+ពេលល្ងាច
ពេលល្ងាចឈានចូលមកដល់រាងក្រាសចេញពីក្រុមហ៊ុនក៏សម្តៅទៅភូមិគ្រឹះគីមព្រាះតែនាយមានរឿងតរូវនិយាយជាមួយណាមជូន។
+ភូមិគ្រឹះគីម
ណាមជុននិងជីន ពេលនេះពួកគេក៏បានមានកូនប្រុសម្នាក់ទៀតដែលដែលទើបនិងបានអាយុ1ឆ្នាំជាង។
"បងជីនណាមជូនហ្យុងនៅទេ" ជុងហ្គុក
"អរ ណាមជូនចាំឯងនៅសួនខាងក្រោយ" ជីន
"បាទ អគុណ" ថាហើយរាងក្រាសក៏បានដើរសម្តៅទៅសួនខាងក្រោយជានៃភូមិគ្រឹះគីម។
"ហ្យុង" ជុងហ្គុក
"មកហើយហេស យ៉ាងមិចហើយឯងពិតជាមិនប្តូរចិត្តមែនឬដែលជ្រើសរើសដើរទៅ
ផ្លូវនេាះម្តងទៀត" ណាមជូន
"ខ្ញុំមិនស្តាយក្រោយនៅអ្វីដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តឡើយ"ជុងហ្គុក
"ហ៉ឹម ល្អណាស់" ណាមជូន
"មែនហើយបងភ្លេចប្រាប់ឯងថាគ្រេាះចរាចរណ៍ដែលកើតឡើងចំពេាះថេហ្យុងកាលជាជិត2ឆ្នាំមុនមិនមែនជារឿងចៃដន្យឡើយ តែយើងអោយកូនចៅទៅពិនិត្យឡាននេាះម្តងទៀតទើបពួកគេថាខ្សែរហ្រ្វាំងឡាននាងបានកាត់ផ្ដាច់ ហើយជញ្ចក់ឡានខាងក្រោយក៏មានស្នាមគ្រាប់កាំភ្លើងទៀតផង ហើយជីមីនក៏បានប្រាប់បងដូចគ្នាថាពេលទៅប៊ូសានមានឡានមួយបើកតាមពីក្រោយថេហ្យុងជាប់រហូត" ណាមជូន
"ច្បាស់ជាមានអ្នកចង់សន្លប់នាងមិនខាន តែនាងទៅមានគុំនំជាមួយអ្នកណា" ជុងហ្គុក
"ចុះឯងមានកគុំនំអ្វីជាមួយអ្នកណាដែលទេ" ណាមជូន
"គុំនំ ខ្ញុំដូចជាគ្មា អេ៎តែខ្ញុំម្នាក់ដែរ តែពេលនេះគេមិនបានរស់នោប្រទេសកូរ៉េទេ គេក៏ជាអ្នកដែលតាមស្រលាញ់ថេយ៍ដូចគ្នាដោយសារតែថេយ៍ស្រលាញ់ខ្ញុំទើបធ្វើអោយគេស្អប់ខ្ញុំ តែថាបើគេមានគុំនំមែនក៏គេមិនអាចបញ្ជារមនុស្សអោយទៅសម្លាប់ថេយ៍ដែល អ្នកដែលគេគួរតែសម្លាប់គួរតែជាខ្ញុំទើបត្រូវ" ជុងហ្គុក
"ឯនិយាយច្នឹងក៏មានហេតុផល គេគ្មានហេតុផលអ្វីទៅបញ្ជារមនុស្សអោយទៅសម្លាប់ថេហ្យុងនេាះទេ បើគេក៏ស្រលាញ់នាងដែរ
នេាះ" ណាមជូន
