Sen Benimsin | texting

kırk dokuz - part iki

herkese iyi akşamlar. 5530 kelimelik ikinci part ile karşınızdayım!!! Umarım hepiniz iyisinizdir, ben çok iyiyim. Bölümü yükledim ve sizden bolca yorum, bolca oy beliyorum. Kendinize iyi bakın, bölüm sonu konuşuruz zaten selöflrldlr keyifli okumalar dilerim! Buyrun kalbiniz👉🏻👈🏻💜

"Yasemin, aç gözünü bebeğim."

Çok uzak bir yerlerden, biri adımı sesleniyordu. Yanaklarım küçük darbelerle sarsılıyor, boynuma ve alnıma sular akıyordu.

"Yasemin, lütfen korkuyorum."

Kim korkuyordu? Yada neden korkuyordu?

"Yasemin..." Bir hıçkırık sesiyle cümle kesildi. Başım sert ama sıcak bir zeminde olmalıydı çünkü şu an hiç üşümüyordum fakat sertlik yüzünden boynumda bir ağrı hissediyordum. "Acaba ambulans mı çağırsak?"

Başka bir ses duyuldu. "Gözleri kırpıştı sanki, biraz daha bekleyelim kızım." Kızım mı? Ben nerede, kiminleydim ve bana ne olmuştu? Bu konuşan adam da kimdi? "Galiba kendine geliyor."

Ilık su, alnımdan göz kapaklarıma doğru aktığında, böyle bir şeyi beklemediğim için irkildim ve gözlerimi açmak için çabaladım.

"Allah'ım sana çok şükür," dedi seslerden tanıdık olanı. Begüm müydü? Neye şükrediyordu? "Çok şükür."

"Hadi ağlama sen de artık." Bu ses, yabancı olan erkek sesi uzaklaştı. Ardından birkaç hışırtı duyuldu ve merakım baskın geldi. Gözlerimi usulca aralayıp nerede olduğumu anlamaya çalıştım fakat öyle zorlanmıştım ki sanki hem gözlerimde hem de bedenimde tonlarca ağırlık vardı. Ama bir yandan da uyuşmuş gibiydim. Çok garip hissediyordum.

"Yasemin, açtın gözlerini sonunda." Gözlerim ilk olarak Begüm'ü buldu. Ben bir arabanın -taksi olduğunu düşünüyordum- arka koltuğunda oturur vaziyetteydim ve başımı koltuğun arkasına yaslamıştım. Begüm'de hemen yanı başımdaydı ve üzerime doğru eğilmiş, saçlarımı okşuyordu. "Sana bir şey oldu diye öyle çok korktum ki," dedi ağlamaktan şişmiş gözleri ve boğuk çıkan sesiyle. Begüm neden ağlamıştı? Biz akşamın bu saati neden taksideydik ve bana ne olmuştu? Bayılmış mıydım?

"Ne oldu bana?" diye sordum başımı dikleştirip iyice oturur konuma gelirken. Elim anında boynuma gitti, sanki tutulmuş gibi bir sızı hissetmiştim. "Bayıldım mı?"

Begüm hızla gözyaşlarını sildiğinde taksici arkaya döndü ve; "Korkuttun bizi güzel kızım," diye mırıldandı bana bakarak. Konuşmasıyla az evvelki yabancı sesin bu adama ait olduğunu anlamış oldum. Ben bayılmıştım ve Begüm'de taksici ile beni ayıltmaya çalışmış olmalıydı. Ben adama bakıp ne diyeceğimi düşünürken, adam yeniden konuştu. Bu kez Begüm'e bakıyordu. "Aldığım yere mi?"

Begüm taksiciye; "Evet lütfen," deyip bana yaklaştı ve sıkıca sarıldı. "Bir anda yığıldın kollarıma. O kadar çok korktum ki, ya sana bir şey olsaydı?"

Kollarımı cansız bir şekilde ona doladığımda, söyledikleriyle gözlerimi yumdum ve o anları hatırlamaya çalıştım. Bu arada araç hareket etti. Yola çıkarken, aklıma kesik kesik düşen görüntülerle gözlerim korkuyla açıldı, Begüm'den uzaklaştım. Hatırlıyordum. "Egemen?" dedim acele bir şekilde. Evet hatırlıyordum. Neden bayıldığımı, ne duyduktan sonra kendimi bıraktığımı gayet iyi bir şekilde hatırlıyordum. "Egemen iyi mi? Bana doğruyu söyle."

Gözyaşlarım benim yeni bir derim, yeni bir uzvum olmuş gibi; hep yanımda olacağına dair benimle gizli bir sözleşme imzalamış gibi beni yalnız bırakmayıp hızlı bir şekilde yanağıma süzüldüğünde, Begüm oyalanmadan ellerini yüzüme kapattı ve yaşları sildi. "Çok iyi," dedi gülümseyerek. "Yemin ederim çok iyi, hiçbir şeyi yok."