Elation From Sudden Royalty (University Royalties #2)

Chapter 1

University Royalties #2: Elation From Sudden Royalty - Chapter 1

"Hihingi ako ng tulong sa Arelle," sabi ni papa habang nakain kami ng almusal.

"Bakit naman nila tayo tutulungan?" asik ni mama. "Dahil ano? Dahil may koneksyon ka sa royal family ng Arelle? Totoo ba 'yan, Isidro? Sa tingin mo'y pag-aaksayahan nila tayo ng panahon?"

"Mas ayos na 'to. Mababayaran natin ang mga utang natin," sagot ni papa. May gusto pang sabihin si mama pero mukhang 'di na niya itutuloy, she just remained silent. 

"Ate, sa tingin mo ba totoong may koneksyon tayo sa Arelle? Ka-ano ano kaya natin si Prince Austin?" tanong ni Nathan habang nag-huhugas ako ng plato. Nasa kwarto na si papa, at si mama naman ay lumabas upang mag-tinda kaya kami ang naiwan rito.

"Hindi ko alam. Hindi na 'yon importante, Nathan," sagot ko pa. "Mag-handa ka na para sa klase mo, aalis na tayo pagkatapos ko mag-hugas." dagdag ko. Hahatid ko muna siya sa elementary school na pinapasukan niya malapit lang sa'min, at dederetso na ako papunta sa University ko na may kaunting kalayuan sa'min.

My father has always bragged about having connections to a royal family. Hindi naman ako naniniwala. Kung may koneksyon siya sa ganoong klaseng pamilya, bakit kami nag-hihirap ngayon? Kung matutulungan nila kami, edi sana'y noon pa 'man tinulungan na nila kami. Parang suntok naman sa buwan ang sinasabi ni Papa. Ayaw ko rin dumepende sa iba para lang maisalba ang pamilya namin. Kaya ko. Kaya namin 'to.

"Hi, ikaw ba 'yong transferee?" Tanong ng University registrar. Nandito ako para kunin ang mga libro kong sobrang mamahal pala! Akala mo ginto. Isang taon lang rin naman ang gagamitin.

Nakakahiya kina mama. Pero kailangan.

Pag-kakuha ko ng libro, napatingin ako sa kapal ng mga 'yon. Mas makapal pa yata ito sa mukha ko.

Nakuha ko naman na ang uniform ko at suot ko na ngayon, kaya wala na ako gaanong sakit sa ulo. Problema ko na lang, ay kung saan ang faculty building namin. May map akong nakita ng University, pero punit 'yon! Sino namang mokong ang sisira ng papel na wala namang ginagawang masama sa kan'ya? Wala pa naman si Venice ngayon, ang kaibigan ko. Hindi ko siya mahagilap. Kainis.

"Watch where you're going!" Nabagsak ko ang hawak kong libro dahil sa isang lalaking nag-mamadali. Napapadyak na lang ako sa inis nang nasa semento na ang mga iyon. Bagong bili pa lang, nadungisan na. May kung anong nalungkot sa akin.

"Kapal mo, ha! Ikaw na nga 'tong nakabangga, ikaw pa ang mataas ang boses." Hindi ko naiwasang mapairap. Matapobre kasi! Akala mo kung sino!

"Tsk. I'm a prince, have manners." Saad niya bago umalis, 'di ko na nakita ang mukha niya. Pero maganda ang tindig, likod pa lang. Halatang g'wapo. Pero ang yabang, sayang naman.

"Tinuturing rin akong prinsesa ng pamilya ko! Yabang mo!" Sigaw ko bago tumalikod. I didn't even bother look if he heard what I said. Hay nako. Too much for my first day, ha.

Lakas talaga ng tama ng mayayaman.

Mag-lalakad na sana ako papunta sa room na sinabi ng University registrar nang may mabangga na naman ako.