នៅក្នុងបន្ទប់ការងាដល់ធំទូលាយដែលជារបស់លោកអគ្គនាយក្រុមហ៊ុនមួយនេះផ្ទាល់។រាងក្រាសអង្គុយពិនិត្យឯកសារនៅលើតុ តែក៏ឧស្សាហ៍ងាកទៅមើលប្រពន្ធខ្លួនដែលញ៉ាំនំនៅលើសាឡុងនេាះផងដែល។
+30នាទីក្រោយ
30នាទីរាងក្រាសក៏បានបញ្ចប់ការងាររបស់នាយដែល ងាកទៅមើលប្រពន្ធបម្រុងនិងហៅនាងអោយមករកខ្លួនតែក្រឡេកភ្នែកទៅឃើញនាងគេងលក់បាត់ទៅហើយ។
"គេងទៀតហើយមែនទេ ហ៉ឹសហ៉ឹស" ជុងហ្គុក បញ្ចប់ប្រយោគនាយក៏ដើរទៅរកថេហ្យុងដែលគេងនៅលើសាឡុងនេាះ ញ៉ាំគេងៗបន្តិចទៀតនិងក្លាយទៅជាមេជ្រូកដែលមានកូនជ្រូកតូចៗនៅក្នុងពេាះរបស់នាងជាមិនខាន។
+1អាទិត្យក្រោយមក
រយ:ពេល1អាទិត្យមកនេះរាងក្រាសក៏បានបញ្ចប់projectរបស់នាយរួចរាល់ហើយដែល ហើយក៏ជាពេលដែលនាយត្រូវនាំថេហ្យុងទៅលេងឌូបៃដែល។
"ប្រពន្ធសម្លាញ់ស្អែកយើងទៅឌូបៃ បងបានបញ្ចប់projectរួចរាល់ហើយ"
ជុងហ្គុក
"អ៎ា ពិតមែនហ៎េស ស្រឡាញ់បងជាងគេ ជុប៎" និយាយចប់និយាយក៏ថើបមាត់រាងក្រាសដើម្បីយកចិត្តនាយ។
+ស្អែកឡើង
ព្រឹកឡើងរាងក្រាសក៏បាននាំថេហ្យុងទៅប្រលានយន្តហេាះហើយក៏បីនាងឡើងទៅលើយន្តហេាះដែលជាយន្តហេាះឯកជនកម្មសិទ្ធិរបស់គ្រួសារត្រគូលចន។
"អូនងងុយគេងឬនៅ" ជុងហ្គុក សួរប្រពន្ធខ្លួនស្របពេលដែលយន្តហេាះកំពុងតែចាប់ផ្តើមហេាះឡើងម្តងបន្តិចៗ លឺសំណួរថេហ្យុងក៏ងាកមកសម្លក់មុខរាងក្រាសភ្លាម។
"អៅមិចក៏សម្លក់មុខបង" ជុងហ្គុក
"អូនទើប តែងើបទេណា មិចក៏សួរថាអូនងងុយគេង" ថេហ្យុង
"អៅ ក៏រាល់ថ្ងៃអូនងងុយរហូតនេាះអី" ជុងហ្គុក
"អូនមិនមែនជាជ្រូក ដែលដេកញ៉ាំៗនេាះទេ" ថេហ្យុង
"អ៎ាៗ មិនងងុយក៏មិនងងុយទៅ" ជុងហ្គុក
"ឯណានំអូនជុង បងបានយកមកទេ" ថេហ្យុង
"នេះ " រាងក្រាសក៏ហុចនំអោយថេហ្យុង។
បន្ទាប់ពីធ្វើដំណើរលើផ្លូវអាកាសអស់រយ:ពេលមួយថ្ងៃមក ពេលនេះពួកគេទាំងពីរក៏បានមកដល់ទីក្រុងឌូបៃ ដែលជាជាឋានសួគ៍ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាប្រាថ្នាចង់ទៅលេង។
