အပိုင်း ( ၁၄ ) ( Z + U )

111 13 9
                                    

ကန္ေတာ္ပတ္လည္ဝန္းရံေနၾကသည့္
ရြာေတာ္သားတို႔မွာ မ်ားျပားလြန္းလွပါသည္ ။
ေနထိုင္ခဲ့စဥ္တေလွ်ာက္ ရြာေတာ္မွာ ဒီေလာက္ရြာေတာ္သူရြာေတာ္သားတို႔ရိွခဲ့သည္မထင္ပါ။
ေရာက္ရာအရပ္ကျပန္လာၾကသူတို႔ႏွင့္
တျခားရြာမ်ားမွ ဧည့္လာရင္းပြဲေတာ္ဆင္ႏႊဲၾကသူတို႔ေၾကာင့္
ရြာေတာ္ပြဲက ယခင္ကထက္ပိုၿပီး စည္ကားေနေတာ့သည္မွာလည္း ဝမ္းသာပီတိျဖစ္မိရသည္။
တခမ္းတနားမဟုတ္သည့္ သာမာန္အစဥ္အလာပြဲဆိုသည့္တိုင္ေအာင္
ရြာေတာ္သားတိုင္းက
အျမတ္တႏိုးထားခ်စ္ခင္ေပးၾကသည့္ ပြဲေတာ္မ်ဳိးမို႔
တပါးရြာမ်ားကပါ စိတ္ဝင္စားၾကသည္မွာ
ရြာေတာ္အတြက္ေတာ့ ဂုဏ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလို္ပါပင္ ... ။

အကိုသူရတေယာက္ကေတာ့ ေဘးကမခြာ ကပ္ကာေနေနတာမလို႔ အတင္းဖယ္ကာ အဖဆီေျပးရတဲ့အထိ ...
ၿပံဳးစစမ်က္ႏွာေပးနဲ႔က်န္ခဲ့တဲ့သူကိုအသည္းယားလြန္းစြာ
ဆြဲကာထိုးႏွက္လိုက္ပစ္ခ်င္ပါဘိ ... ။

: အဲ့ဒီ့လူႀကီးက ႐ုပ္ေျပာင္း႐ုပ္လႊဲမ်ား တတ္ေျမာက္ေနေလေရာ့ :

" အဖ "

" ဪ လူေလး ေရာက္ေရာ့ "

" ဟုတ္ကဲ့အဖ ဒါနဲ႔
ကြၽႏု္ပ္အတြက္ ၾကာခြက္က အဘယ္မွာပါ့ "

ဗလာက်င္းကာ ဟိတ္ဟန္ႀကီးစြာျဖင့္ ကြပ္ကဲစီမံေနကာ ပိုက္ထားတဲ့ အဖလက္တို႔မွာ ဘာဆိူဘာမွမရိွပါ။
ကိုယ္စီ ကိုယ့္အိမ္မွာ လုပ္ထားၾကတဲ့ ၾကာခြက္ကိုသာေျမာၾကရမွာမို႔ အဖေတာ့ယူသြားေလာက္ၿပီထင္ေပမယ့္
အဖကိုယ္တိုင္ေတာင္ အလုပ္မ်ားကာ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္ထင္သည္။

" အဖယူသြားေရာ့မယ္ထင္ေရာ့တာ "

" အိမ္ေတာ္က သူေတြကို အဖေသခ်ာမွာထားခဲ့ေရာ့တာကို
လူေလးထြက္လာတာ မျမင္ေရာ့လို႔မ်ားေပလား "

အဖေျပာမွသာ ေတြးမိပါေတာ့တယ္
အိမ္ေတာ္ျပတင္းကေန အကိုသူရအလာေတြ႕႐ံုကေလးနဲ႔
အေျပးအလႊားေျပးဆင္းလာခဲ့တဲ့သူမလို႔
အိမ္ေတာ္ကအမႈထမ္းတို႔က လွမ္းေခၚခ်ိန္ေတာင္မရခဲ့လိုက္သည္ထင္သည္ ...
ကိုယ့္ေခါင္းကိုယ္သာ ေပါ့ေလ်ာ့လြန္းတယ္ဆိုၿပီး ထု႐ိုက္ပလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။
အိမ္ေတာ္ျပန္ယူဖို႔အတြက္လည္း ခရီးကမလြယ္
သူမ်ားဆီကေတာင္းဖို႔က်ျပန္ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တခြက္သာ ကိုယ္စီယူလာက်တာေၾကာင့္ အပိုဆိုသည္မွာလည္းမရိွ ...
ခုေတာ့ ရြာေတာ္ပြဲမွာ ၾကာခြက္မပါပဲ
တေယာက္တည္း ဆင္ႏႊဲရေပေတာ့မည္။

ရွှေစိတ်တော် မညှိုးနွမ်းရော့စေ‌ / ‌ေ႐ႊစိတ္ေတာ္ မညွိုးႏြမ္းေရာ့ေစΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα