JUST...don't

hfd 169

OII OI

(Het is een kort hfd maar dat komt omdat deze een opvuller is naar de volgende)

Niall p.o.v

Doordat ik veel te hard rij zijn we al snel op het vliegveld waar ik word opgewacht door paul. 'Als je niet gezien wilt worden door de pers of door fans moet je meteen naar binnen rennen want er lopen er wel wat rond vanwege 5 seconds of summer die straks terug komen ' zegt paul en ik knik. Tot bepaald stuk mag ik bij het vliegtuig komen maar dichterbij kan niet. 'Rennen niall ' zegt preston en ik ren snel de trap van het vliegtuig op naar binnen. Rosie en alfie komen later en zijn dan in shock door de binnenkant van hetvliegtuig. 'Waarom kan ik nou niet zingen' zegt hij als hij samen met rosie tegenover mij gaat zitten.

De vlucht gaat voor mijn gevoel veelste langzaam en na een paar uur begin ik al ongeduldig te worden. Rosie en alfie slapen alle twee terwijl ik naar de tijd op mijn telefoon staar. Soms lijkt een minuut zo lang te duren dat je bijna gaat twijfelen of er niet stiekem al twee verder zijn. Misschien stel ik me aan en zeur ik gewoon maar ik wil haar echt zo snel mogelijk zien. Niet dat ze er waarschijnlijk heel goed uitziet maar gewoon voor mijn eigen gevoel. Ik wil het de jongens ook echt zo graag vertellen !! Want stel he , ze blijft nog maanden in coma dan moet ik ze de hele tijd blijven voor liegen. Niet dat zij weten dat ik het weet maar toch voelt het achterbaks. Ik ga het niet tegen ze zeggen want charlie wou waarschijnlijk al niet dat ik er van af wist.

Als we eindelijk de grond raken haal ik opgelucht adem en maak ik rosie en alfie wakker. Zodra het vliegtuig stil staat begeleid paul ons samen met preston de auto in en worden onze spullen ingeladen. 'En waar gaan we nu heen??' Vraag ik als we in de auto zitten. 'Uhm als je het niet heel erg zou ik graag mijn dochter willen halen. Dan kost het misschien een kwartiertje extra ' vraagt rosie voorzichtig. 'Nee is goed ' eigenlijk is het me een kwartiertje te veel maar ik zou als ik haar was ook bij mijn baby willen zijn.

Nadat we rosie haar baby hebben gehaald die trouwens extreen schattig is gaan we naar het ziekenhuis waar charlie ligt. 'En hoelang ligt ze hier al ' vraag ik als we bijna bij het ziekenhuis zijn aangekomen. 'Sinds 18 oktober ' zegt alfie en kijkt dan even wat sip. 'En al die tijd is het al wachten en nog meer wachten' zegt rosie. Ik knik en staar dan naar buiten.

Als we bij het ziekenhuis komen laat ik alfie en rosie me de weg uitleggen terwijl ik ondertussen dat probeer te onthouden voor als ik zonder ze ga. ' waar ligt ze ' vraag ik als we in de lift staan. 'Cardiologie , hartafdeling ' zegt rosie als de liftdeuren open gaan. Rosie en alfie lopen al verder als ik ze langzaam volg. We komen bij twee grote klapdeuren met daarboven een groot bord waar in dikke letters cardiologie op staat. Ik slik even maar loop dan achter ze aan de afdeling op. Ze lopen voorop en gaan steeds verder de gang op. Af en toe kijk ik een kamer in maar schrik ervan hoe mensen erbij liggen met alle draadjes en piepende apparaten. Dan stoppen rosie en alfie voor de aller laatste deur op de gang. ' ga zelf maar ' zeggen ze en stappen voor me opzij. Ik praat mezelf moed in en doe dan langzaam een paar stappen naar voren en leg voorzichtig mijn hand op de hendel. Na een diepe zucht duw ik hem omlaag en ga ik naar binnen toe. De kamer is heel erg leeg en kaal maar dat doet er nu echt helemaal niet toe. Geschroken loop ik wat dichterbij en bekijk haar dan een keer goed van top tot teen. Hoe kan dit gebeurt zijn!! Wat is er eigenlijk precies aan de hand. Aan haar bed hangt een map met haar naam erop. Ik kan het niet laten en haal langzaam de map van het bed af en begin eruit te lezen.

DAG VAN BINNENKOMST EERSTE HULP

-18 OKTOBER 2014 14:53

Voorlopige diagnose - 16 november 2012
- onherstelbare linker knie.
- kans op verlamming van het rechter been.
(Overige verwondingen zullen in de loop der tijd genezen)

Belangrijke gebeurtenissen vanaf 18 oktober
- 12 december , eerste reactie van de hersenen tijdens scan van het hoofd.
- 1 februari , hartstilstand. Na 3 minuten was het hartritme van de patiënt terug.
(HARTZIEKTEN AAN DE VADERKANT VAN DE FAMILIE)
- 7 februari , zelfbeademing.

Op harry zijn verjaardag heeft ze een hartstilstand gehad. Hoe krijgt ze het toch ook voor elkaar, maar nu serieus , hoe kan dit haar nou weer allemaal overkomen. Ze kon tot een paar dagen terug niet eens zelf ademen !! 'Waarom ben jij het toch altijd ' zeg ik als ik naast haar ga zitten en ik de map weer terug aan het bed hang. 'Kon je maar zien hoe beroerd je er weer uitziet ' zeg ik half lachend half huilend. De apparaten om haar heen geven me er een slecht gevoel bij. Normaal had ze een raar ding aan een kant van haar bed staan waar je een lijntje zag lopen en de bloeddruk , maar nu staan er dingen waarvan ik echt geen idee heb wat het doet. Ik wil waarschijnlijk ook niet weten waarvoor het nodig is want ze staan er niet voor niets. 'Misschien is het maar beter dat we het niet wisten. Anders was ik nu al 5 maanden helemaal kapot aan het gaan' zeg ik terwijl ik naar haar gezicht kijk wat helemaal bleek is en er koud uitziet. 'Je zou maar even wegblijven weet je nog?? Je zou terug komen voor ons!! ' zeg ik en zou willen dat ze me kon horen. ' als harry gewoon niet vreemdgegaan was dan was je hier niet naartoe gegaan en was je dus nooit aangereden ' zeg ik terwijl ik wat harder huil dan eerst. 'Word gewoon wakker charlie , we hebben je nodig . Ik ook ' huil ik en heb de drang haar heen en weer te gaan schudden. Dan ineens beginnen haar armen en benen een soort samen te trekken alsof het krampen zijn. Ik kijk er raar naar als er ineens een apparaat hard begint te piepen. Als ik opkijk zie ik dat haar hartslag steeds lager word en er geen lijn meer komt. Een vlakke rechte lijn

...

HOE GAAT DIT TOCH AFLOPEN....ik heb geen idee XD

#thanks 4 reading , voting and all the amazing comments x #teamtrouble