Yazarın kalemi..
Odaya vuran ışıkla birlikte gözünü açan Sera, heyecanla dolabınını açtı. Hiçte tarzı olmayan kıyafetlerle doluydu dolap .Unutmuştu eski kıyafetlerinin ne kadar salaş olduğunu.Şimdilik ne giyeceğim diye düşünürken babasının evine gitmeye karar verdi.Tam kapıdan çıkacakken Azra durdurdu kendisini.
"Kızım.Geceliklerle nereye."
"Babama gitcem."
"Bir saate burada olurlar.Hadi git giyin."
"Ben,aslında ."
"Bir sorun yok demi."
"Odamdan birkaç eşyam var ."
"Sana aldığım pantolon ve gömlek var onları giy."
Annesine şöyle bir baktı.Gömleği hiç beğenmediğini nasıl söylesem diye düşünürken kapı çaldı.İçeriye Esin girmişti.
"Kuzen ne yaptın. Hiç hazır değilsiniz, ne yapacağım ben senle böyle."
Elindeki kâğıt torbalar la odaya koşarak adımlarla gideceklerinden Aysa kapıyı tuttu.
"Ne var o poşetlerde."
"Sera için bir kaç eşya."
"İzniniz olursa bende geleceğim odaya."
Esin ve Sera bir birlerine bakmış.Neden böyle bir tavır sergilediğini anlamaya çalışmışlardı.Aysa ise ikisinin bu kadar yakın olmalarını istemiyordu.Eskiden ne olursa ablasına koşan kızı istiyordu aslında. Hep birlikte odaya girip Sera'nın ne giyeceğine karar vermekle meşgulken, Poyraz'ın araması ile ikiside Sera yı bırakmıştı.
"Aşkımm."
"Kapının önündeyiz."
"Hani bir saat sonra."
"Hazır değil misin yoksa?."
"Yeni kalktım desem."
"Tamam merak etme, şaka yaptım.Bir saate oradayız."
Dediğinde suratını ekşitti ve telefonu kapadı.Aysa nın elindeki lila elbiseyi gördüğünde, hızlıca elinden aldı ve üzerine geçirdi.
"Bence bu çok güzel."
Esin.."Fazla sade."
Sera .."Abartmasak."
Diyerek odadan çıktı.Salona geçtiğinde annesiyle göz göze geldi.
"Sana aldıkları mı giymemişsin."
Esin arkadan, Sera nın omzuna dokunarak.
"Ben istedim, bu seferlik böyle olsa."
Masada herşeyden önce ,hazırdı çoktan.Tek eksik Poyraz'ın ailesi.Kapının çalması ile Sera yı büyük bir heycan kapladı . Sanki Poyraz'ı ilk defa görecekmiş gibi.Kalbinin hızlı atmasına engel olamamıştı bir türlü..
Demir.."Kızım çok güzel görünüyorsun."
Meral.."Evet bebeğimm çok şıksın."
Sera bir an annesinin onu hatırladığını düşündü ama hiç düşündüğün gibi değildi.Demir bugün ilk defa Sera nın kızı olduğunu söylemiş fakat Meral bu durumu kabul etmemişti.Ölmüştü onun bebeği yıllar önce. Bu durumu kabul etmek yıllarını almıştı.Şimdi ise Demir Sera'nın gerçekler Kızı olduğunu nişan yemeğine gideceklerini ,ne olursa olsun annelik görevini yapmasını söylemişti.Sera ya dikkatlice bakmıştı.Ölmüş kızına benziyor mu diye.Yanına yaklaşıp sarıldı.Fakat hiçbir duygu hissetmedi.Demir'e bakıp hayır dercesine kafasını salladı ve evden koşar adımlarla uzaklaşmak istedi.Demir ne söyleyeceğim şimdi herkese diye düşünürken kapı çalmıştı.Herkes meral'in davranışının şokunu atamamıştı henüz.
