មិនយូរប៉ុន្មានការចាប់ផ្តើមដេញថ្លៃយកខ្សែករពេទ្យនិងកេាះក៏បានបញ្ចប់ទៅ ហើយវាក៏រាងយប់ជ្រៅណាស់ ហើយគឺម៉ោង11យប់ទៅហើយ។ពលនេះថេហ្យុងនិងយ៉ុនគីកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងឡានបើកសម្តៅទៅភូមិគ្រឹះមីនវិញដោយមានជេកជាអ្នកបើកឡាន។
"អូនងងុយគេងឬនៅ" យ៉ុនគី
"នៅទេបងប្រុស" ថេហ្យុង
"អៅ នេះម៉ោង11យប់ហើយណា" យ៉ុនគី
"អូនមិនដឹងដែលបងប្រុស បើអូនមិនងងុយផងនិង" ថេហ្យុង
"អ៉ឺម" យ៉ុនគិមិននិយាយអ្វីគ្រាន់តែងក់ក្បាលតិចៗ។
មិនប៉ុន្មាននាទីក្រោយមកពួកគេក៏បានមកដល់ភូមិគ្រឹះមីន នៅពេលដែលមកដល់ក្នុងភូមិគ្រឹះមីនវិញ ថេហ្យុងនិងយ៉ុនគីក៏នាំគ្នាឡើងទៅគេក្នុងបន្ទប់រាងក្រាសខ្លួន។
......
ងាកមកមើលអ្នកម្ល៉េាះ ចន ជុងហ្គុក ដែលនៅប្រទេសកូរ៉េឯនេះវិញ រយ:ពេលមួយអាទិត្យមកនេះ អារីណាតែងតែទៅរករាងក្រាសដ៏ក្រុមហ៊ុនទាំងចរឹកឬកពាឆ្មើងឆ្មៃ ក្រអើតក្រទមធ្វើអោយបុគ្គលិកនៅក្នុងក្រុមហ៊ុមជ្រេញនិងនាងយ៉ាងខ្លាំង ហើយពេលនេះនាងក៏បានមកក្រុមហ៊ុនរបស់រាងក្រាសដូចគ្នា។
"អូ សុំទោសអ្នកនាង សុំទោស ខ្ញុំមិនបានប្រយ័ត្ន" ខណ:ដែលស្រីស្រ់កំពុងតែដើរនៅក្នុងក្រុមហ៊ុមសម្តៅក្នងofficeរបស់រាងក្រាសនេាះក៏មានបុគ្គលិកស្រីម្នាក់ដើរមកបុកនាងធ្វើអោយជ្រុះឯកសាតដែលបុគ្គលិកម្នាក់នេាះ ទើបបុគ្គលិកម្នាក់បេាះប្រញ៉ាប់អោនមុខសុំទោសនាង។
"ន៎ែ នាងដើរមានបើកភ្នែកមើលទេហាស"
អារីណា
"គឺ អោយខ្ញុំសុំទោសផងអ្នកនាង" បុគ្គលិក
"សុំទោស គិតថាធ្វើខុសអាងសុំទោសច្នឹងមែនទេ នាងគិតថានាងជាអ្នកណា គ្រាន់តែជាបុគ្គលិកធម្មតាមួយសេាះ ប្រយ័ត្នយើងអោយបងជុងដេញនាងចេញទៅ" អារីណា
"ន៎ែ នាងដូចជាហួសហេតុពលហើយណា គ្រាន់តែគ្នាដើរបុកបន្តិចសេាះអីក៏ម៉េះៗ នាងសម្អាងស្អីបានជាលើកលោកប្រធានមកអាងបែបនេះ" អ៉ីនលីន
