" အင်း "
"ဟင့် "
"အင်းလို"
သူမှ မနည်းမရီမိအောင် ထိန်းရတယ် ။ အင်းလို ပြောပြီး အခုကျ သူရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခေါင်းစိုက်နေတာ မျက်နှာကို လုံး၀ပြန်မဖော်တာ ဘယ်လို သတ္တိမျိုးနဲ့ အင်းလို ပြောပါလိမ့် သူကို ?
"ဟိတ် "
ခေါင်းလေးကို ကိုင်က ဆံပင်ဖွလိုက်တော့
"အဲလိုပဲ နေမှလား ? "
ဒီတော့မှ ခေါင်းလေး မော့လာပြီး
"ဘယ်လို နေပေးရမလဲ ?"
အသံကတော့ နည်းနည်းမှ မလျော့ မာဆက်ဆက်ရယ်
ထယ်ယောင်း ဂျီမင် ခါးကို ကိုင်ကာ ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ဂျီမင်က အောက်ရောက်ပြီး ထယ်ယောင်းက အပေါ်ရောက်သွားတယ် ။
"ကျွန်တော် လိုချင်တယ်လို ပြောတာလေ "
ထယ်ယောင်းလက်က အငြိမ်မနေ ဂျီမင်မျက်နှာ တစ်လျှောက်ကို လက်ညိုးနဲ့ လိုက်ထိတွေ့နေသည်။ နီးကပ်လွန်းတဲ့ မျက်နှာ နစ်ခုနဲ့ အသက်ရူထုတ်တိုက် ရိုက်ခတ်နေတဲ့ လေတွေက မျက်နှာပေါ်မှ ပြေးလွှားနေသည်။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့ အထိအတွေ့ကဂျီမင်အတွက်က ပထမဆုံးမို့ နည်းနည်းမှ အဆင်မပြေ ရဲလာတဲ့မျက်နှာနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းကြောင့် မျက်နှာကို တစ်ဖတ်လှည့်တော့ ထယ်ယောင်းအလှည့်မခံ လက်မနဲ့ လက်ညိုးသုံးက မျက်နှာကို ပြန်ဆွဲယူသည်။
"ဒီကိုကြည့် "
"ဟိုလေ ဟို "
ဒီအတိုင်း အပေါ်မှ နေပြီးမျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေတာမို့ အခြေအနေက ရှက်ဖို့ကောင်းတယ်။
"ဘာငြင်းအုန်းမလိုလဲ ?"
" မင်းက ဘာလို ဒီလောက် ငါမျက်နှာကို ကြည့်နေတာလဲ ?"
"ဪ ဘယ်နေရာကို အရင်ကြည့်စေချင်တာလဲ ကဲပြောကြည့် "
ဟုတ်တယ် မျက်နှာ အရင် ကြည့်မှပေါ့ နောက်မှ အခြားနေရာကြည့်မှပေါ့ ဒီလူကလေ !
"မကြည့်နဲ့ "
" ကြည့်မှပဲ "
"ဖယ်ပေး အွန်း "
