Moonstruck: Divulgence

DIVULGENCE 14

𝓙𝓪𝔂𝓼𝓱𝓲𝓷 𝓩𝓪𝓬𝓱𝓪𝓻𝓲𝓪𝓼

Tahimik lamang kaming kumain at walang masyadong napag-usapan bukod sa trabaho ko bilang Dean ng ACIS. Nagulat at nainis sa akin dahil sa paglapit ko sa anak ko. Fortunately, Calliope went to the washroom kaya hindi niya narinig ang pinag-usapan namin.

"Who is Calliope to you?" tanong ko ng hindi pa rin bumabalik ang mayabang na si Calliope.

"He is someone--"

"Baby! Let's go. It's getting late," Calliope announced as he walked in our direction.

"Baby?" Did he just call my wife a baby?

"Fuck!" Marahas akong tumayo at sinapak si Calliope sa mukha ng buong pwersa. How dare he call my wife a baby?

Inawat ako ni Zene at humingi ng tulong sa waiter. Instead, na ako ang kampihan niya ako bilang asaw niya ay tinulungan niya si Calliope at nag-aalalang inilabas sa restaurant ang gagong 'yon.

"Bullshit!" I violently kicked the glass table. Nagwala ako hanggang sa kumalma ang sistema ko. Hindi ko matanggap na may ibang lalaki sa buhay ng asawa ko. She's a nun pero nagpapaligaw siya? I don't even know kung kasintahan niya na si Calliope. Mapapatay ko si Calliope.

MY PHONE vibrated and a message from an unknown number popped on my notification board. How did he manage to get my number? It is my official and personal number. Hindi ko binibigay sa kahit kanino ang number ko sa sim one. Si Zene at Jayshie lang ang nakakaalam nito dahil sila lang naman ang tinatawagan ko gamit ang personal na numero ko.

SMS from an Number: Faculty building. Seventh floor. Room number 567.

Kung hindi ako nagkakamali ay office ni Miss Silvanna ang room number 567. She's Adrielle's aunt in father's side but they are not that close. Sa pagkakaalam ko ay hindi sila magkasundo at madalang mag-usap ayon na rin sa salaysay ni Silvanna nang minsang mag-usap kami. Pasimple ko siyang tinanong noon at kunwaring fan ako ni Adrielle para makakuha ng impormasyon. Gan'on naman ang trabaho ko, ang magpanggap sa harap ng tao para makakuha ng kailangan kong mga impormasyon.

I didn't bother replying and just stormed out of the dean's office. I have the second thoughts na baka trap lang ito pero wala naman sigurong mangyayaring masama kung titignan ko kung anong meron. It's better to take the risk than sit comfortably and do nothing. That's not so me.

Nag-elevator ako paakyat sa ika-pitong palapag. Hindi ako mapakali dahil pakiramdam ko ay may nangyayaring hindi maganda. As soon as the elevator opened, I walked to the left side of the hallway, towards the 567 room.

Malalaki ang hakbang ko, hindi alintana ang madilim at tahimik na paligid. The lights are dim, but enough for me to see my path. Habang palapit ako ng palapit ay palakas ng palakas ang pares ng boses na naririnig ko. Hindi malinaw pero nang nasa tapat na ako ng pinto ay nakilala ko kung kanino ang mga 'yon. Their voices are familiar. Meron akong hinahanap pero hindi ko narinig ang boses ng anak ko kaya nakahinga ako ng maluwag.

Marahan kong pinihit ang siradura at tama ako sa isiping nakabukas iyon. Nakapasok na ako't lahat pero hindi man lang nila napansin ang presensya ko. I turned on the lights to get their attention. Parehas silang gulat na napalingon sa akin habang nanlalaki pa ang mga mata.

"Anong ginagawa niyo dito?" I asked in a firm voice and with authority. There are splattered bloods on Artemis's face, but that is least of my concern right now. She's safe, and I don't have to worry about her.

I have strong guts that my daughter, Jayshie, is here as well. May ingay akong naririnig mula sa banyo at hindi ko maiwasang hindi magalit. Ang tigas ng ulo niya. Hindi ko alam kung anong pagpapalaki ang ginawa sa kaniya ni Zene, pero hindi ko siya sinisisi. Ako ang may kasalanan ng lahat dahil wala ako sa tabi niya-nila ng mga panahong kailangan nila ako.

As I was expecting, she is inside the bathroom. She's busy and preoccupied with her thoughts while diverting her phone's flashlight in every corner of the bathroom. She seemed to not notice me as well. Humalukipkip lang ako sa likuran niya at hinintay kong mapansin niya ako.

Nag-angat siya ng tingin sa malaking salamin at nagtama ang mga mata namin. She shrieked and almost threw her phone right in my face, but she managed to act normally.

Her phone. We have the same brand and style of phone. That was my gift to her on her sixteenth birthday. I never fail to send gifts for her every month, and she never fails to send me thank you letters every month as well. Ngayong buwan lang siya hindi nagpadala ng sulat sa akin, marahil ay busy siya sa pangingialam sa serial killings.
Hindi ko gusto ang pangingialam niya. Natatakot akong mapahamak siya pero wala akong magawa dahil hindi siya nakikinig sa akin.

She overturned to face me, and at the same time, I switched on the lights so I could see her. I want to see her so badly, but not in this place and situation. Kahit nasa iisang lugar lang kami ay minsan sa isang araw ko lang siya makita. Lagi akong nasa malayo para pagmasdan siyang paikutin ang eyeballs niya at mapikon sa presensya ni Schy.

"Hey! How's your day?" She acted cool and patted my broad shoulder. That question. I have been longing for that question coming from her. But I know she didn't mean it.

I'm annoyed and irritated. Nah, I'm fucking mad. Galit ako dahil lagi siyang gumagawa ng ikakapahamak niya. I hissed. "Ang titigas talaga ng ulo niyo! Hindi ba sinabi ko sa inyong 'wag na kayong makialam?" My voice thundered and echoed in the bathroom.

She grimaced as if she'd been disgusted. Probably with the chopped pieces of Miss Silvanna's internal organs. This is a case, pero mas mahalaga si Jayshie sa akin sa oras na 'to. Kailangan niya ng sermon.

"Nakikinig ka ba, Miss Jayshie?" I asked, annoyed. I'm trying my best not to burst out. Ayokong magalit sa kaniya pero hindi ko mapigilan ang inis at pagkairitang nararamdaman ko.

Instead na masindak siya ay mas lalong naging pirmi ang pagkakatayo niya at humalukipkip. She really doesn't know how to listen or when to stop, doesn't she? Bahagyang nakaangat ang paningin niya para magtama ang mga mata namin dahil maliit siya. Her charcoal eyes. She inherited those beautiful eyes from me.

"Deputy Hanzo," she said, stressing every syllable of my position and code name. Her voice were stiff andpowerful,l as if sh weres commanding me not to meddle with her business. She has the authority but she should not use it against me. I'm his father, for Pete's sake!

𝚁𝚢𝚔𝚎𝚛𝙼𝚘𝚘𝚗