Moonstruck: Divulgence

DIVULGENCE 08

𝓙𝓪𝔂𝓼𝓱𝓲𝓷 𝓩𝓪𝓬𝓱𝓪𝓻𝓲𝓪𝓼

Ngayong wala na si Vale at knock out na si Saurus ay maaari niya na 'tong sabihin ng walang pag-aalala at alinlangan but seeing him right now, he looked tense and tight. That gave me an idea na hindi related sa trabaho ang pag-uusapan namin.

"Tell me, Reece," I said, speaking sincere and concerned, convincing him to tell me about his problems.

"Jayshin, maiintindihan mo ba ako?" nagbabasakaling tanong niya at deretsong nilagok ang alak mula sa baso. Mistulang kumukuha siya ng lakas ng loob mula sa rhum.

"C'mmon, just tell me. Maiintindihan ko," I assured him, and I wriggled my eyebrow. "Spill the beans," I added.

"I raped Lou," deretsang saad niya at matapang na sinalubong ang mga mata ko.

Hinayaan kong analisahin ng utak ko ang sinabi niya hanggang sa mag-sink in 'yun sa isip ko. "You did what?!" gulat na tanong ko.

"I raped Lou Havier, and she is planning to sue me. What should I do?" kalmadong tanong niya. Kung kanina at tense siya, ngayon ay kalmado na siya na mistulang walang pagsisi sa ginawa.

She raped Louriel Aveline Havier for Pete's sake! Kaya pala ayaw niyang pag-usapan ang importanteng sasabihin niya ng nandito si Vale. This is a disaster!

Louriel Havier is a six-year-old younger sister of Vale, but she did not take up law; rather, she studied and graduated as an accountant and is currently taking up degrees to be a Certified Public Accountant. May kinalaman pa rin sa pag-aabogasya.

"I don't know." I shook my head slowly. Hindi ko alam ang sasabihin ko kaya nagbaba na lamang ako ng tingin sa babasaging basong hawak ko.

Alam ko kung bakit ako ang tinatanong niya tungkol sa ganitong bagay. He is aware that I raped Zene back then. Wala akong magandang masasabi o mapapayo sa kaniya dahil hindi maganda ang kinahinatnan namin ni Zene ngayon.

"I see," he sighed and leaned on the backrest of the loveseat. "Should I kidnap and bring her to the Vatican City? What do you think, step coz?" he asked.

"The fuck, Reece!" malutong na mura ko. Palalain niya lang ang sitwasyon at sa nakikita ko ay hindi papayag si Vale na mangyari 'yon.

"Fine, hindi na!" inis na sagot niya sa pagkontra ko sa walang kwenta niyang ideya.

ALAS-ONSE NA ng nagsimula ang meeting at natapos ng ala-una ng madaling araw. Gabi ang naka-set na oras para sa meeting dahil 'yung lang ang bakanteng oras ko, bukod d'on ay nasa kabilang panig ng mundo ang mga kapulong ko kaya kailangan ko ring ikonsidera ang oras nila. After the meeting, I turned off my laptop that had been connected to the satellite by Reece earlier. The meeting was online. We used the Discord site to communicate with each other.

Makikipagkita ako sa ina ng anak ko at gaya ng dati ay makikiusap ako sa kaniya. Kung kailangan lumuhod ako at ibaba ang natitirang pride ko ay gagawin ko pero hindi 'yon sapat para sa kaniya.

I'm still wearing my formal suit. Mainam na 'tong bihis ko kaya hindi ko na naisipan pang magpalit. After a thirty-minute ride, I arrived at 1:45 AM. I parked my Maybach at a distance from their house. Maaaring magising ang mga tao sa kanila kung sa mismong harap ako ng bahay nila magpa-park dahil sa ingay ng sasakyan ko.

Dikit-dikit ang mga bahay pero sementado ang ikalawang palapag na paupahan. Maliit lang ang kwarto nila pero sapat na 'yon sa dalawang tao.

Wala kaming usapan na magkikita kami, gusto ko lang siyang makita. Sa kaniya at anak lang namin ako kumukuha ng lakas at dahilan para mabuhay. I'm still hoping that she'll forgive me and give me a second chance—I mean, a fourth chance. Napakarami ko ng kasalanan sa kaniya.

