Class Dismissed ✔️ | College Love Story

45.

[ POV Hazel ]

**Fitcheck**

We waren opgestegen en ik was erachter gekomen dat mijn wagenziekte ook in het vliegtuig gelde. Misselijk zat ik met een spuugzak op mijn schoot. Heel charmant, natuurlijk.

Jasper maakte een praatje met een stewardess terwijl ze hem een beker koffie overhandigde. Ik zag hoe ze express haar rokje iets optrok, maar Jasper had het niet eens door. Ze liet een akelig hoog lachje horen toen hij een grap maakte. Jaloers zakte ik onderuit ik mijn stoel.

"De kamerindeling!" Stootte Bonnie me ineens aan toen meneer Mildred met een lijst in zijn handen zijn riem los maakte en opstond.

Gespannen wachtte ik af tot hij de hotelkamer-indeling aankondigde. Jasper die schuin voor mij en Bonnie zat volgde elke beweging die Mildred maakte terwijl hij zich een weg baande naar de voorkant van het vliegtuig voor zijn zegje. Hij leek net zo zenuwachtig als ik. Hij wilde dus echt niet dat ik bij Warren zou komen.

"Goedemiddag iedereen, ik hoop dat jullie allemaal een fijne vlucht hebben. Euh, voordat we in Parijs aankomen wil ik jullie even de kamerinrichting bekend maken.." de rest van zijn verhaal boeide me eigenlijk niet zoveel. Ik hield mijn mond gesloten tot hij de namen ging opnoemen.

"En als laatste.. Hazel Shirley-Parker met.. Geneva Forbes."

Mijn mond viel open. Bonnie keek me bezorgd aan. Ik wisselde een snelle blik uit met Jasper, maar die keek alleen maar protesterend naar Mildred.

"Meneer, dat kan niet!" Riep Geneva.

"Ik denk dat dat niet zo'n goed idee is." Stond Jasper op.

"We hebben geen andere kamers, de dames zullen wel moeten." Haalde Mildred zijn schouders op. Jasper nam hem apart naar de kleine ruimte van de stewardessen om in privé te praten. Ik hield mijn vingers gekruist. Geneva was misschien geen Warren, maar zeker bijna net zo erg.

~
Een paar uur later was het vliegtuig eindelijk geland. Jasper was de rest van de reis niet meer terug op zijn stoel gaan zitten en ik had hem ook niet meer gezien.

Bonnie was ingedeeld met Enzo, Rio met een ander meisje uit onze klas en Warren sliep samen met Martin op een kamer. Hij was ook duidelijk niet blij met het nieuws dat ik bij Geneva moest.

Mijn benen voelde week aan van het lange stil zitten. Het felle zonlicht verblindde mijn zicht kort. Ik keek om me heen of ik een glimp van Jasper kon opvangen, maar hij was nergens te bekennen.

"Hij komt wel." Fluisterde Bonnie met een geruststellende glimlach.

"Hazel!" Werd er nog geen seconde later geroepen. In de hoop om Jasper te zien draaide ik me om, maar het was directeur Mildred.

"Ja?" Vroeg ik verward. Hij wenkte dat ik mee moest komen. Ik keek Bonnie verbaasd aan en liep met de man mee, terug het vliegtuig in. Al het personeel stond al buiten, dus we waren helemaal alleen.