එයා කඳුළු පිහිද පිහිද කිව්වා...
"හ්ම්... ඔයා අදත් වැඩට යන්න... එත් හෙට උදේට පත්තර බෙදන්න යන්න එපා... ස්කූල් ඉවර වෙලා කෙලින්ම දවල් දෙක වෙද්දී හොස්පිටල් එකට එහාපැත්තෙ කිම් කම්පැනි එකට එන්න තේරුනාද?..."
"ඇයි සර්?..."
"ඉස්සෙල්ලා කියන්න ඔයාට ස්කූලර්ශිප් එක ලැබුනේ මොනවටද?..."
"අයි ටී වලට සර්..."
"හ්ම්... මන් කිම් නම්ජූන්... කිම් කම්පැනි එකේ ඕනර්... ඔයා මාව දන්නවද?..."
"දේ... දේ.. සර්... මන් අහලා තියෙනවා දැක්කේ අද..."
එයා කඳුළු අතරින් හිනාවෙලා කිව්වා...
"ආ... ඔයා කම්පැනි එකට ඇවිල්ලා මේ කාඩ් එක පෙන්නන්න... මන් එන්නම් එතකොට... ඔයාට දවල් දෙකහමාරේ ඉඳන් 7.30 වෙනකම් වැඩ කරන්න වෙලාව දෙන්නනම්... ඔයාට දවසේ අන්තිමට පඩියක් අතට ලැබෙයි... අපි ඔයාගේ ඕම්මව සනීප කරගමු...ම්ම්?..."
මන් මගේ කාර්ඩ් එකක් දෙන ගමන්ම කිව්වට කොල්ලට මන් කියපු එක තේරෙන්න ටිකක් වෙලා ගියා...
"ක...කම්සහම්නිදා සර්... කම්සහම්නිදා..."
බනී බෝයි මගේ අත අල්ලන් අංශක 90 වටම නැමිලා ආචාර කරා...
"දැන් දොයෝව හම්බුනහම මන් කොහොමද කියන්න ඕනේ ඔයා උදව් කරා කියලා?..."
"එයා මට කියන්නේ බනී කියලා... මම ජියොන් ජන්ග්කුක්..."
"එහෙනම් අපි ගිහින් එන්නද?..."
"ආ... එත් සර්ලා ඇයි එයා ගැන හොයන්නේ?..."
"කලබල වෙන්න එපා මේක අහලා... දොයෝ එදයින් පස්සේ ගෙදර ඇවිත් නෑ බනී..."
හොබී කිව්වම කොල්ල ෂොක් උනා...
"ඔයා උනත් ආයේ මොනවහරි උදව්වක් ඕනේ නම් කියන්න හරිද?... ඒ වගේම තව මොනවා හරි දැනගත්තොත් අපට පණිවිඩයක් දෙන්න... ඔයාට නාම්ජූන්ව හම්බෙයි..."
"හරි සර්..."
"ඔයා හරි බනී... කුමාවෝ දුන්නු ඉන්ෆොමේෂන් වලට..."
"අනේ සර් කුමාවෝ කියන්න එපා... කොහොමහරි එයාව හොයාගන්න... එයා මගෙත් යාලුවනේ..."
YOU ARE READING
IT'S YOU | ONGOING
Fanfictionවර්තමානයේ සිට අතීතයට... -සොබාදහමට ආදරය කරන සුන්දර කටකාර හුරතල් චරිතයක්... -එම සුන්දර බාවය නිසා ඊරිසියාවෙන් පෙලෙන තවත් යුවතියක්... -ඉහල පෙලේ සමාගමක අයිතිකාර ආදරනීය සහෝදරයෙක්... -සෑම දේ පසුපසම ගොස් සොයා බලන පොලිස් නිලධාරියෙක්... -උරුමක්කාරයෙකු නොමැති...
