη κοιμόταν.
Χαμογέλασε στην εικόνα της και ύστερα σηκώθηκε και κάθισε στο κρεβάτι κοντά της.
<<Νικόλ >> ψιθύρισε εκείνος καθώς χάιδεψε απαλά το μάγουλο της για να ξυπνήσει και εκείνη γκρίνιαξε μέσα στον ύπνο της.
<<ξυπνά πριγκίπισσα >> το χέρι του ταξίδευε απαλά στο πρόσωπο της κάνοντας την να ανοίξει τα νυσταγμένα της μάτια.
<<Άρη;>> εμπέδωσε εκείνη παραξενευμένη από την παρουσία του και κοίταξε το ρολόι δίπλα της όπου έδειχνε σχεδόν 2 το βράδυ.
<< τι κανείς εδώ τέτοια ώρα ;>> ρώτησε εκείνη περίεργη και εκείνος της χαμογέλασε.
<< ήρθα να δω πως είσαι πριν φύγω >> δικαιολογήθηκε εκείνος δίχως να σταματήσει να την κοιτάζει και εκείνη ανακαθισε στο κρεβάτι με την πλάτη της στο προσκέφαλο.
<<ζαλίζομαι λίγο αλλά είμαι καλά. >> είπε ειλικρινά εκείνη και εκείνος έγνεψε.
Τα μάτια τους ενώθηκαν για αρκετά δευτερόλεπτα και κανείς δεν έβρισκε λέξεις για να σπάσει την σιωπή τους.
<< θα αντέξεις τρεις μέρες μακριά μου; >> αστειεύτηκε εκείνος αφήνοντας ένα ειρωνικό γελάκι.
<<νομίζω να μπορέσω να το ξεπεράσω >> άφησε εκείνη δραματικά και ο Άρης χάιδεψε το πόδι της πάνω από το πάπλωμα κάνοντας την να χαμογελάσει.
Η πόρτα ανοίγει ξαφνικά και μέσα μπαίνει ο Λεβ διακόπτοντας την συζήτηση τους.
<<Νικόλ ; Πως είσαι ;>> ρώτησε εκείνος με ενδιαφέρον πλησιάζοντας τους και ο Άρης μάζεψε το χέρι από το πόδι της.
<< καλά είμαι >>
<<δεν φαίνεσαι και πολύ καλά να πω την αλήθεια >> είπε εκείνος ειλικρινά καθώς την επεξεργαζόταν κάνοντας την να γελάσει.
<<σε ευχαριστώ >> ειρωνεύτηκε εκείνη το σχόλιο του και ο Άρης άφησε ένα γελάκι.
Ο Λεβ γύρισε το βλέμμα του στον Άρη, ο οποίος τον κοιτούσε ήδη.
<< Μας περιμένουν >> τον ενημέρωσε και ο Άρης σοβάρεψε πάλι.
