Class Dismissed ✔️ | College Love Story

7.

[ POV Jasper ]
Zondagochtend. De meest fucked-up ochtend van de week. Naast maandagochtend dan. Zondagochtend bestond uit hoofdpijn, rommel, katers van de avond daarvoor en heel veel paracetamol. Kreunend ging ik rechtop in bed zitten en keek om me heen. Mijn kamer was een rotzooi. Mijn kleding had ik gisteravond op de grond gesmeten waarna ik als een blok in slaap was gevallen. Ik lag enkel in een boxershort, maar het kon me niet veel schelen. Het was nog redelijk warm voor een septemberdag.

Ik stapte wankelend uit bed en raapte mijn jeans op van de vloer. Met vermoeide armen trok ik hem houterig aan. Mijn benen deden pijn, mijn hoofd bonkte en mijn voeten moesten moeite doen om me overeind te houden.

"Ryder! Doe open!" Werd er ineens geschreeuwd. Er werd luid op mijn deur gebonsd.

Zuchtend sjokte ik erheen en legde mijn vingers op de klink. Voordat ik kon zien wie het was kwam er iemand mijn kamer in stormen.

"Ook goedemorgen." Geeuwde ik en haalde een hand door mijn rommelige haren. Voor me stond het enige meisje waarvan ik niet wilde dat ze me zag zoals ik er nu uitzag. Hazel Shirley-Parker.

Snel griste ik een shirt van de bank en hield hem voor mijn borstkas. Met rode wangen dwaalde haar blik kort af naar beneden maar toen ze zag dat ik dat doorhad schoten haar ogen weer weg. Ze zag er nog redelijk nuchter uit voor dit tijdstip. Haar waren in een slordige staart geknoopt die met een haarklip vast zat en ze had zelfs sportkleding aan. Als ze me nu vraagt om mee te gaan hardlopen sluit ik mezelf echt op in de badkamer.

"Heb je gehuild?" Vroeg ik opeens toen ik opmerkte hoe rood haar ogen waren.

"Nee, ik heb citroen sap in mijn ogen gespoten." Rolde ze sarcastisch met haar ogen.

"Wat is er aan de hand, Haz?" Zucht ik schor.

"Warren staat voor mijn deur, Ryder! Fucking Warren! Hij weet waar ik woon, hij heeft mijn adres gevonden! Hij weet waar ik fucking slaap!" Valt ze uit. Ze was overduidelijk diep in paniek. Automatisch trok ik haar tegen me aan voor een knuffel om haar te kalmeren, vergetend dat ik geen shirt droeg. Het leek Hazel niet veel te kunnen schelen. Wie was Warren eigenlijk ook alweer?

"Kan je niet zijn dat we bezig zijn?" Snauwde de roodharige jongen onaardig. De smeerlap stond tegen Hazel aan te dansen. Hazel keek me in paniek aan. Haar ogen schreeuwde mijn naam. Instinctief sloeg ik mijn arm om haar schouders.

"Jij bezig met mijn vriendin?" Spotte ik cynisch. Een betere smoes om Hazel van hem te verlossen kon ik niet verzinnen.

De jongen zijn blik ontzette verbaasd. "Jouw vriendin? Mocht je willen, ja." Snoof hij lachend. Klopt. Hazel lag ver buiten mijn league.

"Godverdomme." Vloek ik en voel de woede opborrelen in mijn binnenste. Hierom had er iemand bij Hazel moeten blijven. Waarom moet elk feestje nou weer zo'n goor jochie hebben die de hele sfeer verneukt?!

"Ik wilde je er niet mee lastig vallen maar Bonnie is naar de winkel en Rio en Enzo nemen hun telefoon niet op. Ik wist niemand anders om naar te toe gaan." Ratelde ze gestrest door. Mijn huid werd nat van de tranen die zich opwelde in haar ogen. Haar schouders schokte zachtjes. Ik kreeg een steek in mijn hart van de medelijden.

"Rustig, Haz. Je blijft gewoon bij mij." Probeerde ik haar te troosten. Mijn hand vlocht zich in haar haar. Op één of andere manier voelde het goed om een kus op haar kruin te zetten, dus dat deed ik dan ook. Zorgvuldig veegde ik haar tranen weg, extra voorzichtig omdat ik niet in haar ogen wilde prikken. Hazel drukte zichzelf terug in mijn armen alsof die een barrière van veiligheid voor haar vormde. Ze legde haar hoofd in mijn nekholte waardoor ik kon ruiken dat ze hele dure shampoo gebruikte die echt goddelijk rook, maar ik durfde niet op het merk te gokken.

"Sorry." Snikte ze zuchtend toen ze me weer aan durfde ze kijken. Ze wreef met haar mouw de uitgelopen mascara vlekken van haar wang. "Klote emoties."