I dialed her number, and she immediately hung up. Gising pa siya. Marahil ay nagrorosaryo at nagdadasal. Alam kong lalabasin niya ako at papaalisin dahil nang minsan hindi niya ako pinaunlakan ay nag-trespass ako sa bahay nila na ikinatakot niya ng lubos dahil maaari akong makita ng anak namin. After five minutes, she went out. She silently opened the black gate, trying not to make any noise.

"Zene," sinserong tawag ko sa pangalan niya.

"Umalis ka na Jayshin, ayoko ko ng gulo," she said submissively yet coldly. Napakalamig niya na para bang wala kaming pinagsamahan noon. It seemed like she forgot everything that happened between us.

"I'm missing you," I said huskily, full of sincerity. Ang lapit niya lang, kaharap ko lang siya at ni wala pa sa isang dipa ang layo niya sa akin pero ang hirap niyang abutin at hawakan.

Hindi man lang nagbago ang reaksyon niya. Her cold eyes and emotionless face tell me she doesn't care about how I feel. Mas malamig pa sa solidong yelo ang pakikitungo niya sa akin. Inaasahan ko na 'to kaya hindi na ako nagtaka pa.

I'm afraid. Natatakot akong masanay sa lamig ng pakikitungo niya dahil pakiramdam ko ay wala ng pag-asang magkabalikan kami kabaligtaran sa gusto kong mangyari.

"I don't care. Leave. Leave us alone. Hindi kita kailangan at mas lalong hindi ka kailangan ng anak ko. Huwag ka ng magpapakita pa," matigas at malamig niyang sabi.

"Zene, let us just forget about the past, magsimula tayo ng bago. Dadalhin ko kayo sa England. Magsimula tayo ng bagong buhay doon." I spoke sincerely, trying to convince her to come with me.

"Hindi kasi gan'on kadali 'yun! Sinira mo 'yung buhay ko, Jayshin. Bakit ako sasama sa'yo? Sa tuwing nakikita kita naalala ko lahat ng kababuyang ginawa mo! Umalis ka na! Nagmamakaawa ako, umalis ka na," pagsusumamo niya ngunit malamig ang boses niya. Naipon ang luha niya sa mga mata at pinipigilan bumagsak ang mga ito.

Mabilis niya akong pinagsaraduhan ng gate kaya hindi na ako nakahabol pa. Mariin kong pinikit ang mga mata ko at hinilot ang sentido. I ran my fingers through my hair out of frustration. I don't know how to tame her. Lahat ng effort ay nagawa ko na pero wala pa rin. Kasing tigas ng bato ang puso niya at kasalanan ko kung bakit siya nagbago at nagkakaganito.

Umupo ako sa sidewalk, hindi alintanang marumihan ang itim na itim at plantsadong suit ko. Isinubsob ko sa mukha ko sa ang palad ko. Nang makuntento ay tumayo ako at tinignan muli ang ikalawang palapag.

I smirked when I spotted her on the balcony. Our eyes met, but she immediately diverted those cold eyes of hers. Ngali-ngali siyang pumasok sa pinto at pinatay ang ilaw.

I was left with no choice but to leave them alone. It's already quarter to three in the morning when I decided to go back to ACIS. Sa kwartong nakalaan sa Dean's office ako tumuloy. I'm tired, not physically but rather emotionally. I took a quick shower and threw myself on the bed, wearing nothing.

Ang hirap mong amuhin, Zene. Ngunit sinisigurado kong sa akin pa rin ang bagsak mo. In this case, magpo-focus na ako sa mag-ina ko. I will do and risk everything for her and for my child. I'm having second thoughts if I will file a resignation letter after solving this current case, dahil gusto kong ibuhos lahat ng attention at oras ko sa mag-ina ko. I don't know.

Nagising ako sa malakas na ring ng phone ko. I thought it was my alarm, but the ringtone is different from my alarm. Pabalikwas akong bumangon at inis na kinuha ang cellphone sa side table. I squinted my eyes when the radiation from my phone's screen hit my naked eyes.

4:50 AM. Seriously? Sinong matino ang tatawag sa ganitong oras?

𝚁𝚢𝚔𝚎𝚛𝙼𝚘𝚘𝚗