« ហ្អឹកៗៗៗ » សម្លេងដង្ហក់ក៏បន្លឺឡើងឥតដាច់ថេយ៍ដើរចេញពីផ្ទះនោះចូលមកដល់ផ្លូវមួយភ្លៀងក៏បង្អុលចុះមកយ៉ាងឈូឆរដូចបាក់ទំនប់ ដំណក់ទឹកធំៗមុតស្រួចបានចុះមកយ៉ាងសន្ធឹកលាន់សូរពេញត្រចៀក ចៃដន្យអីគេដើរដល់ចំណតឡានក្រុងល្មមហើយឡានក្រុងក៏មកដល់ចំណតទៀត ទើបថេយ៍ប្រញាប់ចូលទៅខាងក្នុងធ្វើដំណើរដូចជាអ្នកដំណើរឯទៀតយ៉ាងអញ្ចឹង ប៉ុន្តែទាស់ត្រង់ថាថេយ៍ម្នាក់នេះគ្មានគោលដៅដែលត្រូវទៅបន្តទៀតនោះទេ ។
ពីមួយចំណតរហូតដល់មួយចំណត បន្តរហូតដល់ចំណតចុងក្រោយ ជាពេលយប់ទៅហើយ អ្នកដំណើរបន្តចុះឡើងប្ដូរពីម្នាក់ទៅម្នាក់ប៉ុន្តែនៅតែថេយ៍ប៉ុណ្នោះនៅមិនទាន់ចុះនៅឡើយ ។
« សូមទោសផង » ថេយ៍កាន់កាតាបអោនគំនាបទៅរកម្ចាស់ឡានក្រុងព្រោះគេមិនត្រឹមតែមិនចុះទេនៅងក់ងងុយអោយគាត់ដាស់ទៀតផង ។
« មិនអីទេ មើលទៅក្មួយដូចជាគ្មានកន្លែងទៅ ត្រូវទេ?? »
គាត់ក៏នាំថេយ៍មកផ្ទះរបស់គាត់ដោយអនុញ្ញាតិអោយគេស្នាក់នៅទីនេះតែក៏មិនបានសួរនាំថាហេតុអ្វីបានជាគេរសាត់ឆ្ងាយពីណាមកនោះទេ ។
« ហ៊ានរត់គេចពីយើងផង!! » ជុងហ្គុកទាំងទឹកមុខខឹងសម្បារនឹងរាងតូចជាខ្លាំង នៅផ្ទះធំក៏មិនឃើញ ខលទៅក៏មិនលើក ពេញមួយថ្ងៃគេតាមរកថេយ៍មិនឃើញនោះទេ ចង់រត់គេចណាស់មែនទេ?? គិតថាគេនឹងតាមរកមិនឃើញឬ??
ជាច្រើនថ្ងៃកន្លងផុតទៅមិនថាមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលនាយជួលគឺរាយប៉ាយពេញទីក្រុងសុទ្ធតែបង្កប់ខ្លួនដើររកថេយ៍ មិនថាអស់លុយចំណាយពេលយូរប៉ុណ្ណាទេ គេនៅតែរកថេយ៍អោយឃើញ!! ។
« ជួយផង... ហ្អឹកៗៗៗ » ចុងបញ្ចប់ទោះជាគេនៅឆ្ងាយកម្រិតណាក៏ជុងហ្គុកនៅតែតាមយកមកវិញដដែល ។ ជុងហ្គុកលីថេយ៍ដាក់លើស្មាសម្ដៅទៅបន្ទប់ ។
« ព្រូស* អូយ៎ » រាងកាយតូចក៏ត្រូវដួលប៉ះនឹងជ្រុងតុមួយទំហឹងបែកក្បាលហូរឈាម ។
« បន្ទោសខ្លួនឯងទៅ ដែលធ្វើអោយឈឺខ្លួនបែបនេះ »
« មនុស្សអាក្រក់!! ហ្អឹកៗៗៗ »
YOU ARE READING
សំណងស្នេហ៍ ( ចប់ )
Romance_ត្រឹមជាកូនក្មេងមិនដឹងអី ចូលចិត្តលេងសើច តែត្រូវធ្លាក់ក្នុងគុំនុំសងសឹក ការស្អប់ខ្ពើម ក្នុងក្រសែភ្នែកគេទៅវិញ _ស្រឡាញ់ប្រែជាស្អប់ «ថេយ៍ថេយ៍អោយគុកគីណា..» _ការវិលត្រឡប់មកវិញរបស់គេ ធ្វើអោយអតីតកាលដែលកប់ជ្រៅក្នុងចិត្តផ្ទុះឡើងម្តងទៀត #ហេតុអីទុកគេចោល #ដរាប...
