Ağır Mevzular 'Yarı texting' bxb

on dokuz

Medyadaki şarkı ile okursanız daha iyi geçer duygu.
****

Ozantlm:
Arda

Ozantlm:
Niye cevap vermiyorsun mesajlarıma?

Ozantlm:
Lütfen bir şey yaz veya aramalarıma cevap ver. Sadece iyi olduğunu bilmek istiyorum.

Ozantlm:
Yanına geleyim, izin ver ne olur. Sıkıca sarılmak istiyorum. Bütün derdin, sıkıntın bana geçsin. Sen ağlama.

Ozantlm:
Ağlayacaksan bile beraber ağlayalım. Tek olmak çok kötü. Lütfen yerini şöyle.

Ozantlm:
Gözüme gram uyku girmiyor. Beni bıraktığından beri 8 saat geçti. Saat şuan 4 ve ben hala senden bir haber almaya çalışıyorum.

Ozantlm:
Enver'i aradım. Bana seni bulacağını söyledi ama hala bir haber yok. Çok korkuyorum Arda.

Bir gün sonra

Ozantlm:
Neden okula gelmedin? Neden beni merakta bırakıyorsun?

Ozantlm:
Senden uzak durmamı istiyorsan yemin ederim sadece uzaktan bakmakla yetinirim. Adını bile ağzımdan çıkarmam.

Ozantlm:
Cevap ver bana artık. Ağlamaktan gözlerim şişti.

Ozantlm:
Enver de bir şey demiyor. Okulda yüzüme bile bakmadı. Konuştun onunla değil mi?

Ozantlm:
Bir tek beni görmek istemiyorsun...

Ozan ağlamaktan dolayı şişmiş gözleriyle ekranı görmekte zorlanıyordu. Gece bilmem kaç olmuştu bir umutla hala Arda'dan mesaj bekliyordu. Sadece bir gün görmemişti onu, korkudan kendini yiyor sürekli mesaj atıyor, arıyordu.

Okula gitmek istememiş fakat babalarının zoruyla gitmişti. Bütün gün Enver'e sormuştu. Peşinden ayrılmamış sadece iyi olduğunu öğrenmek istemişti. Enver ise onu geçiştirmiş doğru düzgün cevap bile vermemişti.

Konuşmuşlardı emindi buna. Bir tek onunla konuşmak istememesi canını yakıyordu. Onunla bir bütün olmak isterken sarışının ondan böyle uzak durması kahrediyordu. İç çekişleri tekrar ağlamaya dönüşürken odasının kapısı açıldı.

Odanın kapısını kilitlemediği için kendine kızıp gözlerini kapattı. Şuan hareket etmek için bile bitkin hissediyordu. Bir gün içinde senelerce çalışıyormuş gibi çökmüştü.

Yatağının sağ tarafı çöktü daha sonra saçını karıştı bir el. Şefkatle okşadı. "Ozan." Bu titreyen sesi tanıyordu. Bu şefkati biliyordu.

Samet babası onun yüzünü inceliyordu. "Ne oldu oğlum? Neyin var?"

Ozan cevap vermedi. Kimseyle konuşmak istemiyordu. Tek istediği sarışınına sıkıca sarılmaktı.

"Korkutuyorsun beni. Ağlamaktan gözlerin şişmiş." Saçındaki el bu sefer yanağını kavradı. Avucuna yanağını bastırdı Ozan.

"Babacığım ne oldu? Niye böylesin?" dedi Samet. Oğlunun bir günde çökmesine şaşırmıştı. Ozan genelde şakacı, alaycı bir çocuktu. İçindekini dışa vurmazdı. Doğru düzgün ağladığını hiç görmemişti Samet onun.