"ឈប់សិន តើខ្ញុំអាចចូលរួមផងបានទេ" Who😱..........
គ្រប់គ្នារៀបនិងបរិភោគអាហារទៅហើយ តែក៏មានសម្លេងមួយមកកាត់ផ្តាច់ទើបអ្នកគ្រប់គ្នាប្រញ៉ាប់ងាកទៅមើលទើបដឹងថាជាអ្នកណា...
"ជុង" នាងតូចថេហ្យុងគ្រាន់តែងាកទៅឃើញថាជាម្ចាស់សម្លេងជាម្ចាស់បះដូងរបស់ខ្លួនភ្លាមនាងក៏ងើបចេញពីកៅអីរត់ទៅអោបរាងក្រាសដែលឈរនៅមាត់ទ្វារនេាះ។
"ហុឹក អូននឹកបងណាស់ដឹងទេ" ថេហ្យុងនិយាទាំងបនឺងកម្លាំងដៃអោបរិទ្ធរាងក្រាសកាន់តែខ្លាំងឡើង រាងក្រាសក៏លើដៃអោបនាងវិញទាំងក្តីនឹករលឹក។
"បងក៏នឹកអូនដូចគ្នា ព្រះនាងតូចរបស់បង" ជុហហ្គុក
"នេះបងមកដល់កូរ៉េវិញតាំងពីពេលណា
ហតុអីមិនប្រាប់អូន អូននិងទៅទទួលបង"
ថេហ្យុងលែងរាងក្រាសចេញពីការអោបមុននិងសួរនាំនាយ។
"បងចង់ Surprise អូននិងណា រីករាយថ្ងៃកំណើតអូនសម្លាញ់ ស៉ឺតៗ" រាងក្រាសនិយាយហើយក៏អៅនទៅថើបថ្ពាល់នាងតូចទាំងសងខាង។
"ហិហិ អគុណបងណាស់" ថេហ្យុង
"ម៉េាះកូនជុង បើបានជាមកទៅហើយចូកញាំអាហារពេលល្ងាចជាមួយពួកយើងមក"
លោកគីម
"បាទ លោកប៉ា" ថាហើយពួកគេទាំងពីរនាក់ក៏បានដើរទៅអង្គុយនៅតុអាហារជាមួយគ្នា
"មីងថេយ៍ នេះអ្នកណាគេនិង" ជីនណាម សួរទៅកាន់ថេហ្យងដែលឃើញមនុស្សប្លែកមុខ
"នេះគឺពូជុងដែលមីងតែងតែនិយាយប្រាប់ជីនណាមនេាះអី" ថេហ្យុង
"អរ ច៎ាស" ជីនណាម
"ច្នឹងឆាប់នាំគ្នាញ៉ាំទៅ ប្រយ័ត្នត្រជាក់អស់លែងឆ្ងាញ់" អ្នកស្រីគីម និយាយហយគ្រប់គ្នាក៏នាំគ្នាញុាំ។
បន្ទាប់ញ៉ាំអាហារពេលល្ងាចរួចរាល់អស់ហើយ ពួកគេក៏នាំគ្នាអង្គុយនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវដើម្បីសួនាំរឿងការសិក្សាររបស់រាងក្រាសខ្លះៗ។
"ជុងហ្គុកកូនមកកូរ៉េបានប៉ុន្មានថ្ងៃហើយ"
អ្នកស្រីគីម
"កូនទើបតែមកដល់ពេលល្ងាចនេះទេម៉ាក់ មកល់កូរ៉េភ្លាមក៏មករកថេយ៍ភ្លាមនិងណា" ជុងហ្គុក
