ក្រោយពីរាងក្រាសទៅសម្រាកនៅភូិគ្រឹះអស់ពេលជាង3ម៉ោង នាយក៏ដើរចុះមកខាងក្រោមវិញក៏បានឃើញម៉ាក់របស់នាយកំពុងតែអង្គុយនៅលើសាឡុងមើលទូរទស្សន៍ក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវទើបនាយដើរទៅអង្គុយជិតគាត់។
"ម៉ាក់លោកប៉ាគាត់ទៅណាបាត់ហើយ"
ជុងហ្គុក
"អរ ប៉ាកូនទៅក្រុមហ៊ុនហើយ" អ្នកស្រីចន
"បាទ ចុះលោកប៉ាគាត់មកបាយថ្ងៃត្រង់ទេម៉ាក់ នេះថ្ងៃហើយណា" ជុងហ្គុក
"អត់ទេ ប៉ាកូនមិនបានមកញុាំអាហារពលថ្ងៃនៅភូមិគ្រះទេ" អ្នកស្រីចន
"អរបាទ ច្នឹងអ្នកម៉ាក់ញុាំអាហារថ្ងៃត្រង់ហើយរឺនៅ" ជុងហ្គុក
"ម៉ាក់នៅមិនទាន់ញុាំទេ តែថ្ងៃនេះម៉ាក់ទៅញុាំអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយអ្នកស្រីគីម" អ្នកស្រីចន
"អរបាទ ច្នឹងកូនទៅទទួលថេយ៍ហើយម៉ាក់
ស្មល់នេះនាងប្រហែលជាចេញពីធ្វើការហើយ" ជុងហ្គុក
"ច៎ាស កូន" អ្នកស្រីចន និយាយហើយ
ជុងហ្គុកក៏ចេញទៅយកឡានបើកចេញទៅទទួលថេយ៍នៅមន្ទីពេទ្យ។
+មន្ទីពេទ្យ
"ថេយ៍" ជុងហ្គុក
"អៅ ជុងនេះបងដឹងមកពីណាថាអូនធ្វើការនៅមន្ទីពេទ្យនេះ" ថេហ្យុង
"មិនពិបាកទេ បងខលសួរណាមជូនហ្យុងចុះទូរស័ព្ទអូនានបញ្ហារអ្វីមែនទេទើបបងខលទៅមិនលើកបែបនេះ" ជុងហ្គុក
"ទូរស័ព្ទអូនគ្មានបញ្ហារអ្វីទេ តែព្រឹកមិញនេះអូនភ្លេចយកទូរស័ព្ទមកនិងណា" ថេហ្យុង
"ច្នឹងទេហេស ចុះអូនចេញពីធ្វើការហើយឬនៅ" ជុងហ្គុក
"អូនចេញហើយ" ថេហ្យុង
"ច្នឹងទៅញុាំអាហារពេលថ្ងៃជាមួយបងណា" ជុងហ្គុក
"ច៎ាស" ថេហ្យុងឆ្លើយហើយ រាងក្រាសក៏កាន់ដៃនាងតូចដើរចេញពីមន្ទីពេទ្យឡើងឡានបើកទៅហាងអាហារមួយកន្លែង។
.....
ធ្មិចបើកៗពេលនេះក៏ជាពេលដែលលោកចនបើកបង្ហាញកូនប្រុសតែមួយរបស់ខ្លួនដែលត្រូវជាទាយាទស្នងត្រគូលហើយក៏ជាអនាគត់ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុមផលិតឡានដល់ល្បីក្នងស្រុកនិងក្រៅប្រទេសដែល។
