His Private Nurse

8 - Aid

Prince Earth

"What's with the face?" Napatingin ako sa pintuan kung saan nanggaling yung boses. I saw Mom entered to my room. She went near me and sat beside me.

"Nothing." I sighed.

She smiled. "There's something bothering you. Come on. Spill it." She said. She really is my mother. She know me very well.

I sighed. "Is it important to have my private nurse just to take care of me? I mean, I can do it by myself." She then tapped my shoulders.

"Yes it is. She's great in monitoring patients that's why your Dad and I hired her. Just trust us. Okay?" She smiled and kissed my forehead before she got out to my room.

I sighed again. How many times I sighed? Hay. Sakit sa ulo naman eh.

Ayaw ko sa lahat ay yung kinakaawaan ako. Not literally kinakaawaan but to take care na para akong baldado? Nakakababa ng ego.

I'll make a way just to let her out to my life.

---

Xyrielle Blurr

My phone rang.

"Hello?" I answered.

[Anong hello?! Ha? Xyrielle Blurr Kim?!] Napalayo ako mula sa cellphone ko at tinignan ang caller ID. It's Alexis. [Hindi mo man lang sinabi sa akin sa personal na ngayon ang alis mo! Naku naman! Kung hindi pa sinabi ni Papa na magp-private nurse ka sa isang pasyente ay baka hindi ko pa nalaman! Hindi ka man lang nagpaalam sa akin mukhaan!]

Natawa ako. "Bakit? Mamimis mo ako? Sabihin mo lang. Baka ma-touch pa ako." Pang-aasar ko.

[Whatever. Basta ha. Ingat ka diyan. Kapag minaltrato ka. Sumbong mo sa akin. Manonood ako.] Sambit nito.

"Wow. Salamat ha." I said. She laughed.

[Oh sige. Good night na. OT ako ngayon eh. Ingat. Gaseyo!] She said.

Then the call ended. Gaseyo in Korean means 'Bye' in english.

I heavily sighed. I will surely miss them. I have now a new environment and I will just let my self be familiar with this. Masasanay din ako dito.

Kinaumagahan, mga maids, ako, si Erylle at si Prince lang ang naiwan dito sa mansyon. Mr. and Mrs. Savino attended to a business trip in Korea.

I'm heading to the first floor to help their maids in cooking breakfast. Its 6 in the morning. Tulog mantika pa ang dalawang magkapatid.

"Hija, ano ka ba. Kami na lang dito." Bawi ng isang katulong sa hawak kong kutsilyo.

"Manang, gusto ko pong tumulong." I said. They smiled at me.

"Parehong-pareho kayo ni Sir Prince.." nagulat ako. Eh? Masama na din ba ugali ko? "..noon." ha?

Nanatili akong tahimik. Paano kami naging pareho.. noon? "Kinaugalian na niyang tumulong noon sa amin. Paglilinis, pagluluto at pagdating sa mga halaman, siya ang nag-aayos." Manang Helen smiled at me. Kami na lamang ang nagkukwentuhan dahil busy ang iba. "Hanggang sa dumating ang araw na umuwi siyang basang-basa. May bagyo nun. Nagtaka kami sa ginawa niya. Mas nagulat nga kami nang makita namin na umiiyak siya. Matapos nun ay naatake siya. Nalaman namin na lumalala ang sakit niya habang tumatagal. Nalungkot kami sa balitang iyon." She said as she continue cutting onions. Ako tuloy ay naluluha na. "Simula noon, naging tahimik na siya. Kapag magsusungit iyong bata na iyon, mananahimik lang siya dahil may respeto siya sa amin sabi nga niya, ayaw niyang madamay kami sa problema niya." Tumunghay siya at mukhang nagulat sa nakita. "O, neng? Bakit ka umiiyak?"

"H-ha?" Pinahid ko ang mata ko at basa nga ito. "Naku. Gawa po ng sibuyas. " I laughed. She smiled at me.

"Anghel ka ngang bata ka." She said.

Umiling ako. "Hindi naman po. Tao lang din po ako." Ngiti ko pa. Naging madali ang pagiging malapit namin ni Manang Helen.

Napag-isip isip ko lang. Hindi pala naging madali ang buhay ni Prince. May rason naman pala sa likod ng pagiging mayabang--este masungit nun. Ang tanong, ano naman?

"Hey, you!"

"Kalabaw ka!" Gulat kong sabi at sa gulat ko, nahiwa ko ang daliri ko. Well, hindi naman masakit pero dumudugo po siya. =,=

"Pabo.." napatingin ako sa taong iyon. Nararamdaman ko ang mga guhit guhit sa noo ko. Plastik akong ngumiti.

"Annyeong haseyo!" I bowed. Masabihan pa ako ng pabo nito! Inuulit ko, may pinag-aralan ako kaya hindi ako stupid.

Umirap siya. "Go to my room. May ipapagawa ako." Napatingin siya sa kamay ko. Napakunot nanaman noo ko. Lumapit siya sa akin at pinakuha kay Manang Helen ang First Aid Kit. Nilagyan niya ng betadine at saka band-aid ang daliri ko. Namumula ako habang ginagawa niya iyon.

"Sa susunod kasi, wag pa-tanga tanga." Inahon niya ang tingin niya sa akin. "What now?" Doon lang ako natauhan.

"Salamat po, s-sir." I bowed.

Tinaasan niya lang ako ng kilay at umalis na sa kusina.

"Makakabalik na siguro si Sir Prince." Tawa ni Manang Helen. Nagtaka ako sa sinabi niya pero umiling lang siya.

Sino ba talaga ang nurse sa amin? Siya? O Ako? Ah! Baliw ka na, Xy. Then I got curious, why he did that? Pwede namang ako na lang ang gagamot diba?

"Ayaw kasi ni Sir na may nasusugatan. Siya nga ang doctor namin kapag nahihiwa kami eh." Manang explained as if she already read what's on my mind. Tumango tango na lamang ako at sinunod si Prince.

Tss.

Naabutan ko siyang naglalaro ng video game. Tumayo lang ako sa may pinto. Nag-aabang na may iutos sa akin.

"Get my shoes on the shoe rack. Nasa malapit sa closet ko." He commanded. Tumango na lang ako at sinunod siya.

But it was a mistake to let myself follow him..

Napatili ako. Nakahawak sa dibdib ko sa takot. I heard him laugh. Ang sama niya.

I saw a cut hand. Full of blood. What a great prank!