FAHİŞE'NİN AŞKI (Tamamlandı)

0.5

Fahişeliğin Dallanması: Kelimeler

Etrafta canlılık namına sadece insan elinden çıkmış virane, tek odalı düzensiz evlerin olduğu bir kimsesizlikte ilerlemekteydi Kavin. Tehlike anında tüm algıların açık olduğu ve ölüm korkusunun baş göstermesi riski doğunca diğer insani meziyetlerin, ihtiyaçların unutulduğu anlardan birindeydi; uykusuzluğu yerini dinçliğe, yorgunluğu saf enerji ve reflekse kendini bırakmışken en ufak bir ses, kıpırdanma dahi dikkatini o yöne çevirerek savunma pozisyonuna geçmesine neden oluyordu. Hayatı boyunca bu tarz yerlerde bulunmamış, her zaman insanların tiksindirici yüzlerine, mide bulandırıcı var oluşlarına katlanmış ve yüzünden eksik etmediği envai çeşit maskeleriyle hayatını idame ettirmiş genç kadın için, vardığı ıssızlık yabancıydı. Dışarıdan, içinde olduğu temkinli ruh hali belli olmasa da içten içe tüm uyarıcılara yeni doğmuş bir bebek kadar korku ve merakla tepki veriyordu. 

Önünden yürümekte olan Fahişe'nin henüz beş dakika önce "Geldik." dediği ara sokağa arabasını park etmişti Kavin. Gri arabasının en ufak bir yerinde çizik görmeye dahi dayanamayan yapısı onu bıraktığı gibi bulacağından endişeliydi, bu nedenle uzaklaşana kadar birkaç defa dönüp arabanın yerini gözleriyle taramıştı. Görünürde bir tehlike yoktu. Gecenin, sokak lambalarının yetersizliğinden dolayı kadife siyahı çarşafının üzerine dokuduğu parlak noktalar tüm canlılığı ile seriliyordu önünde. Gidecekleri yerden epeyce uzak olan, henüz evlerin dahi görünürde olmadığı bir yerde durdurmuştu Fahişe O'nu. Kendisine karşı tarifsiz bir merak ve farkında olmadığı bir hayranlığın kıvılcımını gözlerinde gördüğü Fahişe'nin bu hareketini nedensizce kasıtlı buluyordu. Mantığı, şimdiye değin sayısız tipte, içindeki zehri sigara kokan tekinsiz ağızlarıyla üzerinde terlerken akıtmış binlerce insanla birlikte olmuş bu kadının, kendisini çok uğraşmadan çözdüğünü söylüyordu. Bu, dükkana gelen bir müşterinin alış-veriş yapıp yapmayacağını sezinlemek gibiydi gözünde. İnsan sarraflığının yeraltı dilindeki hali neydi bilmiyordu, belki insan pezevenkliği demek daha doğruydu. Fahişe'nin saf olmayan bir yolla da olsa bu meziyete sahip olması, Kavin'in bu dünyaya ait olmadığı konusunda aydınlatmış olmalıydı. Bu da onun buraya neden onunla geldiğini ve arabaya bir zarar gelirse diye bunca mesafe uzağa park ettirdiğini açıklıyordu. Fakat yine de bu kadını gördüğünde anında uzaklaşma ihtiyacı duyuyordu Kavin; geleceğe dair bir tekinsizlik, hayatının olağan akışı içinde bir düzensizlik, beyaz koltuklarının üzerinde siyah, çirkin bir delik görüyordu. Zira yeraltı dünyası demek bu kadın demekti. Ve Kavin, yeraltında yaşayabilecek sıçan meziyetlerine sahip değildi. Üstelik, ne zaman bu kadınla yan yana bulunsa, her zaman ortada Leyla ile ilgili bir problem yer alıyordu. Birbirinden bağımsız bu iki paralel çizgiye çeşitli açılardan bakan Kavin, bir açıda üst üste denk gelen paralelliği bir tek çizgi gibi görüyordu ve bu durumdan hoşlanmıyordu. 

Uzun, tekerlekli bir aracın üzerinde gezse muhakkak bir yerine ya cam ya çivi ya iğne gireceği kirli yolda Fahişe'yi takip ederken aynı uzaklaşma hissiyle doluydu Kavin. Ardından bakınca tüylü, zayıf bir oyuncağı andıran ve meslek deformasyonu olarak adlandıracağı kalça kıvırma hareketinden ciddi bir sağlık sorunu olacağını düşündüğü bu kadının onu nereye götüreceğini bilmiyordu. Gözleri, ayaklarının bastığı çakıllı yolda dolandığında birkaç adım ilerisinde birkaç şırınganın birikmiş olduğunu görünce anında zihninde bir şimşek parladı Kavin'in. Yanında kendisini korumak üzere aldığı hiçbir şey yoktu. Nereye gidecek olurlarsa olsunlar, kendini bu denli güvensiz hissederken sırf güvende hissetmek için bile yanına almalıydı genç kadın. Derin bir soluğu ciğerlerine çekerken içinden "Hay sikeyim..." dedi. Dikkatini kaybetmemek için bu sinir halinden sıyrılan genç kadın, adımlarının olağan büyüklüğü içinde yerden hızla bir şırıngayı aldı. İğnesini çıkarırken kalan kısmını sessizce yere bıraktı. Hiç yoktan yanında tehlike anında onu biraz güvende hissettirebilecek bir şey vardı.