IT'S YOU | ONGOING

🌸Chapter 1...🌸

"කිම් දෝයොන්🤬..."

"ස...සර්🙂..."

ගොත ගහන ගමන් මන් ඉදගෙන හිටපු පුටුවෙන් නැගිට්ටා...

"තමුසෙට මන් මේ අන්තිම වතාවට කියන්නෙ දෝයොන්... එක්කො පාඩම් කරපන් නැත්තන් ගෙදර නැවතියන්🤬..."

"ඇයි සර්?..."

"බලනවා මේ ගනන් පේපර් එකට ලකුනු කීයද කියලා... තමුසෙ පන්තියෙ ඉන්නෙ පාඩම් අහගෙන නෙමෙයිද?..."

මන් ඒකට උත්තර දෙන්න ගියෙ නෑ...

"මුලු පන්තියටම ඇහෙන්න කියපන් ලකුනු කීයද කියලා..."

අපට ගණිතය විශය උගන්නන සර් මට පේපර් එකෙන් දමලා ගැහුවෙ අනිත් ලමයි ඉන්නවා කියලා ගානක්වත් නැතුව... මට අප්පිරියම වැඩේ🤮... ඇයි මටම මෙහෙම වෙන්නෙ?... දැනිලා තියෙනවද ඒ හැගීම? මුලු පන්තියක් ඉස්සරහ ටීචර් හරි සර් හරි තමුන්ව චාටර් කරන හැඟීම... සර් ආයෙමත් මන් ලගට ඇවිත් මටත් ගස්සලා පේපර් එක අතට අරගෙන ගියා... එයාගෙ ටේබල් එක ලගට ගිහිපු සර් මගේ පේපර් එක ගුලි කරේ මගේ ඇඟේ මාලු නටනකොට...

"ට්‍රීන් ට්‍රීන්🔔..."

හම්මෝ ඇති යන්තම්... වෙලාවට හයි ස්කූල් එක ඉවර වෙන බෙල් එක ගැහුවා... සර්ට බෙල් එක නිසා තවත් මල පැන්නද මන්දා... කොහොම නමුත් සර් ගුලි කරපු පේපර් එක මගේ ඇඟේ වදින්නම විසික්කරලා එයාගෙ බෑග් එකත් අ‍රන් ක්ලාස් එකෙන් එලියට ගියේ දුම් පිටවෙන ඇස් වලින්... මන් ඇස් දෙක පියාගෙන ලොකු හුස්මක් ගන්නකොටම මට ඇහුනෙ මේ ලෝකෙ මට එපාම කරපු කෙනෙක්ගෙ කටහඩක්...

"ඔහෝ... මේ පාරත් මේ හිගන කෙල්ල ක්ලාස් එකේ අන්තිමයා😂... හුහ්... හිතන් ඉන්නෙ නම් සීගිරි ලලනාවක් වගේ ලස්සන පෝසත්, දැනුමෙන් පරිපූර්න කෙනෙක් කියලා🤣..."

"ලීසා... නවත්තගන්න ඕක🙂..."

මන් කිව්වෙ තවත් එයාගෙ කටහඩ මට අහන් ඉන්න අප්පිරිය වෙද්දි...

"අපි බලමු මහ ලොකු දෝයෝන්ගෙ ලකුනු කීයද කියලා... ආ ම්ම්... මේ බලන්න... හහ්? තිස් අටයි😂😂..."

ලීසා ගුලි කරලා තිබ්බ පේපර් එක දිග ඇරලා මුලු ක්ලාස් එකටම ඇහෙන්න හය්‍‍යෙන් කියෙව්වා... මුලු පන්තියෙම ඉන්න ලමයින්ගෙ ඇස් හැමදාමත් වගේ මගේ පැත්තට හැරිලා...

"ඉතින් තමුසෙට මොකද ලීසා😶?... ඕක බලලා ඉවරනම් දෙන්න... මට ගෙදර යන්න පරක්කු වෙනවා🙂..."

"ඔහෝ... ඒ මොකද බෝයිෆ්‍රෙන්ඩ්වත් බලන් ඉන්නවද😂😂?..."

ලීසා ඇහුවෙ සමච්චලේට හිනාවෙලා... අනිත් ලමයිනුත් මන් දිහා බල බල හිනාවෙනවා... එක අතකට මේවා මට පුරුදුයි... එහෙමයි කියලා මට හැමදාම ලීසාට යටවෙලා ඉන්න බෑ...

"තමුසෙ ඕක දෙනවද නැද්ද🙂😶?..."

"ඇයි දුන්නෙ නැත්තම් තමුන් මොකක් කරන්නද මට😂?..."

"හිතන් ඉන්නෙ බෑ කියලද😏?..."

"පුහ්... මේ බලපන්කො මේකිගෙ කට😂😂..."

ලීසා එහෙම කියලා වටේ ඉන්න ලමයි එක්ක හිනාවෙන්න ගත්තා... මන් නැගිටලා බෑග් එකත් කරේ එල්ලගෙන ලිසා ලගට ආවා...

"ලීයොන්සු ඔයත් එක්ක තිබුනු එන්ගේජ්මන්ට් එක කැන්සල් වෙලා නෑ කියලා ඇයි ලමයින්ට බොරු කිව්වෙ😏🙂?..."

මන් අහන පරක්කුවට ලිසා ගොඩාක් කලබල උනා... අනිත් ලමයි එයා ගැනත් කසු කුසු ගාන්න ගත්තා...

"ඒක ඇත්තද😲?..."

"උප නගරාදිපතිගෙ දුව වෙලත් ඇයි එයා අපට බොරු කිව්වෙ😵...?

"ලීසා කියලා තියෙන්නෙ බොරු😲..."

"එතකොට එයා අපිව මෙච්චර කාලයක් ‍රවට්ට්ලා😲..."

"මට නම් එයාගෙ යාලුවෙක් වෙච්ච එකටත් ලැජ්ජයි😳..."

"මහ ලොකුවට පෙනුම විතරයි😲..."

"බොරුකාරි😏😏..."

ඔය වගේ දේවල් මුලු ක්ලාස් එකම කියද්දි ලීසා මන් දිහා බැලුවෙ කදුලු පිරිලා කේන්තියෙන් දුම් පිටවෙන ඇස් වලින්...

"දැන්වත් ඕක දෙන්න ලීසා🙂..."

"තමුසෙට මගේ දේවල් වැඩක් නෑ... මන් තමුසෙට මේක දෙන්නෙත් නෑ😏🤬..."

ලීසා මහ හය්යෙන් කෑ ගැහුවා...

"ඔයා එහෙනම් ඕක තියාගන්න... මට පෙන්නන්න ඕනෙ උනේ තමුන්ගෙ දේවල් මට වැඩක් නෑ වගේ මගේ දේවලුත් තමුන්ට වැඩක් නෑ කියන එක... මියානෙ ලීසා🙂💔..."

"ආයිශ්... මන් තමුන්ව මරනවා🤬..."

මන් එහෙමම ලීසාව ගනන් ගන්නෙ නැතුව එලියට ආවත් මට ඇහුනා එයා කේන්තියෙන් කෑ ගහනවා... එක අතකට මාව මරලා දැම්මනම් ඉවරයි... මට මේ දේවල් තවත් දරන්න බෑ... මන් දෝයෝන්... තාම අව්රුදු 18ක හයි ස්කූල් කෙල්ලෙක්... ඒත් ජීවිතය ගැන අත්දැකීම් නම් මහ ගොඩක් නෑ...