Sen Benimsin | texting

on yedi

Ne istediğimi biliyordum. Ne yapacağımı da.

Şimdi kendi evimin kapısında, bastıramadığım bi heyecanla kapıyı açmak üzereyken; kafamın tüm karışıklığını silip atmış gibiydim. Çünkü gerçekten ne istediğimi biliyordum. Ya da ne istemediğimi. Ama bu sonraki işti. Şimdi içeri girip E ile vakit geçirmek daha da önemlisi onu görmek istiyordum.

“Sana inanamıyorum.” Begüm dehşete kapılmış bir ifadeyle heyecanlı halimi süzdü. “Daha duyduklarımı sindiremedim ve sen beni peşinden buralara kadar sürükledin.”

“Sindirecek bir şey yok.” dedim etrafa bir göz atarken. “Bak sakın içerde pot kırayım falan deme. Normal şeylerden konuş, çoğunlukla da sus.”

Gözlerini devirdi. “Sen bile daha yeni tanışmışın, bir kez görmüşün. Pot kıracak kadar konuşma geçer mi aramızda acaba?” Ardından elini uzatıp saçlarımı düzeltti. “ Neyse iyi tarafından bakalım hem o sıkıcı sevgilinden kurtuluyorsun hem de stabil hayatımıza bir tık heyecan gelmiş oluyor. Gerçi benim hayatım zaten heyecanlıydı ama olsun.”

“Sağ ol.” dedim gözlerimi devirirken. “Neyse sen şöyle geç, kapı açılınca hemen görünmemen gerek.”

Bana üstten bir bakış atıp elini alnına götürdü. “Gerçekten mi? Sen sürpriz konusunda ciddi miydin?”

“Evet.” dedim kaşlarımı çatarken. “Kızım aylardır yoksun ve geleceğini bilmiyordu benim gibi. Sürpriz işte.”

“Ay abinden bahsediyoruz, sence buna sevinir mi? Sen yine mi geldin diyecek ve bende geldim kör müsün diyeceğim.” İşaret parmağını yalayıp kapı pervazına sürttü. “Bak yazıyorum.”

“Iyy" dedim suratımı buruştururken. “Ne yapıyorsun ya pis pis?”

Gözlerini devirip bir cevap vermeden dediğim yere geçti. Ben de anahtarı kilide soktum ve kapı açıldı. Kapıyı geriye doğru iterken derin bi nefes alıp içeri baktım. “Abii?”

İçerden sesler gelirken bir adım atıp kapının önünde durdum ve abim salondan çıkıp kapıya doğru yürümeye başladı. “Hani benim sürprizim?”

“Sana da merhaba abi, ben çok iyiyim. Sen nasılsın?”

Yağız gülerek bana yaklaşmaya devam ederken arkasında Kerem ve Egemen göründü.
“Naber Yasemin?” dedi Kerem. Heyecanımı belli etmemeye çalışarak Egemen'e hiç bakmadan Kerem'e döndüm. “İyidir, senden?”

“İyi, nolsun.” deyip ellerini cebine soktu. İçerden sesler gelmeye devam ederken Egemen'e bir bakış attım. Göz göze geldik. Hafifçe tebessüm ettiğinde ona aynı sıcaklıkla karşılık verip bana iyiden iyiye yaklaşmış abime döndüm. Yağız; “Kim oradaki?” deyip göz kırptı.

Kollarımı birbirine dolayıp dudaklarımı büzdüm. “Ben görünce çok sevineceğini düşünüyorum.” Begüm'ün durduğu yere şöyle bi bakış attım. “Ama o benim gibi düşünmüyor."

Yağız bir elini çenesine atıp hafifçe kaşıdı. “Niye?”

“Bilmiyorum, sürekli gördüğün hatta bu yüzden pek memnun olmadığın biri olduğunu düşünüyor.”

“Ben bir tek Begüm'ü görünce memnun olmam.” dedi Egemenlere dönüp. Bir açıklama yapıyor gibiydi. Sonra yeniden bana dönüp bir adım daha yaklaştı. “E o da diğer hafta dönüyor demiştin sanırım. Daha rahatım yani.”

Begüm saklandığı yerden bir anda çıkıp beni kenara itti. Bu tepkisini beklediğim için çok da şaşırmadan onu izlemeye devam ettim.

“Yazıklar olsun Yağız abi, benden memnun değil misin?”