Poyraz kolumdan tutarak beni bazanın altına saklamıştı. Endişeliydi, bende endişeliydim gerçekten çok korkuyordum.
Bana "Burdan sakın çıkma!!!" dedikten sonra dışarı çıktı. Sesler geliyordu, ama çok kısık olduğu için net anlaşılıyordu.
"Nereye sakladın onu?"
"O burada değil neden bahsediyorsun. "
"Yıllar öncede aynı şekilde korumuş kurtarmıştın onu. "
Silah sesiyle Poyraz'ın bağırması aynı anda olmuştu, kesin ona bir şey olmuştu. Olduğum yerden çıkıp, koşmaya başladım.
Kendimi dışarı attığımda gördüğüm şey beni çok fazla korkutmuştu. Arkası dönük üç kişi Poyraz'ın başında dikiyordu. Poyraz'da kanlar içinde yerde.
O anda bütün güçümü toplayarak koşmaya başladım, onları birkaç metre savurarak.
Poyraz'ın yanına diz çökerek ağlamaya başladım. "Lütfen ölme, beni bırakma" diyerek ona sarıldım. Kulağıma gelen fısıltıyla kendime geldim. "Buna hiç niyetim yok küçüğüm." demişti.
"Bebeğim ben iyiyim, buradan hemen çıkmamız lazım" dedi eliyle yüzüme dokunarak.
"Tamam" diyerek kafamla onayladım. Arabaya bindiğimde Poyraz elimi tuttu.
"Aşkım, çok hızlı kullan, nerden baksan 50 kişi var, Burdan çıkmamız zor olacak" dedi. Kelimeleri yutkunarak zorla söylüyordu.
Derin bir nefes alarak gaza bastım. Elimden geldiğince hızlı sürmeye çalışıyordum. Ama yolun bozuk olması beni zorluyordu.
Poyraz torpida gözünden silah çıkartarak etrafı gözlemeye başladı. Fazla geçmeden arabayada ateş açılmaya başladı.
Olabildiğince kafamı eğip yolu görmeye çalışıyordum. Poyraz ise onlara karşılık veriyordu.
"Küçüğüm arabayı sarsmamaya çılış" dedi, nefes nefese.
"Yollar çok kötü" diyerek onu konrol ettim, yavaş yavaş solgunlaşıyordu.
Köyün çıkışına az kalmıştı, ama gölgeler ve sesler geliyordu. Burda güçlü insanlar vardı, zihnime girmeye çalışıyorlar ama yapamıyorlardı, güçüm onlara engel oluyordu. Bunu nasılsın başardım hiç bir fikrim yok.
O sırada yolda beş kişinin dikildiğini gördüm, arabaya yavaşlatarak durdurdum. Etrafımız sarılıyordu, arkadan, soldan, sağdan. Direksiyonu tutan elim titriyordu.
Poyraz'a bakarak kafamla işaret yaptım. Derin nefes aldım ve bütün güçümü topladım. Gözlerimi karşıya dikerek bütün gücümle onları savurmaya başladım. Poyraz'da ateş ediyordu.
Gazı kökleyerek son hız ilerledim. Yola düşen birkaç kişi arabanın altında kaldı. Büyük bir güç kullanmıştım ve biliyordum ki bir kaç kişi ölmüştü, öldürmüştüm.
Poyraz'a baktığımda yine vurulmuştu. Baygın bir şekildeydi.
Navigasyonu açarak hastaneyi bulmaya çalıştım. Ne yapacağımı bilmeden gidiyordum. Bir kaç kilo metre sonra, bir hastane görünüyordu. Gaza dahada hızlı bastım. Onun için bunu yapmam gerektiğini biliyorum, isterlerse beni şurada öldürsünler umrumda değil, yeter ki Poyraz'a birşey olmasın.
Hastanenin önünde durdum, hala Poyraz baygındı, benim yüzümden belki de ölecekti.
"Poyraz lütfen aç gözlerini, bak hastaneye geldik, şimdi iyi olacaksın. "
Ses vermeyince arabadan inip Poyraz'ın kolunun birini omzuma attım.
