Constellation of Love Season 1 (Completed)

Chapter 21

Nandito ulit ako sa airport dahil tatapusin ko ang trabaho ko para makauwi na din ako at nakauwi na din si Kuya kaninang umaga.

"That's all. Thank you, Miss Caelum. I hope you visit us again." James slightly lowers his head and the pilots are saluting me and the flight attendants are bowing their heads.

I'm shaking their hand, one by one hanggang sa matapos ang conference at meetings na ito.

I professionally give my undying speech for minutes until I'm waving my goodbye. Rio was talking about random things at hindi ako nakikinig dahil may iniisip ako.

Pag baba ko sa tapat ng hotel, I saw Zero who's smiling like an idiot again mabuti na lang at hindi nakita ni Rio.

"Got lunch already?" he said.

"Unfortunately, not."

"Same here. Let's go, my treat." he happily added and he grabs my wrist papunta sa sasakyan niya.

Habang nakatingin lang ako sa paligid, someone's calling through my phone at sinagot ko din agad ito.

"Castillo?"

"Diaz already booked you a flight. And I guess nasa kamay na ni Rio iyon ngayon. Mamayang gabi ang flight niyo lahat, hihintayin ko agad kayo sa entrance, Mirus."

"Check ko na lang pag balik ko, salamat."

"No problem."

Pag baba ko sa tawag, I suddenly contacted Rio's number.

"Miss Caelum?"

"Nasa iyo na lahat nang tickets? Kakasabi lang ni Robert, ngayon lang."

"Yup. Binabasa ko ngayon."

"Okay, bigay mo sa akin mamaya."

"Sure."  And I ended the call.

"Uuwi ka na? Too soon, huh?" Zero.

"Dami pang gagawin, e." I shrugged.

Feeling ko ay kumakaway na ang mga papeles ko sa office.

I run my fingers through my face dahil tambak na naman ako ng gagawin and I breathe heavily.

"Saan ka sa pinas?" tanong niya.

"Sa mindanao." I sarcastically answer him pero hindi niya nakuha iyon.

"Talaga?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

We already arrived at the restaurant at sinabi niya na sagot niya na at siya na bahala kung ano ang kakainin.

I thanked him beforehand and I started eating, quietly.

Zero keeps talking at panay tango lang ako hanggang sa may marinig kaming pag putok ng baril sa hindi kalayuan.

Ano iyon?

And I remembered that incident once again.

I really despise having flashbacks to events that I would rather forget.

"Get down!" Sigaw ng lalaki na nakatakip ang mukha.

Nag panic ang mga customers dito at ako naman ay kumakain pa din, dahil wala pa akong kain simula nang ihatid ko ang kapatid ko kanina.

Si Zero naman ay nakayuko din panay ang tawag niya na yumuko ako baka mamatay raw ako ng maaga.

Baka baliktad.