Sen Benimsin | texting

yedi

Yasemin: hatta istersen

Yasemin: arkamı dönerim

Yasemin: beni bağlarsın

Yasemin: gözlerimi yani...

Yasemin: ya da artık nereme ne yapmak istersen ;)

053*: siktir sen ciddisin

Yasemin: evet :d

Yasemin: yanlış olmasın

Yasemin: bilekliği takma konusunda sadece

Yasemin: bilekliği takacaksın ve gideceksin

Yasemin: bu kadar

053*: sana güvenmek istiyorum

053*: gözlerini açmayacaksın değil mi

Yasemin: söz veriyorum

053*: sevgilin ne olacak

053*: ya peşimizden gelirse

Yasemin: sakin ol ve bana güven

Yasemin: kimseye yakalanmayacağız

                                 🏹

 
Aynada kendime son bir kez baktıktan sonra saçlarımı hafifçe havalandırdım ve elimdeki fuları alnımın üzerinde duracak şekilde bağladım. Heyecanlıydım. Sanki bi hız treni vücudumun her bir noktasını şiddetle geziyor, tüm vücuduma bir elektrik dalgası veriyordu. Her bir hücremi harekete geçirdiği yetmiyormuş gibi kanımı kaynatıyor ve son olarak bir yerde toplanıyordu. Kasıklarımda.

Heyecanlıydım ve gittikçe heyecanlandığımı hissediyordum. Bu heyecanıma büyük anlamlar yüklemeye hiç gerek yoktu. Gizli bir iş yapıyordum ve heyecanlanmam oldukça normaldi. Kim olduğunu bilmiyordum, aşağısı asla yakalanmamamız gereken insanlarla doluydu ki bunlardan biri benim sevgilim; diğeri ise öz abimdi. Onun açısında da pek farklı değildi hani. Sevgilisi yoktu fakat yakın arkadaşları aşağıdaydı ve arkadaşının kardeşiyle bir odada yakalanmak eminim ki isteyeceği son şey bile değildi.

Eh, bir de bana karşı dikkatli olmalıydı çünkü biliyordu ki bileklik de bana kendi vermek istemesi de umrumda değildi. Bu gece bitmeden kim olduğunu öğrenmeli ve bu iddiayı kazanmalıydım.

Kazanacaktım da. Kendime oldukça güveniyordum.

Işığını açmadığım odamda, yatağıma oturmuş o'nu beklerken bacaklarımı titrememesi için sıkıca yere sabitledim. Sakin olmalıydım, hangi ara kendimi bu kadar kaptırdım bilmiyordum ama kesinlikle sakin olmalıydım. Alt tarafı bir bileklik takıp gidecekti, evet sakin olmalıydım.

Nefes alışverişlerim sessiz odayı gürültüye boğarken kucağımdaki telefon titredi. Hızla kilidini açtım ve kimden geldiğini bildiğim mesajı okudum.

Gözlerini kapat güzelim

Telefonu kilitleyip yanıma bıraktım ve alnımın üzerinde duran fuları gözlerime örttüm. Ardından derin bir nefes aldım ve sakinleşmek için bunu bir kaç kez daha tekrar ettim.

Evet şimdi biraz daha iyiydim.

Boğazımı temizledim ve dışarda beklememesi adına ona seslendim. “kapattım.”

Acaba kimdi?

Ekin? Egemen? Kerem?

Kapı aralandı ve çok geçmeden yine kapandı. Ardından bir kilit sesi. “her ihtimale karşı” diye mırıldandım. “yani sadece o yüzden değil mi? Umarım başka bir planın yoktur.”