Zombie Apocalypse: Survival

Survival 14 | Finding the Survivor

Everything is so easy to say but is actually hard when you're about to do it.

Tulad ko, ang nagsasabi sa kanila na pakalmahin muna ang sarili at pag isipang mabuti ang gagawin bago gumawa ng desisyon, ngunit ako rin mismo ang hindi makagawa n'on, tulad kanina.

But I want to remove that part of myself.

I didn't become their leader to waste their life for a small, stupid mistake when we could've prevented by thinking thoroughly of the decision we are about to do.

Because as much as I wish to do, I will save them no matter what happens.

Even it means sacrificing myself.

That's why, Harper Liana Smith, calm the fuck down and get yourself together.

Learn from this mistake.

At tulad nang kung ano talaga ang misyon namin— ang magligtas, ako ay naniniwalang may mga taong buhay pa sa kalagitnaan ng nakakatakot na mundong ito.

That person earlier just ignited my dying hope to save the remaining humanity outside the walls.

“We'll take the alternative route to get there,” Zeon announced for a while after giving us some space to get over what we have witnessed earlier.

Nakapalibot kami ngayon rito sa may kaliitang eskinita mula sa dalawang gusali na tila dormitoryo, at may mga nagbabantay sa pinakadulo, hawak ang kanilang baril at sila ang magsisilbing mata namin kung sakaling may paparating na halimaw na makakarinig sa aming pinag-uusapan, kahit mukhang impossible iyon.

Dahil sa lakas ng pagsabog kanina, ang karamihan ng mga halimaw ay nagpuntahan sa pwestong iyon. Mabaho, madilim, puno ng natuyong dugo ang pader ngunit hindi kami pinalaking maarte at mas matindi pa rito ang sinubok namin sa loob ng militar.

Ang masangsang na amoy ng kapapatay na zombie na napag-alaman kong pinatay ng mga nangunguna kanina ang pumapalibot sa aming pang-amoy. Mabuti na lamang at walang nasugatan lalo na't alerto ang lahat at magagaling makipaglaban.

And I agreed with Zeon's words, because looking at the other side of the bridge, I don't think we could pass through just like what I've been thinking. . . for passing this long bridge is equivalent of suicide.

“How about the map, commander?” Nagawi ang tingin ko sa isang babae nang magtanong ito kay Zeon.

Right. Kailangan namin ng mapa upang malaman ang daan na dapat naming tahakin, ngunit hindi maaaring gamitin ang mga gamit na mula sa military dahil malalaman nilang buhay pa kami, lalo na ang digital map namin kung saan lalabas ang hologram kung saan makikita ang mga daan sa paligid namin.

“Baka pwedeng lumangoy tayo?” Napatingin ako sa suhestiyon ng isa sa lalaking kasama namin. I don't know him, so he must be from Zeon's team.

Sinegundahan ito ng isang babae na mula rin sa kanilang grupo.

“Yes, zombies couldn't swim,” aniya, proud na sinabi na ikinanuot ng aking noo.

Really? I doubt that.

As much as I want, I don't want to assume things unless I see them with my own eyes.

Ayoko munang iassume na hindi nga sila marunong lumangoy, dahil baka mamaya ay magulat na lang kami na mas magaling ang mga ito sa amin, mala-Olympics ang datingan! I'm not kidding okay?

Our information from their kind could be compared to an iceberg on the ocean, which only a small percentage of it could be seen, while the huge parts remained hidden, especially when the military wants us dead.