Class Dismissed ✔️ | College Love Story

22.

[POV Hazel]
"Jasper.. Jasper!" Ik schudde aan zijn schouder. Hij was diep in slaap gevallen met zijn hoofd op mijn buik. Hij bleef zachtjes dingen vloeken alsof hij een nachtmerrie had. Hoe hard ik hem ook heen en weer schudde, zijn oogleden bleven stijf dicht geknepen.

Ik pakte het glas water van mijn nachtkastje en gooide hem in één keer leeg over zijn hoofd. Schreeuwend schoot Jasper overeind.

"Hazel!" Riep hij en wreef het water uit zijn ogen. Grijnzend zette ik het glas terug en drukte een kus op zijn neus. "Goedemorgen slaapkop." Giechelde ik.

"Waarom deed je dat?!" Mompelde hij en wreef met het dekbed zijn voorhoofd droog.

"Je had een nachtmerrie." Haalde ik simpel mijn schouders op.

"Dan had je me toch ook gewoon wakker kunnen schudden?" Vroeg hij sarcastisch en haalde een han door zijn doorweekte donkere haren. De druppels vlogen er vanaf.

"Ja, maar dan was jij nu niet nat en ik niet aan het lachen." Smirkte ik. Jasper trok me aan mijn heupen naar zich toe en zoende speels mijn nek. "Ik haat je." Grijnsde hij tussendoor.

Mijn hand gleed over zijn shirt af naar zijn broek tot ik voorbij zijn v-line gleed. Daar liet ik mijn vingers rusten en kneep zachtjes in de bult die men ook wel morning-wood noemt. Jasper liet verschrikt een kreun horen waarna hij snel zijn lippen op elkaar perste en zijn adem in hield.

"Ik merk het, ja." Glunderde ik en haalde mijn hand weer weg.

Jasper ontspande weer en ademde zuchtend uit. "Shit.." Mompelde hij langzaam toen hij omlaag keek. Ik schoot in de lach.

"Ik ga heel even.. euh.. dit fixen." Kuchte hij blozend en stond op. "Is Bonnie er?"

Ik schudde mijn hoofd en gooide hem een pakje tissues toe. "Nope. De badkamer is helemaal voor jou alleen. Tenzij je hulp wil natuurlijk."

Alsof ik niks gezegd had pakte ik mijn mobiel van mijn nachtkastje af en opende Instagram. Jasper beet op zijn lip en bleef me lang aan staren.

"Wat?" Keek ik op van mijn scherm.

"Is dat een serieus aanbod?" Vroeg hij langzaam.

"Misschien." Grijnsde ik en ging op de rand van het bed zitten, voor Jasper's neus. Hij keek omlaag naar mij terwijl ik allerlei gedachtes in zijn blik voorbij kon zien schieten. Soepel maakte ik de touwtjes van zijn joggingbroek los. Jasper volgde elk van mijn bewegingen en weigerde zijn ogen van mijn handen af te houden.

Ineens, uit het niets klonk het keiharde geluid van een ringtone door de hele kamer. Het was Jasper's telefoon. Ik zag hem met zijn ogen rollen voordat hij opnam.

"Ja?" Zuchtte hij.

Af en toe mompelde hij of knikte hij wat. Ik hoorde een vage stem aan de andere kant van de lijn, maar kon geen woord opvangen.

"Ik zal er zijn." Zei Jasper en schreef wat op zijn hand. "Okay, tot vanmiddag. Bye." Hij hing op en legde zijn telefoon weer weg.

"Wie was dat?" Vroeg ik nieuwsgierig terwijl Jasper weer naast me op bed plofte.

"Demir." Mompelde hij. "Opening van zijn nieuwe pand." Ik wist dat Demir nog niet zo heel lang geleden een groot bedrijf had opgericht en als ik hem een beetje kende van het feestje bij hem thuis ging hij die opening groots aanpakken.

"Je moet met me mee gaan." Kondigde Jasper ineens aan, alsof ik geen keuze had.

"En wat als ik dat niet wil?" Vroeg ik.