Embracing the Forbidden (COMPLETED)

Kabanata 30

Punishment

Warning: Matured-content ahead.

Today is the day where kuya and mira will get married. At sobrang natetense na si mira at kanina pa siya hindi mapakali sa inuupuan niya.

"Couz, im kinakabahan talaga. I feel like, thunder will back out sa wedding namin." napabuntong hininga na lang ako.

Pang anim na beses niya na ata 'yang sinabi. Hinihintay na lang namin ang signal ng wedding coordinator para makalabas na kami rito.

Nauna na sila kuya pati na rin sila tita glenda. Pero bago pa ito umalis ay nagdramahan muna silang magina kanina. Si baby silas naman ay pinasabay ko na kila kuya luthor.

Gusto kong nasa tabi ko lang si baby pero kailangan ko ring alalayan ang bride sa tabi ko na kanina pa natataranta.

"Inom ka na lang ng tubig. Uhaw lang 'yan." irap kong sabi at tumingin sa salamin.

Suot ko na ang gown na sinukat ko noon. Inadjusan nga ni brends kaya tamang tama na siya sa 'kin. Nakalugay lang ang maikli kong buhok at ang ginawa na lang ng hair stylist ay iipit ang magkabilang buhok ko sa likod.

May suot din akong flower crown dahil binagay ito sa theme ng kasal. Garden wedding ang theme kasi do'n daw ang unang simula ng relationship nilang dalawa.

Kung saan sila nag-aminan, do'n din ang gaganapin ang kasal. Kaya naman ang mga suot namin ay parang mga fairy. Ang mga brides maid ay nakaputi pati na rin ang grooms man.

Ang mga flower girl and boy naman ay nakasuot ng pastel pink at white tuxedo. White and pastel pink ang theme color ng kasal nila. Suggested by the one and only bride. Ang girly talaga ng buntis na 'to. Buti na lang good choice ang naging desisyon niya.

Mira keeps on ranting about sa pagoover think niya na baka raw magback out si kuya. As if naman mangyayari 'yon, si kuya pa. Mas malala nga 'yon magover think eh.

Mabuti na lang at dumating na ang kanina pa naming hinihintay, kaya agad na kaming sumakay sa kotse papunta sa venue ng kasal.

Three days na no'ng nagkausap uli kami ni kalas. Lagi akong lutang no'n kaya pati si baby silas ay nagtaka sa naging action ko. Gusto ko sanang ikwento sakanya na nagkita na kami ng daddy niya. Pero naunahan na naman ako ng kaba.

Simula rin no'n, hindi na kami pinapalabas ni kuya sa bahay kaya wala kaming ibang ginawa ni baby silas sa bahay. Ang oa nga ni kuya. Kinabukasan kasi nang magising kami nakita na lang namin na may mga bodyguard na sa labas ng bahay.

The wedding starts when we arrived. Pati ako ay naiyak no'ng nagsimula ng lumakad si mira papunta sa harapan ng altar. Pati si kuya ay hindi na napigilan maging emosyonal.

"Mommy, why there are so many fake butterflies here? Why not make it a real butterfly, right?" ngumuso naman ako at hinalikan siya sa buhok.

"Do you want to catch an innocent butterflies for this baby? Do you want to see them hurting because they lost their freedom to live?" he pouted and shakes his head.

"I don't want to see them suffering mommy." i sweetly smiled at him.

Nanatili kaming nakikinig sa sinasabi ng pari hanggang sa magsasabi na sila ng kanilang vows. Napuno ng tawa ang venue dahil sa mga hirit ni kuya sa kanyang vows.

Hanggang sa kasal niya, hindi pa rin mawawala ang kalokohan niya sa buhay. Napatayo kaming lahat at nagpalakpakan nang inanounce na ng pari ang pagiging ganap na nilang mag-asawa.

Napuno ng tilian at tuksuhan nang sabik na hinalikan ni kuya sa labi si mira. Agad kong pinahid ang tumulong luha ko sa mata.

I'm so happy for them. Masaya ako dahil natupad na ang kanilang hinihiling. I'm happy because they're finally married. I'm happy because I saw how much they're happy now that they're married.