"Kom hier gek, je bent ijskoud." Glimlachte ik en tilde haar op mijn bank. Op de leuning lag een zwart fleece dekentje met allerlei planeten erop van Star Wars die ik om haar heen sloeg. Gelijk kroop ze weg in de stof.

"Beter?"

Ze knikte.

God, wat was ze schattig.

Nee helemaal niet, dat mag ik niet eens denken. Ik help haar alleen. Dat is wat een normale docent zou moeten doen. Klote regelement.

"Wat moet ik in godsnaam tegen Warren doen?" Zuchtte Hazel.

"Ik ga je helpen." Zei ik vastberaden.

"Wat wil je eraan doen dan?"

"Ligt eraan welke straf op moord er staat in dit deel van Amerika."

Ze kon al weer een beetje lachen. Ik liep langzaam naar haar toe en ging naast haar zitten. Haar handen waren spierwit van de ijzige lucht die buiten waaide. Voorzichtig pakte ik ze vast en wreef eroverheen. Hazel glimlachte zwakjes.

Ik had een beter idee. Snel stond ik op en liep naar mijn geïmproviseerde keuken. Ik had nog water in de waterkoker zitten dus al het goed is kon ik thee voor haar maken. Ik pakte een glas en koos een willekeurige smaak in de hoop dat ze die lekker zou vinden.

"Dankje." Zei ze met een zachte stem toen ik haar de snel in elkaar gedraaide kop thee aangaf. Ze sloeg haar handen eromheen. om wat warmte op te pikken. Ze bracht hem naar haar lippen en nam een voorzichtig slokje om eerst de tempratuur te meten. Hoe fucking leuk kan iemand eruit zien tijdens het thee drinken? Ik brand meestal altijd gelijk m'n bek. Hazel leek zo klein, zo opgerold in dat dekentje. Damn, wat is er mis met mij?

"Shit." Mompelde ze en schudde me op uit mijn gedachte. "Je Star Wars deken." Ze had wat thee op het fleece dekentje gemorst. Snel probeerde ze het droog te deppen met haar mouw.

"Maakt niet uit. Het is maar thee, en het is maar een Star Wars deken." Grijnsde ik. Het was lief hoe druk ze zich erom maakte. Simp, hoorde ik Demir al in mijn oor loeren.

"Wel een hele mooie Star Wars deken, overigens." Grinnikte ze.

Ik knikte lachend en kwam weer naast haar zitten. Dat was haar teken om de helft van de deken aan mij te geven. Ik schudde mijn hoofd en duwde het stuk deken weer terug om haar heen. "Jij hebt het koud." Luidde mijn argument.

"Jij bent hier degene zonder shirt." Was haar weerwoord. "Aye aye captain." Ik toverde snel een sweatshirt onder de bank vandaan en trok het ding over mijn hoofd. Hazel hoefde niet te weten hoe lang die daar al lag.

"Nu niet meer." Smirkte ik triomfantelijk en legde mijn armen uitgebreid op de rugleuning. Tot mijn verbazing kwam Hazel met haar deken tegen me aanliggen. Ik trok niet terug, maar had ook geen idee wat ik nu moest doen. Eén verkeerde beweging kon betekenen dat ze zich weg zou trekken. Dat was het laatste wat ik wilde. Ik wilde dat ze zich veilig voelde.

Hazel huiverde zachtjes. Ze had het nog steeds koud. Ik haalde haar aan haar heupen naar me toe waardoor ze nu tussen mijn benen op de bank zat. Met een soepele ruk aan de kraag van het sweatshirt rekte ik stof flink uit. Verward keek Hazel achterom totdat ik haar zicht geblokkeerde met mijn salie groene trui. Ik trok hem voorzichtig over haar hoofd en haalde haar haren uit de zoom. Zorgvuldig veegde ik die achter haar oor.

Nu zaten we met zijn tweeën in het uitgerekte, nu zwaar oversizede sweatshirt. Hazel giechelde tegen mijn hals aan. Dit moest er vast idioot uit zien. Ik wist dat ze mijn buikspieren tegen haar rug aan kon voelen dus spande ik ze expres aan.

Ik zag haar oogleden steeds zwaarder worden. Het was dan ook een lange nacht gisteravond. Hazel probeerde nog dapper had ogen open te houden maar ik voelde hoe ze langzaam weggleed in een diepe slaap.

Voorzichtig tilde ik haar op en nam haar mee naar mijn slaapkamer. Soepel legde ik haar op bed. Zo stil mogelijk stopte ik haar in en sloeg mijn armen om haar heen voordat we beide in slaap vielen.

(A/N) Nahw het gaat de goede kant op