ရွှေစိတ်တော် မညှိုးနွမ်းရော့စေ‌ / ‌ေ႐ႊစိတ္ေတာ္ မညွိုးႏြမ္းေရာ့ေစ

အပိုင်း ( ၁၇ ) ( Z + U )

ညည့္၏အလင္းတို႔က လျပည့္ညကိုေက်ာ္လြန္ၿပီးခဲ့သည္ေတာင္
ပကတိလံုးဝို္င္းစက္ကာ
ေတာက္ပေနေသးသည္မို႔ ရြာလမ္းမသည္ လင္းထိန္ေနေတာ့သည္။
အကိုသူရကိုတားမရေျပာမရ၍သာ
အျပင္သို႔ထပ္ကာေခၚထုတ္ရေပဦးမည္ ။

ေခါင္းမွာျဖစ္တည္ေနေသာ ဒဏ္ရာႀကီးကိုလည္း
သမားေတာ္က ေဆးသိပ္ရန္ ေခါင္းေပါင္းေျဖလိုက္တုန္းက ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတာမို႔
မသိလိုက္မသိဘာသာပဲ ေနလို႔ရသည့္အေနအထားမ်ဳိးမဟုတ္ပါ ...
သည္ေလာက္ေတာင္ ေဝဒနာျပင္းစြာခံစားရႏိုင္ေလာက္သည္ေတာင္မွ
အကိုသူရက ဘာမွမျဖစ္သည့္ႏွယ္
ေပါ့ပါးလြန္းစြာ ကန္ေတာ္ကိုေတာင္ တကူးတကလိုက္ပို႔ေပးခိုင္းသည္တဲ့ေလ ...
တားလည္းမတားရက္ေတာ့သလို အကိုသူရ စိတ္ရႊင္လန္းေစဖို႔သာ ရည္ကိုးလိုက္မိေတာ့သည္မို႔
လက္ခံလိုက္ရေတာ့သည္ ။
အၿမဲတမ္း ကြၽႏု္ပ္လိုအင္မွန္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့
အမ်ဳိးေကာင္းသားကို အဘယ္လို စကားမ်ဳိးနဲ႔ သူ႕အတြက္မလိုက္ေလ်ာေပးႏိုင္စရာ ရိွေပလိမ့္မလဲ ...

အကိုသူရအိမ္ေတာ္ေရာက္ေတာ့
အကိုသူရရဲ႕ အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္းေနမယ္ထင္ထားမိေပမယ့္
အထင္နဲ႔အျမင္က တတ္တတ္စင္ေအာင္ကို လြဲမွားသြားရေတာ့သည္။
အကိုသူရက နားနားေနေန မေနပါပဲနဲ႔
ကန္ေတာ္သြားဖို႔အတြက္ကို ျပင္ဆင္ထားၿပီး
အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနေတာ့တာမို႔ တအံ့တဩျဖစ္ရျပန္ေတာ့သည္။
အကိုသူရေဝဒနာအေၾကာင္းကို မသိတဲ့သူမ်ားသာ
ယခုလိုပံုစံနဲ႔ျမင္လိုက္ရပါလွ်င္ေတာင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ
ဒဏ္ရာရထားပါသည့္လူလို႔ မထင္ျမင္ႏိုင္ရာ ...
လူေကာင္းပကတိတေယာက္ကဲ့သို႔
ရႊင္လန္းတည္ၾကည္ေနပါသည့္ မ်က္ႏွာသည္ အိမ္ေတာ္ဧည့္ေဆာင္အလည္မွာ ခန္႔ညားထည္ဝါစြာ
ျဖစ္တည္ေနရေတာ့သည္။

ယမန္ေန႔ကထက္ေတာင္ ၿပံဳးရႊင္ေနပါသည့္မ်က္ႏွာကေလးက
ကြၽႏု္ပ္ကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားတို႔ တြန္႔ေကြးတတ္သြားရသည္အထိ ၿပံဳးလိုက္ေတာ့
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးေႏြးေထြးကာ လိႈ္က္ဖိုရေတာ့သည္။
နီေစြးေနပါသည့္ အက်ႌစသည္ အနက္ေရာင္လံုခ်ည္ႏွင့္တြဲဖက္လိုက္ျပန္ေတာ့
ခမ္းနားလွပါသည့္ မ်က္ႏွာအျဖစ္သို႔ေျပာင္းလဲကာ
ျဖစ္တည္ေစေတာ့သည္။
ညိဳေမွာင္နက္ေနသည့္ မ်က္လံုးအိမ္တို႔မွ
တည္ၾကည္လွပါသည့္ အၾကည့္တို႔သည္
မ်က္လံုးခ်င္းဆံုကာ ၾကည့္႐ႈဖို႔အတြက္ေတာင္မွ
မဝံ့မရဲျဖစ္မိရတာ ေရွာင္လြဲမိသည္အထိ ေတာက္ပရႊန္းလဲ့ေနရေတာ့သည္။
အကိုသူရက ေဝဒနာကိုေတာင္ ကြၽႏု္ပ္စိတ္မရႊင္လန္းေရာ့မွာ ဆိုးသည္မို႔
အဘယ္အခ်ိန္တုန္းက ဘယ္အရာမွမျဖစ္ခဲ့ဖူးသလို
ဟန္ေဆာင္ကာ ေနေပးေနေရာ့ေတာ့တာ ...