Class Dismissed ✔️ | College Love Story

27.

[ POV Hazel ]
Bonnie en ik waren vroeg. We waren op de eerste rij gaan zitten. Ik droeg mijn haren express in een hoge staart en een shirt met een v-hals zodat Jasper kon zien wat Warren had gedaan in mijn nek en zodat ik een beetje inkijk had puur om hem nog harder te naaien.

"Hey baby." Warren kwam de tribune opgelopen en gaf me een kus. Zijn ogen gleden kort over de vlekken in mijn nek en toen ging hij op de rij achter mij en Bonnie zitten. Zijn vrienden staarde me na en keken naar de zuigzoenen waarna ze Warren een soort boks-achtige high five gaven.

"Goedemorgen iedereen, pak je boeken. We gaan het eerste kwartier in stilte lezen." Kwam Jasper binnen. Hij wierp gelijk een blik op mij en zijn ogen gelijk bevroren toen hij Warren's werk in mijn hals zag.

Zijn kaken spande zich aan. Heel even leek het alsof hij er iets van ging zeggen maar hij hield toch zijn mond. Wel balde hij zijn vuisten terwijl hij langzaam achter zijn bureau ging zitten.

Tevreden pakte ik mijn boek uit mijn tas en begon ze onschuldig mogelijk te lezen. In mijn ooghoek zag ik dat Jasper vol naar me aan het staren was, maar dat vond ik prima.

Ik keek op naar hem. Hij zag groen van jaloezie, precies zoals ik het wilde. Ik gaf hem een triomfantelijke blik en wendde me toen weer tot de bladzijdes van mijn boek.

"Okay, volgens mij heeft niemand hier zin meer in. We gaan een stukje psychologie proberen." Kuchte Jasper. Dat was een hele slechte smoes. Overal om me heen legde iedereen zijn boeken weg en ik volgde het voorbeeld.

Ik keek kort naar Bonnie en toen eventjes naar Warren. Ze zaten allebei aandacht te luisteren. Ze hadden geen idee van wat er aan de hand was.

"Okay, wat zijn de meest voorkomende reacties van twee mensen die ruzie hebben. Martin?" Gaf hij de beurt aan de jongen naar Warren.

Martin wisselde een blik uit met Warren en kwam toen een stukje overeind. "Het euh, fight-fright-flight systeem. De meeste mensen die extrovert zijn kiezen vaker voor de fight optie wat dan meestal leid tot dingen zeggen of doen die je niet meent of helemaal niet wil doen." Herhaalde Martin precies wat er in ons psychologie boek stond.

Jasper stond met zijn armen over elkaar tegen zijn bureau aan en knikte goedkeurend. "Dus stel de situatie is dat je in een romantische relatie met iemand zit en je krijgt ruzie, dan is het een fight-reactie om dingen te doen als met een ander optrekken, toch?"

Martin knikte.

Geïrriteerd rolde ik met mijn ogen. Ik wist heus wel waar hij mee bezig was. Spoiler alert; het ging niet werken.

Ik stak mijn hand op.

"Ja, Hazel?" Kreeg ik het woord.

"Psychologisch gezien zou het allemaal heel logisch zijn, natuurlijk. Maar als je nou al van jezelf weet dat je in fight-stand gaat schieten en met een ander gaat voor wraak is dat eigenlijk nog steeds heel dom. Ik bedoel, als je al weet dat je een extrovert persoon bent had je het net zo goed kunnen voorkomen en dan was er niks aan de hand geweest." Twinkelde mijn ogen sarcastisch.

Bonnie gaf me en fronsende blik. Dat maakte me niets uit, Jasper wist precies waar ik het over had.

"In principe wel, maar het is en blijft een menselijke reactie." Beet hij terug. Ik vernauwde mijn ogen voordat Jasper door ging met zijn uitleg.

Ineens kreeg ik een idee. Een Jasper-kwellend idee. Ik pakte mijn aantekeningen schrift uit mijn tas en scheurde er een blaadje uit. Driftig begon ik te schrijven. Kom mee naar buiten, laat me het goedmaken voor gisteren, schreef ik erop. Ik verfrommelde hem tot een propje en gaf hem door naar achteren, aan Warren.