Moonstruck: Divulgence

DIVULGENCE 22

𝓙𝓪𝔂𝓼𝓱𝓲𝓷 𝓩𝓪𝓬𝓱𝓪𝓻𝓲𝓪𝓼

"Dude, here!" Brint raised his hand to get someone's attention. The guy walked with firmness in our direction. He looks younger—in his mid-twenties, indeed. Umupo siya sa harapan ko at inilapag ang mga papeles niyang dala. Pino ang galaw niyang inayos ang pabilog na salamin at seryosong nag-angat ng tingin dahilan para magtama ang mga mata namin.

"I am Attorney Chou Salavaria."

"And I am Attorney slash Prosecutor Vale Havier." Vale appeared from nowhere and cuts Chou just to fucking introduce himself. Bakit ba siya nandito? Anong ginagawa niya dito? Fuck!

"No one cares, Vale," bira ko sa kaniya at inis na tinignan nang umupo siya sa tabi ko at tinignan ng mapanuri si Chou. Brint audibly hissed and shook his head. Magkatabi sila ni Chou samantalang magkatabi kami ni Vale.

"Waiter!" he called for the waiter and ordered the most expensive coffee and cake that the cafe offers.

"Going back, I'm Attorney Chou Salavaria from Marksman Prosecution and Law Firm. I applied as a security guard."

Ang Marksman Prosecution and Law Firm ay ang mahigpit na ka-kompetensya ng Havier P&L Firm na pagmamay-ari ng pamilya ni Vale.

"Your suit looks cheap, dude!" Vale interrupted as he grimaced, insulting Chou.

"It's not cheap. It is a Swarovski brand worth eighty-five thousand in Philippine currency," Chou defended, sending him glares.

"Really, huh?" nakangiwing sagot ni Vale.

I hove a deep sigh and elbowed Vale from my side. Tumingin siya sa akin at sinamaan ko siya ng tingin na nakuha niya naman ang nais kong ipahiwatig kaya tumahimik na lang siya.

"I am Deputy Police Chief Jayshin Zacharias from East HQ. He is my cousin, Detective Brint Verstte, and this is Prosecutor Vale Havier." I pointed to Brint, then diverted my gaze to Vale.

We shook our hands except for Vale na hindi tinanggap ang pakikipagkamay ni Chou kaya naiwan sa ere ang kamay nito pero bago pa man maibaba ni Chou ang kamay niya ay inabot ito ni Vale. He's beyond normal.

"How are you related to Jayshie Zin Jayshie Zacharias?" he asked, which confused the hell out of me. How the fuck did he acquire that information?

"Pardon me?" paniniguro ko at baka mali lang ang rinig ko sa tanong He addressed my daughter as Zacharias. How the fuck?

"May kilala akong Jayshie Zin Jayshie Zacharias dahil ako ang humawak sa kaso niya noon. Anyway, maybe it is a coincidence that you have the same surname," he explained.

I just nodded and didn't answer his question. Pakiramdam ko ay hinuhili niya lang ako at kung para saan 'yon ay hindi ko alam. Matunog siyang ngumisi at inis na ginawaran ako ng tingin. What the hell is his problem? I think may alam siya and he just wanted a confirmation, but no way in hell will I confirm it. I don't know him, and I don't know his motives yet. I'd better shut my mouth.

"So, about the autopsy results, how is it going?" I opened our topic at baka kung saan-saan pa mapunta.

"Hindi ko p'wedeng ibigay sayo," deretsahang sagot at at nagsimula ng iligpit ang mga gamit na tila ba ay atat ng umalis.

"Hindi ko naman sinabing kukunin ko," inis na ngiwi ko. "Besides, I'm a cop, so I have the right to have access to that kind of information," I stated, trying to hold back. Masyadong maangas ang dating niya pero hindi ko magawang magalit sa kaniya. I don't know. I just don't know why.

"Speaking of rights, I know what your rights are. I'm an attorney, remember?" he smirked, trying my patience. What's with this guy? He is seriously annoying.

"I'm an attorney too!" Vale interjected for the second time. Hindi siya marunong lumugar. There is an arising tension between us, Chou and I.

"Do you want me to recite your rights to the smallest details? Sabihin mo lang, madali akong kausap," ngisi niya at sumimsim sa kape nang hindi inaalis ang tingin sa mga mata ko.

"What's with you, huh?" pikong tanong ko.

"No, what's with you? Ask yourself, not me," naging seryoso siya at tinapos na ang usapan.

"Gusto kitang makausap. Ikaw lang, 'wag kang magsasama ng iba," saad niya at sinulyapan si Vale. Marahil siya ang tinutukoy nitong iba. Hinugot niya ang kapiraso ng papel mula sa wallet at iniabot 'yun sa akin. I have had second thoughts pero kinuha ko rin sa huli sa isiping ako rin ang makikinabang.

I AM still having second thoughts, kung tatawagan ko ba si Chou Salavaria o hindi na. He seemed familiar. Pakiramdam ko ay pinaglalaruan niya lang ako dahil kung magsalita siya ay parang kilalang kilala niya ang buong pagkatao ko. I don't know.

Nakatitig lang ako sa binigay niyang calling card habang hawak-hawak ang cellphone ko sa kaliwang kamay. I dialed a number, and it took a few rings before it ended. Bakit hindi niya sinasagot? Muli kong tinawagan ang numerong kabisado ko na.

It took a few rings before she answered it. Akala ko ay papatayan niya na naman ako ng tawag.

"Zene--"

"Jayshin!" she cuts me off with a roaring yet calm voice.

"Hindi mo man lang ako babatiin--"

"Jayshie is in the hospital! Anong ginawa mo?" she shouted from the other line. Nilayo ko ang cellphone sa tainga ko sa lakas ng boses niya.

"What?" I don't know what she's talking about. Paanong nasa hospital? Nervousness and shivers engulfed my whole system. Kinakabahan ako sa isiping bakit nasa hospital ang anak namin.

"And why are you asking me, na ano ang ginawa ko? Zene naman sisihin mo na naman ba ako?" I replied, annoyed at the same nervousness.

Malalaki ang hakbang kong lumabas ng Dean's office para pumunta sa SSG office para alamin kung ano ang nangyayari. Simula kaninang umaga ay wala akong natanggap na report about serial killings.

"C'mmon Jayshin! Hindi ba ikaw ang nagpasok kay Jayshie sa Christian school na 'yan!" paninisi niya pa. Lagi na lang ako ang may kasalanan sa aming dalawa. Sa tuwing may nangyayaring masama sa anak namin ay ako kaagad ang pumapasok sa isip niya.

I heaved a deep sigh and calmed myself. Ayokong sabayan ang init ng ulo niya dahil walang patutunguhan ang usapan namin at madagdagan pa ang galit niya sa akin.

"Saang hospital ba? Pupuntahan ko siya." I changed our topic bago niya pa ipagdiinan na ako ang may kasalanan ng lahat.

"What? No! Don't you dare! Hindi pa ba sapat na nakikita mo siya araw-araw sa school?" she asked in a firm voice. She already knew about it. Good thing, hindi niya pa inililipat ng school si Jayshie. Well, wala rin siyang choice dahil ako ang sponsor ng anak namin kaya ako ang masusunod. Hindi niya kayang pag-aralin ang anak sa magandang paaralan kaya wala talaga siyang magagawa.

"Fine," inis na sagot ko. "Just update me, okay?" I said in a calm tone, taming her.

"O-Okay," she replied, stuttering. No more than that, and she hung up.

𝚁𝚢𝚔𝚎𝚛𝙼𝚘𝚘𝚗