"សុងយ៉ុន គឺលោកមែនទេ"ថេហ្យុង
"ត្រូវហើយ គឺខ្ញុំ សុងយ៉ុន" សុងយ៉ុន
"អង្គុយចុះសិនកសុងយ៉ុន" ថេហ្យុង
"បាទ" ស្របនិងសម្តីសុងយ៉ុនក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរជីមីន។
"ខ្ញុំស្មានតែថេហ្យុង ភ្លេចខ្ញុំហើយតើ"
សុងយ៉ុន
"ខ្ញុំមិចនិងភ្លេចលោកនេាះ" ថេហ្យុង
"ថេហ្យុងសុខសប្បាយទេ" សុងយ៉ុន
"ខ្ញុំសុខសប្បាយធមត្មាទេ ចុះលោកវិញ" ថេហ្យុង
"ខ្ញុំក៏ដូចគ្នា" សុងយ៉ុន
"សួរតែថេហ្យុងទេហេស ចុះពួកខ្ញុំទាំងពីរនាក់នេាះ" ជីមីន
"អរខ្ញុំភ្លេច ចុះជីមីននិងហូប៊ីសុខសប្បាយដែលទេ" សុងយ៉ុន
"ខ្ញុំសុខសប្បាយធ្មតាទេ" ជីមីន
"ខ្ញុំក៏ដូចគ្នា" ហូប៊ី
"និយាយច្នឹងលោកទៅរស់នៅអាមេរិកយូរម្ល៉េះ" ថេហ្យុង
"តាមពិតទៅគម្រោងរបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំគិតថានិងរស់នៅទីនេាះរហូតដល់អាយុ30ឆ្នាំទើបត្រលប់មកប្រទេសកូរ៉េវិញ តែដោយសារមានបញ្ហារតិចតួចទើបខ្ញុំត្រូវត្រលប់មកវិញ" សុងយ៉ុន
"តើលោកមានបញ្ហារអ្វីទៅ អាចប្រាប់ពួកយើងអោយដឹងផងបានទេ" ហូប៊ី
"មែនហើយ សុងយ៉ុន" ជីមីន
"គឺដោសារតែ សុខភាពលោកប៉ារបស់ខ្ញំមិនសូវជាល្អប៉ុន្មាននេាះទេមួយរយ:នេះ ហើយគ្មានអ្នកណាគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនទើបខ្ញុំត្រូវត្រលប់មកវិញ" សុងយ៉ុន
"លោកប៉ារបស់លោកមានជំអឺប្រចាំកាយឬ" ជីមីន
"អត់ទេ លោកប៉ារបស់ខ្ញុំគ្មានជំងឺប្រចាំកាយទេ ហើយសុខភាពរបស់គាត់ល្អខ្លាំណាស់ ទើបតែមួយរយ:នេះគាត់ក៏ទៅជាឈឺនេះឈឺនេាះអីបែបនិង" សងយ៉ុន
"អរមែនហើយ និយាយច្នឹងថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកដល់ណាហើយនៅទាក់ទងគ្នាដូចពីមុនដដែលែនទេ" សុងយ៉ុន សួរទៅ
ថេហ្យុងបែបនេះ ដោយសារតែនាយទើបតែមកពីអាមេរិកមិនបានដឹងរឿងដែលថេហ្យុងបានរៀបការជាមួយនិង
ជុហ្គុកឡើយ។
