ဝိုင်းကနေ ထပြန်လာကထဲက လူက မူးနေတာမျိုးမဟုတ်ပဲ ပူလောင်နေတာမျိုး ဖြစ်သည်။ ခေါင်းကလဲ ဝေ့တေ့တေ့မို့ Hotelကိုတောင် မရောက်ရောက်အောင် ပြန်ခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ ကိုယ်ရံတော်တွေ ရှိပေမဲ့လည်း ဒီနေ့တစ်နေ့တော့ သူ လွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားသည်။ အခုကျမှ ချီးပဲကွာ စောက်ခေါင်းကလဲ.. ?
အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့လည်း အခန်းကို ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဟိုတစ်ယောက်တော့ တစ်ခြမ်းစောင်းပြီး အိပ်နေလေသည်။ သူ့ဘက်ကို ကျောခိုင်းထားတာမို့ ထယ်ယောင်းရဲ့ သူ့ရဲ့ ပူလောင်နေတဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ရှေ့မှာပဲ ချွတ်ချပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ၀င်သွားသည်။ ရေပန်းကို အရင် ဖွင့်လိုက်သည်။ သူအောက်က ညီငယ်က တော်တော်ကြီးကို မာထန်နေသည်။
အား.. !
ထယ်ယောင်း သူ့ရဲ့ အရာကို အရှေ့အနောက် ပွတ်ဆွဲနေရင် ညီးညူနေလေသည်။
အား.. !shit !
ကိုယ်လက်နဲ့ကိုယ် ဖြေလျှော့သောလည်း သူ့အောက်က ညီငယ်က နည်းနည်းမှ ဖြေလျော့မသွား ..!
ပြွတ်..! ပြွတ်..! ပြွတ်..!
ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးတစ်စောင်းအိပ်နေတဲ့ ဂျီမင်ပေါ်ကို တက်ခွပြီး တစ်ရှူးရှူးတရှဲရှဲ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ မျက်နှာတွေက တစ်ပြင်လုံးကို နမ်းလိုက် လျှာနဲ့ လျက်လိုက် လုပ်နေတာမို့ အိပ်နေသူက နိုးသွားရသည်။
"ဟင့်..!! "
ပြွတ်....
ရုတ်တရက် သူ့အပေါ်မှာ တက်ခွထားတဲ့ ကင်ထယ်ယောင်းကြောင့် သူ့မှာအလန့်တကြား
" မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ ဖယ်စမ်း "
လူကို သူအခုဘာလုပ်နေတာလဲ.. ဘာမှ မ၀တ်ထားပဲ သူအပေါ်မှာ...။
"ကင်ထယ်ယောင်း ငါ့အပေါ်က ဖယ်စမ်း "
သူပုခုံးနစ်ဖတ်ကို မြဲမြံစွာ ကိုင်ထားတဲ့ ထယ်ယောင်းကြောင့် ဂျီမင် ထယ်ယောင်းရဲ့ ရင်ဘတ်ကို အတင်းတွန်းတုတ်နေပေမဲ့လဲ ?
တကယ်ဆို သူ ဟိုဆော့နဲ့ ညစားစားပြီး အခန်းထဲ ပြန်ကာ ရေချိုး အ၀တ်အစားလဲမလို လုပ်ပေမဲ့ တစ်နေ့ကုန် ပင်ပန်းထားတာကြောင့် bathrobeပဲ ၀တ်ပြီး အိပ်လိုက်မိသည် ။ အခုတော့ ကင်ထယ်ယောင်း အတင်း သူ့ပုခုံးကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ထားမူကြောင့် bathrobeက ဖရိုဖရဲ ...။
