Class Dismissed ✔️ | College Love Story

10.

[ POV Hazel ]
Jaspers zachte lippen ontmoette die van mij. Mijn hart begon als een bezetene te kloppen. Waarom zoende hij me?! Hij weer dat het hartstikke illegaal is en dat hij zijn baan en ik mijn plek op school kon verliezen. De vragen bleven maar opborrelen in mijn hoofd.

Net zo snel als het gebeurde trok hij zichzelf ook weer terug, alsof die hele kus per ongeluk ging - wat ik ergens best jammer vond aangezien ik er zaterdag achter was gekomen dat hij een hele goede zoener was.

Met grote ogen keek ik hem aan. Ik zag hem in paniek zoeken naar iets om te zeggen, maar hij struikelde over zijn woorden.

"Fuck, sorry. Ik wilde niet.." stamelde hij.

Ik had ook geen idee wat ik moest zeggen of voelen. Een deel van mij had dolgraag door willen gaan met de kus, terwijl mijn verstand me smeekte even normaal te doen.

"Nee, het is oké." Slikte ik. De volgende paar minuten gingen ongelofelijk ongemakkelijk worden.

"We hadden het over Engels. Je moet het wel echt gaan leren want je hebt een presentatie volgende week." Veranderde hij in één keer van onderwerp, alsof dat mijn gedachtes zou afhouden van wat er net gebeurd was. Toch deed het dat een beetje, want ik had absoluut geen zin in een presentatie houden.

"Ugh, kan ik niet gewoon een document inleveren waarin staat wat ik zou zeggen als ik mijn presentatie hield?" Klaagde ik, meegaand in de onderwerp-switch.

"Sorry Haz." Haalde hij zijn schouders op. "Het is verplicht, wil je een voldoende halen."

"Maar ik haat het om voor de klas te staan. Ik ben daar niet zelfverzekerd genoeg voor." Was mijn slappe excuus. Dat was niet per se zo, maar ik wist niks anders om eronder uit te komen.

"Doe dan gewoon alsof je alleen tegen Bonnie praat. Dat kan je prima, dat heb je wel bewezen in de lessen." Grapte hij.

"Oh ja, want heel misschien merk ik dan niet eens op dat we met vijftig andere personen in een lokaal zitten die allemaal naar mij aan het kijken zijn." Zuchtte ik sarcastisch. Jasper beet in gedachte verzonken op zijn lip. God, laat hem stoppen. Dit zag er zo hot uit.

"Okay uhm.." begon hij en legde het boek weg. Hij leek even te moeten bedenken hoe hij zijn volgende zin moest zeggen. Alsof hij zocht naar een geschikte woordkeuze.

"Stel je dan voor dat.." Begon hij. "Iedereen naakt is." Kwam er langzaam uit zijn mond. Hij haalde een snelle hand door zijn haar.

"Je wil dat ik iedereen naakt voor stel?" Vroeg ik.

"Als dat je helpt."

"Ga jij bij die presentatie aanwezig zijn?" Mijn hand veegde een pluk achter mijn oor. Mijn bloed stolde door mijn aderen. Ik durfde amper oogcontact te maken.

"Ja, natuurlijk. Hoe moet ik anders je cijfer bepalen?" Vroeg hij. Ik staarde naar mijn Converse sneakers en zei niets. Jasper naakt voor stellen gaat me echt niet helpen bij het houden van mijn presentatie. Sterker nog, het zal het tegenovergestelde effect hebben.

"Hazel? Ik vroeg je wat." Glimlachte Jasper geamuseerd.

"Oh, sorry." Schudde ik op uit mijn gedachte. "Wat is er?"

"Of je plannen hebt vanavond." Grijnsde hij met zijn handen in zijn zakken.

"N-nee, niet echt nee. Hoezo?" Ik haalde een hand door mijn haren en probeerde hem zo nonchalant mogelijk aan te kijken. Als hij me nu gaat vragen om samen te hangen moet ik zo niet-enthousiast mogelijk ja zeggen. Ik wil niet wanhopig overkomen.

"Ik dacht dat we misschien wat konden doen. Ik heb namelijk geen zin om nog een minuut langer in dit muffe lokaal te blijven. Ik heb wel zin in drinken." Grinnikte hij. Ik glimlachte terug.

