တစ်သက်လုံးအချစ်တွေနဲ့ရိုးမြေကျအနားမှာရှိနေမယ်S1(M Preg)(Completed)

၃၀။Who(ဘယ်သူလဲ)

Uni

အလုံးဆေးကောင်တာထိုင်ကာ ဖုန်းသုံးနေတုန်းဘေးနားဝင်ထိုင်လာသူကြောင့် မော့ကြည့်လိုက်တော့အစ်မမွန်လေးကပြုံးစစဖြင့်ကြည့်နေ၏။

"ဟော..မမွန်...အားပြီလား...''

''အင်း...အလုံးကိုပြောစရာရှိလို့...မမွန်နဲ့ခဏလိုက်ခဲ့..''

အလုံး မမွန်မျက်နှာလေးငေးကြည့်နေသည်..။

အလုံးတို့မတွေ့ရသည့်နောက်ပိုင်း မမွန်တအားလှလာသည်..။

ဝိတ်ကိုလည်းအသည်းအသန်ချနေတာမို့ ဇွဲရှိသူပီပီ အချိူးအစားကျလာသည်..။

အမ်း..အပျိူကြီးတော့ဘာလား..ထူးတော့ထူးနေပြီ.။

''ဟဲ့..အလုံး..''

''ဪ..အင်းအင်း...သွားမယ်လေ...''

နှစ်ယောက်သားဆေးရုံဘေးကအအေးဆိုင်သို့ထွက်လာခဲ့ကြ၏..။

''ဘာသောက်မလဲ..အလုံး..''

''အာ..ကော်ဖီအေးပဲ..''

''ကော်ဖီအေးသုံးခွက် ကလေး..''

ဝိတ်တာလေးက စာရင်းမှတ်ပြီး ထွက်သွားသည်..။

''ဟမ်..ဘယ်သူလာအုံးမှာမလို့လဲ...''

''ကိုယ်လေ...''

အေ...အလုံးလှည့်ကြည့်လိုက်တော့စပ်ဖြီးဖြီးရယ်ပြလာသူကရင်းနှီးနေသောမျက်နှာဖြစ်နေပြန်၏။

အခုတစ်လော အလုံးကံဆိုးနေသည်ထင့်..။မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်းတွေပြန်ဆုံလွန်းလှသည်..။

''လာထိုင်...ခေါင်''

အလုံးမမွန်ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်သူကို ကြည့်လိုက်ပြီးတစ်စုံတစ်ခုကိုသဘောပေါက်သလိုလို..။

အဟင်း....မရိုးဘူး..မရိုးဘူး..လုံးဝမရိုးဘူး..။

''ကဲ..ရှင်းပါ...ဒီကိုလာတာရိုးရိုးတော့မဟုတ်ဘူးမလားခေါင်းကွဲလူနာ...''

''အာ...ဆရာလေးရာ...ကျွန်တော့်နာမည် နေထွဋ်ဖျားခေါင် ပါဗျာ...တစ်ခုခုခေါ်ပါ..အဲ့နာမည်ကြားရင်း ကြက်သီးထတယ်..တကယ်...''

ကြောက်လန့်ဟန်ဖြင့်တွန့်ပြတော့မကျေမနပ်ပြောပစ်လိုက်၏။