Class Dismissed ✔️ | College Love Story

53.

[POV Jasper]
Ik lag vredig in bed met de dekens warm om me heen geslagen totdat ik ineens een doffe klap tegen mijn hoofd voelde. Mijn ogen schoten open en mijn hand greep pijnlijk naar mijn hoofd.

"Euh auw?!" Mompelde ik. Hazel stond triomfantelijk tegenover het bed. Het kussen dat ze gegooid had lag naast me.

"Goedemorgen meneer Ryder." Giechelde ze en sprong op mijn benen. Ik kreunde vermoeid.

"Het is.." ik keek op de klok op het nachtkastje. "Acht uur 's ochtends. Wat moet je?" Zuchtend wreef ik in mijn gezicht. Ik had nog een slaap-waas voor mijn ogen.

"Mag ik mijn geliefde vriendje niet wakker maken?" Grijnzend kroop ze het bed op en drukte zichzelf in mijn armen.

"Niet als ik probeer te slapen." Zei ik schor en begroef mijn neus in haar schouder.

"Maar we hebben een vrije dag en dat betekend dat we alleen zijn voor zo lang als we willen." Suggestief speelde ze met de touwtjes van mijn hoodie. Ik keek haar slaperig aan.

"Je wil nu..?" Vroeg ik en wenkte naar beneden.

Hazel knikte met een twinkeling in haar ogen.

"Schatje, het is acht uur in de morgen." Kreunde ik. "Ik ben net wakker, geef me even." Ik sloeg de dekens van me af en staarde naar de bult in mijn joggingbroek. De standaard ochtend-procedure was weer eens aanwezig.

Hazel giechelde toen ze het zag. "Kan ik je ergens helpen?" Haar hand gleed er al naar toe.

"God ja.. nee, wacht nee. Fuck- Hoe laat is het ontbijt?" Slaapdronken pakte ik mijn telefoon erbij en opende het programma voor vandaag.

"Half negen." Las Hazel op van mijn scherm. "Dan hebben we nog een kleine 30 minuten." Hazel ging tegenover me zitten. "Dan ga ik me snel even klaarmaken." Ze drukte een kus op mijn lippen.

Ik staarde kort naar haar handen en toen weer naar de contouren van mijn boner. Ik zuchtte. Dat werd wachten tot het weg ging.

"Wat is eigenlijk jouw lievelingskleur?" Hazel kwam voorbij lopen met verschillende potjes nagellak.

Ik haalde mijn schouders op. "Heb ik niet, eigenlijk." Zei ik simpel.

Er kwam een frons op haar gezicht. "Iedereen heeft een lievelingskleur."

"Ik niet." Schudde ik mijn hoofd. "Jij wel dan?"

"Rood." Glimlachte Hazel. "Maar van alle kleuren ter wereld is er geen enkele kleur die er voor jou uit spat?"

"Rood." Zeg ik met een bevestigend knikje.

"Maar ik heb je net verteld dat dat mijn favoriete kleur is." Zei Hazel verward.

"Precies." Twinkelde mijn ogen. Hazel's vragende gezicht veranderde in een warme blik. Ze liep naar me toe en kroop op mijn schoot.

"Je bent een schatje." Speels kneep ze in mijn wangen. Haar vingers gleden langs de stoppels op mijn kin.

~
Met nog steeds een slaperige waas voor mijn ogen waren Hazel en ik aangekomen in de eetzaal van het hotel. Haar nagels waren rood gelakt, en de kleur stond haar ook echt heel goed.

"Hey schatje." Hoorde ik naast me. Warren kwam met een verbrand hoofd naast Hazel zitten en gaf haar een lange kus- alsof ze nooit ruzie hadden gemaakt toen in de bus nog geen week geleden.

"Hey." Hazel slikte haar hap droge croissant door.

"Ga je mee zwemmen vanavond na sluitingstijd? Martin enzo gaan ook." Warren smeerde wat boter op zijn toast en nam een gulzige slok uit zijn glas.