"Ik kan niet."

"Huiswerk te doen?"

"Nee, ik moet nog wat anders doen. 21 worden." Grinnikte ik. Ryder sloot zijn ogen en schoot in de lach. "Natuurlijk. Eten halen dan maar?" Stelde hij voor. Ik knikte instemmend en raapte mijn spullen bij elkaar. Jasper gaf me mijn tas aan.

~
"Metro lijn 3. Station 7. Als we rennen kunnen we het nog halen." Las Jasper van het bord voor. Hij wist een leuk restaurantje ergens net buiten de stad waar we met de metro heen moesten. Ik had geen zin om met de metro te reizen maar toen hij vroeg of ik andere suggesties had wist ik ook niks te verzinnen.

"Lead the way." Zei ik.

Jasper pakte mijn hand vast en trok me door de menigte mensen door richting de spoorlijn. De metro stond er al, en de meeste mensen waren al ingestapt.

"Rennen!" Riep Jasper en versnelde zijn tempo. Ik sprintte achter hem aan. Net voordat de deuren dicht gingen perste we ons zelf de cabine in. Ook nog maar net op tijd, want de metro begon al te rijden.

Ik keek om me heen, maar zag niets anders dan jassen. Het was overvol, we moesten staan. Jasper hield zich vast aan een stang aan het plafond, maar daar kon ik niet bij en de andere stangen waar ik wel bij kon waren al bezet. Zuchtend ging ik tussen de mensen staan, hopend dat we niet al te ruige bochten zouden maken.

Jasper keek me aan en zag mijn probleem. Grijnzend hield hij zijn arm voor mijn neus.

"Hou vast." Bood hij aan.

"Ik val nog liever." Grinnikte ik eigenwijs en vouwde mijn armen over elkaar heen.

Precies op dat moment remde de metro keihard af waardoor ik vol naar voren klapte, tegen zijn borstkas aan. Jasper's reflexen vingen me op maar hij verloor zijn evenwicht waardoor hij achteruit tegen de wand aan viel.

Heel even was het stil. Meerdere mensen staarde ons aan. Ik keek schuldig lachend omhoog terwijl ik het feit dat we in elkaars armen stonden probeerde te negeren. Jasper sloeg grijnzend een arm om me heen en hield me tegen zich aangedrukt terwijl hij met zijn andere hand de stang vast pakte.

"Best." Mompelde ik en legde zijn hand op zijn borst.  Door het tekort aan ruimte kreeg ik maar weinig zuurstof en de lucht die ik in ademde was een mengeling van Jasper's goddelijke cologne en de zweterige man die achter me in mijn nek stonden te hijgen.

De metro stopte weer. De deuren gingen open. We waren bij de volgende halte aangekomen. Niet onze halte, overigens. Uit de hele cabine stapte er maar één iemand uit. Er was een stoel vrij. Alsof het het enige in mijn leven wat ik lief had was dook ik erop af. Jasper had het ook gezien. Hij was me voor.

Razendsnel ging hij zitten. Balend stapte ik achteruit maar in plaats van dat hij me ging uitlachen pakte hij mijn heupen vast en trok me op zijn schoot. Ik bevroor.

"Wat doe je?" Bloosde ik en probeerde mijn rode wangen te verbergen in de kraag van mijn jas.

"Sta je liever dan?" Fluisterde hij. Daar had ik geen antwoord op. Zwijgend staarde ik voor me uit. Voor me zat een klein meisje met haar moeder. Ze keek ons grijnzend aan. Ik wist wat ze dacht. Snel schudde ik mijn hoofd. Ik probeerde te gebaren dat Jasper een vriend was maar hij pakte mijn handen vast en hield ze bij zich.

(A/N): Dit hoofdstuk is geschreven vanuit het vliegtuig van London terug naar Schiphol. Engeland was echt te gek. Morgen moet ik weer naar school. Ik heb volgende week een hele week leerweek om te leren en daarna moet ik strijden tijdens de toetsweek. Absoluut geen zin in.

Nou ja

De lichten in mijn vliegtuig zijn net uit gegaan en tis best creepy zo.

(De purser hier is trouwens echt cute)

Alvast goodnight x

Lolaa