JUST...don't

hfd 179

Charlie p.o.v

Dokter hardy had gelijk. Om precies te zijn is het nu drie weken en twee dagen sinds de operatie en ik mag naar huis toe. Het heeft snel geneest en ik heb er al weer redelijk kracht in. Al die dagen heb ik een paar keer fysiotherapie gehad en anderhalve week terug mocht ik beginnen met "lopen". Nou loop ik niet echt wat mijn rechter been wil nog niet echt mee werken. Me nieuwe knie werkt voorlopig wel goed , alleen rechts word nu nog een dingetje. De komende tijd word het oefenen, rusten , fysiotherapie en nog meer oefenen. Ik wil gewoon dat dat rechter been ook weer mee gaat werken zodat ik niet meer de hele tijd rond geduwd hoef te worden of dat ik een beetje moet hinkelen maar dan mijn been slepend achter me aan heb. Ik mag niet zeuren hoor , want ik zal ooit weer kunnen lopen en er zijn er ook zat waarbij het gevoel gewoon helemaal weg is en die echt niet meer kunnen lopen. Ik uiteindelijk wel als ik maar blijf oefenen. Het gevoel is wel al een heel klein beetje meer als eerst dus ik hou gewoon goede hoop. De hoop zakt me wel een klein beetje de schoenen in nu er blijkbaar gezorgt is dat ik naar harry toe moet. Niall schijnt te weinig ruimte te hebben om al die spullen neer te zetten die ik nodig heb om te revalideren en de dokter vond harry een goede keuze... ookal vind ik dat iets minder. Kom op zeg , wie wil nou bij zijn ex in huis zitten en helemaal als bijna alles voor je gedaan moet worden. Ik wil niet in zijn buurt komen. Helemaal niet na... ugh , dat komt nog wel. Ik wilde niall niet voor niets al die tijd niks meer met ze te maken hebben. Het schijnt dat niall hier nog wel een paar keer is geweest maar niemand heeft hem gelukkig naar binnen gelaten. Vandaag komt hij me halen maar ik ben niet van plan iets te zeggen tegen hem. Ik blijf het gemeen van hem vinden hoe niall het aan harry verteld heeft. Ze moeten het zelf weten, maar ik ben wel even klaar met ze. Hoe vaak heb ik niall niet gevraagt om zijn mond te houden !!

'Charlie , niall is hier ' hoor ik dan en word uit mijn gedachte gehaald. Ik knik en doe dan de rits van mijn tas dicht en gooi hem op de grond. 'Charlie ' hoor ik en kijk op naar niall. 'Hou alsjeblieft gewoon je mond' zeg ik zuchtend. Met een van de krukken duw ik de rem op de rolstoel in zodat hij vaststaat voordat ik me met behulp van de twee krukken in de stoel laat zakken. Ik til mijn rechter been de rolstoel op en doe een band eromheen zodat hij niet ergens tegen aankomt doordat ik er geen gevoel in heb. Dan pak ik mijn tas van de grond op met moeite en leg hem op mijn schoot voordat ik de rolstoel van de rem afhaal. 'Ik zal je krukken wel meenemen ' zegt niall zachtjes. Ik knik en rol vast de kamer uit. DAG KAMER IK GA JE ECHT NIET MISSEN, schreeuw ik in mijn hoofd. Als de papieren zijn getekend en ik een grote doos medicijnen en spuiten heb meegekregen mag ik eindelijk weg. Eigenlijk had ik nog een week moeten krijgen vanwege de spuiten tegen de pijn, maar aangezien ik het zelf kan mag ik toch naar hui- nou , het ziekenhuis uit. 'Ik ga de auto halen als jij hier even wacht' zegt niall terwijl ik buiten op de stoep wacht. Hij loopt weg richting de parkeerplaats terwijl ik geniet van mijn laatste harryloze minuten. Vanaf 17 augustus tot vandaag 6 april heb ik hem niet gezien en dat vond ik eigenlijk niet eens heel verkeerd. Niet dat ik echt veel van die tijd mee heb gemaakt want 6,5 maand kan je er al af halen. Maar wat ik wel wakker was , was niet eens heel verkeerd. Dan heb ik me nu ook eindelijk over hem heen gezet en dan kom ik nu terug bij hem in huis samen met die snol. En ja ik noem haar gewoon een snol. 'Charlie!? ' hoor ik dan. Als ik opkijk zie ik elizbeth staan. 'Oh hey ' zeg ik en ze komt naar me toe lopen. ' wat heb jij in vredesnaam gedaan !!' Zegt ze geschrokken als ze dichterbij komt. 'Om het kort te houden. Ik heb een motorongeluk gehad, mijn rechter been is licht verlamd , mijn rechterknie is vernieuwd door titanium en ik hem meer dan een half jaar in coma gelegen ' zeg ik terwijl elizabeth me geschrokken aakijkt. 'Oh mijn hemel. Wat zal harry geschrokken zijn ' zegt ze. 'Uhm harry is niet mijn verloofde meer ' zeg ik zachtjes. Ze kijkt me medelevend aan en legt een hand op mijn schouder. 'Bel me als je iets nodig hebt oke ?' Zegt ze en ik knik. Ze zwaait nog en loopt dan weg net als niall aan komt rijden. Ik zucht en rol dan richting de auto en stop er vlak voor. 'Kan je er zelf in?? ' vraagt niall. 'Ergens uit gaat wel maar omhoog is nog te moeilijk in mijn eentje 'zeg ik en hij knikt. Met wat hulp van niall zit ik in no time in de auto en maak ik mijn gordel vast.