Class Dismissed ✔️ | College Love Story

57.

[POV Hazel]
Lachend kwam ik met Bonnie aan mijn zijde ons appartement binnen en legde mijn spullen op het aanrecht. Soepel gooide ik mijn jas aan de kapstok.

"Hey babe." Zei ik vrolijk toen ik Jasper op de bank zag zitten. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. Hij zei niets.

"Ugh, jullie zijn zo cute met z'n twee." Klaagde Bonnie en plofte op de fauteuil. Ik grinnikte en ging naast hem zitten. Jasper was stil. Hij sloeg niet eens zijn arm om me heen.

"Is er iets?" Fluisterde ik.

"Geen idee, is er iets met jou?" Vroeg hij cynisch.

Ik fronste. "Wat?"

"Niet dom doen Hazel." Gromde hij en stond op. "Hoe de fuck kan je zoiets voor me verbergen!?"

Als reflex stond ik ook gelijk op. "Waar heb je het in godsnaam over?!" Begon ik mijn stem ook te verheffen.

"Was je serieus van plan gewoon niks te gaan zeggen? Waarom Hazel? Was je bang voor m'n reactie?" Riep hij en pakte zijn jas van de kapstok.

"Jasper, wat is er aan de hand?!" Boos rukte ik zijn jas uit zijn handen en gooide hem naar de andere kant van de kamer. Bonnie hield haar lippen op elkaar gedrukt en zat stilletjes op de fauteuil.

"Ik weet dat je zwanger bent, Haz. Ik heb je fucking test gevonden!" Snauwde Jasper.

Ik fronste. Zwanger? Waar de fuck had hij het over?!

"Hazel.."

"Niet nu Bonnie!" Riep ik. "Jasper, ik heb nooit een test genomen.."

"Hazel!" Werd ik onderbroken.

Ik draaide me om en keek Bonnie boos aan.

"Wat?!"

Ze staarde kort naar haar schoenen en zuchtte. "Het.. is mijn.. euh.. ja.. test." Met een knalrood hoofd veegde ze een lok haar achter haar oor.

De monden van mij en Jasper vielen synchroon open. Gelijk knielde ik bij haar neer.

"Wat?! Je- bent zwanger?!" Ik pakte haar hand vast terwijl er tranen opwelde in haar ogen.

"Ik wilde het je gaan vertellen." Snikte ze.

Mijn hart zonk. Bonnie was zwanger?

"Wie is de vader?" Mijn hart verging van de medelijden. Arme Bonnie. Dit was wel het allerlaatste dat je wil als student.

"Die avond dat we naar de club gingen in Frankrijk.. ik en Enzo hadden teveel gedronken en ja.." Ik veegde een traan van haar wang en trok haar in mijn armen.

"Enzo?!" Riep Jasper verbijsterd uit. Hij leek net zo verrast als ik.

"Hou je bek, Jasper!" Siste ik. "Weet hij het?" Vroeg ik weer op een zachtere toon aan Bonnie. Ze knikte.

"Hij weet niet wat hij moet doen. We zijn veel te jong en nu het abortus recht in onze staat in afgeschaft is dat ook al geen optie." Huilde ze. Ik knuffelde Bonnie nog steviger. Ik had zoveel medelijden. 19 jaar, zwanger en geen mogelijkheid tot abortus. Adoptie was natuurlijk het beste antwoord maar ik wist niet of Bonnie dat mentaal ooit aan zou kunnen.

"Ik ben bang Hazel. Mijn ouders vermoorden me."

"Sst, we gaan dit samen uitvogelen. Je staat er hoe dan ook niet alleen voor, begrepen?" Sprak ik haar streng toe. Bonnie knikte dankbaar.

Jasper die met zijn mond gesnoerd op de bank was gaan zitten wreef in zijn ogen. Ik zag dat hij aan de ene kant opgelucht was dat ik niet degene was die zwanger was, maar ook dat hij het ontzettend zielig vond voor Bonnie.