+ ភូមិគ្រឹះចន
ក្រោយពេលដែលជូនថេហ្យុងដើរផ្សារមួយព្រឹកធំនេាះនិងញ៉ាំអាហារពេលថ្ងៃជាមួយគ្នាហើយនេាះ ពេលនេះនាយក្រាសក៏បានជូនថេហ្យុងត្រលប់មកភូមិគ្រឹះវិញ។
"មកវិញហើយហេសកូនថេយ៍ ទិញបានអ្វីខ្លះនិងកូន" អ្នកស្រីចន
"គឺទិញតែរបស់ប្រើប្រាសតិចតួចទេអ៊ុំស្រី" ថេហ្យុង
"អរ ច្នឹងពួកកូនញ៉ាំបាយហើយឬនៅ" អ្នកស្រីចន
"កូននិងថេយ៍ញ៉ាំអាហារពេលថ្ងៃនៅខាងក្រៅរួចហើយអ្នកម៉ាក់" ជុងហ្គុក
"អរ ច្នឹងទេឬ" អ្នកស្រីចន
"ច្នឹងខ្ញំសុំឡើងទៅខាងលើសិនហើយ"
ថេហ្យុង
"ច៎ាស កូន" អ្នកស្រីចននិយាយហើយ
ថេហ្យុងក៏ឡើងទៅបន្ទប់របស់នាងវិញ តែមុននិងទៅបន្ទប់របស់នាង នាងក៏ឈាងទៅបន្ទប់របស់យ៉ុនគីដេលនៅក្បែរបន្ទប់របស់នាងដែល។
ក្រាក*ថេហ្យុងបើកទ្វារបន្ទប់របស់យ៉ុនគីដើរចូទៅខាងក្នុង តែខាង្នុងគឺទទេរស្អាតគ្មាមនមនុស្សម្នាក់នេាះទេ ហើយសូម្បីតែសម្លៀកបំពាក់ក៏គ្មានដែល នេះតើនាយទៅប្រទេសជប៉ុនវិញហើយឬ។
"បងប្រុស" ថេហ្យុង
"បងប្រុស ហ៉ឹកៗ បងប្រុសនៅឯណា"
ថេហ្យុងនិយាយទាំងយំហើយក៏ដើរចេញពីបន្ទប់យ៉ុនគីចុះទៅខាងក្រោម។
"បងប្រុស ហ៉ឹកៗ អ្ហឹក បងប្រុសនៅឯណាឯណ ខ្ញុំចង់ជួបងប្រុស" ថេហ្យុង
"ថេយ៍កើតអីកូន" អ្នកស្រីចន
"ថេយ៍" ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏រក
ថេហ្យុងដែកំពុងតែឈតយំ។
"ហ៉ឹកៗ បងប្រុសខ្ញុំនៅឯណាហាស ហ៉ឹកៗ ប្រាប់ខ្ញុំម៉ោ បងប្រយសខ្ញុំនៅឯណា"
ថេហ្យុង
"គេទៅប្រទេសជប៉ុនវិញហើយ" ជុងហ្គុក
"ហេតុអីក៏គ្មានអ្នកណាប្រាប់ខ្ញុំ ហ៉ឹកៗ ខ្ញំចង់ទៅរកបងប្រុស" ថេហ្យុង
"អូននៅទីនេះជាមួយបងហើយ កុំទៅណាអី" ជុងហ្គុកនោយាយហើយក៏កាន់ដៃរបស់ថេហ្យុង។
"អត់ទេ ខ្ញុំចង់ទៅរកបងប្រុស" ថេហ្យុងនិយាយហើយក៏ប្រលេសដៃរាងក្រាសចេញរួចក៏រត់ទៅក្រៅភូមិគ្រឹះ។
