Class Dismissed ✔️ | College Love Story

25.

[ POV Hazel ]
Met trillende handen stond ik voor Jasper's deur. De sleutel die ik van hem had gekregen zat al in het slot, en de deur was al open. Ik was alleen nog aan het bedenken wat ik moest zeggen. Zou gewoon sorry genoeg zijn?

Gespannen liep ik naar binnen. De woonkamer was leeg en stil. Geen spoor van Jasper. Zou hij wel thuis zijn?

Ik keek rond en spotte de papieren ring van gisteren. Onbewust kreeg ik een kleine glimlach op mijn gezicht. Jasper had hem bewaard. Dan had hij dus ook aan mij lopen denken.

"Hazel?!" Hoorde ik ineens achter me. Ik draaide me razendsnel om en legde de ring terug.

Jasper stond in de deuropening van zijn slaapkamer met enkel zijn joggingbroek aan. Hij had kringen onder zijn ogen, een rommelig kapsel en keek vermoeid.

"Ik euh.." begon ik te stamelen. Wat had ik nou ook alweer voorbereid? "Ik wilde sorry zeggen. Voor alles. Ik had gewoon gehoopt op iets officiëlers tussen ons maar ik wil je niet onder druk zetten." Dat klonk prima.

Jasper kreeg langzaam een beetje kleur op zijn gezicht. "Dus je wil me weer terug?" Grijnsde hij geamuseerd en vouwde zijn armen over elkaar.

"Ik heb je nooit kwijt gewild." Bloosde ik.

Jasper liep naar me toe en zoende me. Ik voelde zijn warme hand op mijn wang en zijn ander op mijn middel. Dit voelde goddelijk, vertrouwd en gewoon super goed. Niets kon dit nog kapot maken, dat wist ik zeker.

"Jasper, wie is dat?"

Jasper's ogen verstarde. Ik keek fronsend naar het halfnaakte meisje die verbaasd achter ons stond. Al snel legde ik de puzzel. Jasper had een ander gevonden. Mijn hart brak.

"What the fuck!" Mijn hand raakte vol zijn wang. De klap weerkaatste in de stilte.

"Valerie, ga naar huis." Siste Jasper kwaad. Het meisje pakte zonder iets te zeggen haar spullen bij elkaar en kleedde zich snel aan. "Bel je me?" Vroeg ze en legde een papiertje met haar nummer op het aanrecht.

"Nee." Brieste Jasper en gooide de voordeur achter haar dicht.

"Wat is er mis met jou?!" Begon ik te schreeuwen. Mijn ogen spuwde vuur. Ik kon niet geloven dat dit echt gebeurde.

"Hazel, het was een vergissing!" Riep Jasper terug.

"Oh ja, waar wilde je je lul dan in stoppen? Haar tas?" Spotte ik boos en gooide de sleutel in zijn gezicht. Ik was klaar met hem. Ik wilde hem nooit meer zien.

"Niet weggaan, ik wil met je praten!" Siste hij en blokkeerde de weg.

"Je wil praten? Prima! Dan praten we. Was ze goed? Kwam je? Ik durf te wedden dat je het geweldig vond om eindelijk weer seks te hebben nadat ik je dat een maand heb gemisgunt!" Spuugde ik. Ik wilde hem nog een keer slaan.

"Ik was dronken!" Riep hij verontwaardigd.

"Dat is geen excuus." Brieste ik. "Maar voor jouw informatie ga ik nu maar eens terug naar Warren, want weet je wat? Ik heb ook wel zin in een beurt." Lokte ik hem uit.

"Hazel, je waagt het!" Schreeuwde Jasper en greep mijn arm vast.

"Oh dus ik mag geen seks hebben maar jij wel?!"

Daarop had Jasper geen antwoord. Volgens mij zag hij alleen maar woede. "Ik heb er spijt van, oké?! Ik had met alles in me gehoopt dat jij het was." Trilde zijn stem.

"Ik ben niet je fucking eigendom, ja?" Snauwde ik.

"Ik weet dat ik je niet kan claimen Haz, maar ik.. geef om je." Kwam er over zijn lippen.

Ik rolde met mijn ogen. "Je geeft om me? Woah, nu kan ik echt niet meer boos op je zijn." Mompelde ik sarcastisch.

"Okay? Wil je de waarheid horen? Ik hou godverdomme zelfs van je. Ik ben fucking verliefd op je. Op alles van je. De manier waarop je mijn arm vast houd in plaats van mijn hand als we samen lopen, hoe je nooit korreltjes in je mascara mag hebben omdat je anders boos word, de plukjes die altijd uit model vallen als jij je haar in een staart draagt, de elastiekjes die jij altijd op je pols bewaart ook al krijg je daar rode kringen op je huid van." Barstte Jasper uit.

Het viel stil. Een klein deel van mij wilde hem weer in mijn armen nemen maar een groter deel van mij hield me tegen. Ik was mijn zelfrespect niet verloren.

Jasper stapte dichter naar me toe maar ik deinsde achteruit. "Dat had je je moeten bedenken voordat je haar mee naar huis nam." Zei ik schor.

"Hazel, ik kan het niet terug draaien. Wat wil je nou dat ik doe?" Vroeg hij zuchtend. Ik sloeg mijn blik neer.

"Ik.." begon ik. "Ik denk dat je slim genoeg bent om daar zelf achter te komen. Verzin maar iets. Dit keer zul je echt moeite moeten als je me terug wil." Kreeg ik weer wat zelfvertrouwen terug.

Jasper zei niks meer. Dat was mijn teken om me om te draaien en de deur uit te lopen. Met een knal gooide ik die achter me dicht.

Mijn hoofd bonkte. Het was heel stil op de gang. Iedereen lag natuurlijk nog in zijn bed met een kater.  Ik kon niet geloven dat dit echt gebeurd was. Voor ik het wist vulde mijn ogen zich op met tranen. Jasper was met een ander gegaan. Zo makkelijk was het dus voor hem om mij te vergeten. Het maakt me niet uit wat hij me wijs probeert te maken, hij heeft het heftig verpest. Hij zal met iets heel goeds moeten komen mocht hij willen dat ik hem ooit nog ga aankijken.

~
(A/N) SPJENNEND SPJENNEND